Την περασμένη εβδομάδα, έκανα ένα περίπατο στο Ρέθυμνο, μετά από απουσία ενός μηνός. Είδα τα έργα της πλατείας Μητροπόλεως σε εξέλιξη, με στόχο την ολοκλήρωσή τους πριν το καλοκαίρι. Είδα και την έναρξη των έργων του Ανατολικού παραλιακού μετώπου και της Σοχώρας, όπου γίνονται εργασίες εγκατάστασης των εργολάβων που τα ανέλαβαν. Είδα και τους καταστηματάρχες της Σουλίου και του Πλάτανου, καθώς και ολόκληρης της παλιάς πόλης, που ανακαίνιζαν πυρετωδώς τα καταστήματά τους, για να υποδεχτούν τη νέα, πολλά υποσχόμενη τουριστική περίοδο. Είδα το Ρέθυμνο της δημιουργίας και της προκοπής, μέσα στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε.
Πέρασα και από τον ΟΤΕ, στην Λεωφόρο Κουντουριώτου, όπου το βαμμένο πρόσφατα κτίριό του, είχε για μια ακόμη φορά γίνει στόχος ασυνείδητων «μπογιατζήδων». Είχε συγκεκριμένα, από άκρη σε άκρη σταμπαριστεί με το σύνθημα: «Κάτω τα χέρια από τους Αγωνιστές».
Λίγο πιο πέρα, στον τοίχο του τρίτου Γυμνασίου, που επίσης θυμόμουν καθαρό ένα μήνα πριν, επαναλαμβανόταν το ίδιο σύνθημα. Στη γωνία του δε, υπήρχε άλλη μια σχετική επιγραφή σε τετράστιχο, που ανέφερε: «Αυτή δεν είναι παιδεία, είναι βία, Μαθητές Καθηγητές, στον ίδιο αγώνα μαχητές». Για να επαναληφθεί στη συνέχεια το προηγούμενο σύνθημα, λίγο παραλλαγμένο, πάλι τυπωμένο με άλλη στάμπα: «Όχι στις πολιτικές διώξεις». Ανέβηκα τη Μοάτσου και στους τοίχους του πρώτου Λυκείου, με περίμεναν νέα έμμετρα συνθήματα. «Τα Νοσοκομεία θέλουν λεφτά, να διώξουμε τις κάμερες και τον Ξυπολητά». Κατέβηκα στην Κουντουριώτου και φυσικά, στον τοίχο του Δημαρχείου, συνάντησα ξανά μια παραλλαγή των προηγουμένων, που ανέφερε «Ξυπολητά σε βλέπουμε», πάλι γραμμένο με στάμπα.
Με λίγα λόγια η πόλη είχε γεμίσει συνθήματα από στάμπες, που είχαν προετοιμαστεί με «ιατρική» ακρίβεια και που σίγουρα θα μας συνοδεύουν σε όλη την τουριστική σεζόν. Συνθήματα για ένα ζήτημα, που η δικαιοσύνη το έλυσε σε πέντε λεπτά, την περασμένη Δευτέρα. Αθωώνοντας τον πρόεδρο των γιατρών του Ε.Σ.Υ., από τις κατηγορίες για φθορά δημόσιας περιουσίας, που του είχαν αποδοθεί. Έτσι η υπόθεση έληξε, οι δύο πρόεδροι, του Νοσοκομείου και της Ένωσης των Γιατρών του Ε.Σ.Υ. θα συνεχίσουν την όποια συνεργασία τους, αλλά κανείς τους δεν θα ασχοληθεί με τις φθορές στους τοίχους της πόλης μας, που είναι περιουσία όλων. Τοίχοι που, παρά την παροιμία «και οι τοίχοι έχουν αυτιά», ούτε μάρτυρες στο δικαστήριο μπορούσαν να παραστούν, ούτε με τα συγκεκριμένα συνθήματα μπορούσαν να επηρεάσουν την κρίση των Δικαστών. Και βέβαια, ούτε οι «μπογιατζήδες» τώρα που η δίκη τελείωσε, δεν θα καθαρίσουν τα συνθήματά τους, αντίθετα θα τα αφήσουν ως έχουν, μνημεία της ασυδοσίας και του «πολιτισμού» τους.
Βλέπουμε λοιπόν ότι για μια «αστική» υπόθεση αμφισβητήσιμης σοβαρότητας, «κάποιοι» βανδάλισαν για μια ακόμη φορά την πόλη μας. Εκ προμελέτης μάλιστα, όπως αποδεικνύεται από τις τρεις διαφορετικές «στάμπες» που χρησιμοποίησαν για να τυπώσουν στους τοίχους της τα παραπάνω συνθήματα. Και όπως αναφέραμε, τώρα που όλα έληξαν, οι υποστηρικτές του «Αγωνιστή» δεν θα μπουν στον κόπο να καθαρίσουν τους τοίχους, τα σχολεία και τα μνημεία της πόλης μας. Αντίθετα, οι βρομιές τους θα παραμείνουν, προστιθέμενες στις προϋπάρχουσες, για να υποδεχτούν τους επισκέπτες μας. Και για να μας θυμίζουν για άλλη μια φορά, το χάλι της Παιδείας, της Υγείας και τις ευθύνες που έχουν για αυτό, συλλογικά η κυβέρνηση, αλλά και όλα τα κόμματα. Και την ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ, ή όποιων άλλων χρησιμοποιούν τους τοίχους των σχολείων και των δημοσίων κτιρίων μας, για να ζητήσουν την «Απελευθέρωση των Αγωνιστών τους».
Δεν σας κρύβω, ότι περιμένω με αγωνία και φόβο την επερχόμενη προεκλογική περίοδο και τις τριπλές εκλογές του Μαΐου. Όχι για το αποτέλεσμά τους και τις επιπτώσεις στην πολιτική μας ζωή, αλλά για τις επιπτώσεις τους στον τουρισμό μας, στους τοίχους της πόλης και στα μνημεία της. Αφού, για μια ακόμη φορά, αρκετοί από εμάς αποδείξαμε όπως φαίνεται από τα παραπάνω, ότι δεν θέλουμε να παραμείνουμε ευρωπαϊκή χώρα. Αντίθετα, προτιμούμε να γίνουμε Αργεντινή και Βενεζουέλα, που για μερικά κόμματα και παρατάξεις, αποτελούν ορόσημο και υπόδειγμα προς μίμηση. Χώρες, όπου οι μόνοι που έχουν πια εργασία, είναι οι «Αγωνιστές γιατροί», που περιθάλπουν τους νεκρούς και τους τραυματίες των ταραχών, των διαδηλώσεων και των συγκρούσεων, που γίνονται καθημερινά εκεί.
