Πρόσφατα ένας ηλικιωμένος είπε σε νεότερο φίλο του το παρακάτω: Γιώργο, θέλω να σου περιγράψω μια συμπεριφορά ενός υπαλλήλου Τράπεζας της πόλης μας του Ρεθύμνου, που δεν το περίμενα ποτέ να μου συμβεί.
Πριν τα Χριστούγεννα πήγα να πάρω χρήματα για τις ανάγκες μου λόγω των εορτών, αλλά μόλις μπήκα μέσα αντίκρισα μεγάλο αριθμό πελατών να περιμένουν καθισμένοι και όρθιοι για να πάρουν τα χρήματά τους από την επιδότηση του λαδιού.
Είχα πάρει το Νο 335, ενώ εξυπηρετούσε η Τράπεζα το Νο 175. Ένας νέος μόλις είδε το πρόβλημα υγείας στο πόδι μου, μου παραχώρησε το κάθισμά του. Ήτανε ανάγκη να πάρω χρήματα, αλλά και ήτανε αδύνατον να φθάσει το νούμερό μου αφενός και αφετέρου δεν είχα τη δύναμη να περιμένω. Κάθισα 20 λεπτά και είχε φθάσει το Νο 195.
Αποφάσισα και πήγα στο ταμείο Νο4 και είπα στην ταμία. Συγνώμη, κοπέλα μου δεν έχω σειρά, αλλά έχω πρόβλημα υγείας, μπορείτε να μου δώσετε χρήματα; Τότε ζήτησε την παραχώρηση της σειράς από αυτόν που επρόκειτο να εξυπηρετήσει, ο οποίος πρόθυμα και με σεβασμό είπε ο νέος, ναι, να δώσετε του θείου χρήματα.
Τα πήρα και φεύγοντας ευχαρίστησα και τους δύο.
Όμως δεν έφυγε από τη σκέψη μου η συμπεριφορά και των δύο. Έλεγα μέσα μου, άγνωστοί μου είναι αλλά δείξανε με τη συμπεριφορά τους, την ανατροφή που πήρανε από τα σπίτια τους.
Επίσης θυμήθηκα στην κατοχή τους γονείς μου και τους δασκάλους μου, που μας λέγανε να δίνετε τη θέση σας όπου κι αν είστε στους μεγαλύτερους, στους ασθενείς και όταν έχουν πράγματα στα χέρια τους να τους βοηθάτε.
Και από τη μάνα μου είχα ακούσει πολλές φορές να λέει στο σπίτι μας, πάντα το καλό να κάνετε, το καλό όταν κάνεις, καλό θα βρεις από το θεό. Κάνετε το καλό και ρίξετέ το στο γιαλό. Ενώ όταν κάνεις κακό, κακό θα συναντήσεις.
Το καλό ρίξετε στο γιαλό, είχε έννοια ότι το παίρνει το νερό και το πηγαίνει σε κάποιον που στο μέλλον θα σου κάνει καλό. Το καλό δε χάνεται ποτέ. Θα γυρίσει πίσω σε αυτόν που το έχει κάνει.
Όταν περάσανε τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά στις 2-1-15 πήγα πάλι στην ίδια Τράπεζα να πάρω χρήματα. Αυτή τη φορά τα ταμεία είχανε τη δυνατότητα να εξυπηρετήσουν αμέσως τους πελάτες τους λόγω της μη προσέλευσης πολλών. Εγώ προτίμησα την ίδια ταμία για να της πω το χρόνια πολλά και για ένα δεύτερο ευχαριστώ για την εξυπηρέτηση που μου είχε κάνει πριν τις γιορτές.
Πράγματι, το θυμήθηκε και ικανοποιήθηκε για την συμπεριφορά μου. Έκανα την ανάληψη των χρημάτων, τα πήρα χωρίς να τα μετρήσω λόγω της εμπιστοσύνης που είχα στην υπάλληλο και έφυγα για το σπίτι.
Μόλις έφθασα και πριν καθίσω στην καρέκλα, χτύπησε το σταθερό μου τηλέφωνο και ήταν ο προϊστάμενος της Τράπεζας που είχα πάρει τα χρήματα, ο οποίος μου είπε: Κύριε Γιάννη, η ταμίας έκανε λάθος και σας έδωσε 100 ευρώ περισσότερα. Έχετε την καλοσύνη να τα επιστρέψετε; Και του απάντησα: «ακόμα δεν τα μέτρησα». Εφόσον είναι παραπάνω και επειδή εγώ είμαι μακριά σας, να έρθω τη Δευτέρα; Πράγματι δέχθηκε και είπε ότι η κοπέλα θα τα βάλει από τα δικά της στο ταμείο. Εξάλλου της είπα, να μην στεναχωρηθεί, καθότι είστε ένας έντιμος κύριος.
Πράγματι, ήτανε 100 ευρώ περισσότερα. Αμέσως σκέφτηκα, την ταμία για την εξυπηρέτηση που μου είχε κάνει λίγες μέρες πριν εις την ανάληψη χρημάτων που δεν είχα την προτεραιότητα και ακόμα ίσως να μην είχε μαζί της χρήματα και είχε φέρει σε δύσκολη θέση τον προϊστάμενό της ή είχε αναγκαστεί να ζητήσει την παρέμβαση συγγενικού ή φιλικού της προσώπου. Οπότε αμέσως πήγα στην τράπεζα και έκανα την επιστροφή των 100 ευρώ. Δέχθηκα τις ευχαριστίες από τον διευθυντή και την ταμία για τη συμπεριφορά μου. Είπα δε στον διευθυντή ότι η ταμίας είναι εξαίρετη στην εργασία της και ότι σέβεται τους πελάτες της τράπεζας έως το μέγιστο και τις αξίζουν οι δικές μας καλές συμπεριφορές.
Να λοιπόν το καλό που έκανε η ταμίας Κατερίνα δε χάθηκε. Το πήρε ο γιαλός και το έφερε σε εμένα και εγώ το ανταπέδωσα σ’ αυτήν που μου το είχε κάνει. Άρα σοφά τα λόγια της μάνας μου, δείξανε την πραγματική έννοια τους. τα λόγια που μας έλεγε. Στη συνέχεια οι ημέρες περνούσανε, αλλά δεν έφυγε, ούτε θα φύγει, από τη σκέψη μου, η συμπεριφορά των νέων που συνάντησα μέσα στην τράπεζα Πειραιώς Καλλιθέας, αλλά όχι μόνο αυτό και όταν περνώ έξω από αυτήν, το βλέμμα μαζί με τη σκέψη μου στρέφονται πάλι μέσα σε αυτήν, εκεί που συνέβη η παραπάνω συμπεριφορά των νέων ατόμων της κοινωνίας μας.
Δηλαδή του νέου, που μου παραχώρησε το κάθισμά του, της υπαλλήλου που πρόθυμη και με σεβασμό λόγω της ηλικίας μου, μου έδωσε τα χρήματά που ζήτησα και τη συμπεριφορά του διευθυντή της Τράπεζας για τη συμπεριφορά του προς εμένα και της υπαλλήλου. Γιώργο, σε πληροφορώ ότι είναι η πρώτη φορά εις την ηλικία μου που συνάντησα ευχάριστες συμπεριφορές, από νέους της σημερινής εποχής σε αυτό το βαθμό.
Επίσης του είπα ότι αυτά τα άτομα σίγουρα έχουν διαπαιδαγωγηθεί από τους γονείς τους με αρχές, που είχανε ρίζες από τις περασμένες εποχές.
Είναι αλήθεια ότι η ελληνική οικογένεια και ειδικά της Κρήτης, θα συνεχίζει και εις το μέλλον για να μην ξεχαστούν οι αρχές της οικογένειας, τα ήθη και οι παραδόσεις αυτής.
Τέλος, εύχομαι εις τους προαναφερόμενους νέους να συνεχίζουν με τις ίδιες συμπεριφορές τους για να είναι το παράδειγμα εις την κοινωνία μας.
*Ο Γιάννης Τσακπίνης είναι Απόστρατος Αξιωματικός