Εγώ αυτή τη στιγμή -ένας απλός Έλληνας πολίτης- δεν πιστεύω τίποτα, εκτός ότι έχω μεγάλη ευθύνη, ιερό χρέος, να εκφράσω αυτό που συναντώ καθημερινά, την αγωνία κάθε Έλληνα και Ελληνίδας, που πάμε; Θα δούμε λίγο φως…
Η κυβέρνηση και το 51% του ελληνικού λαού θέλει πολιτική σταθερότητα, δεν θέλει εκλογές. Ένα μέρος του ελληνικού λαού δίνει προβάδισμα στην αξιωματική αντιπολίτευση που ζητά εκλογές. Από το 2007 μέχρι το 2014 έχουν γίνει τέσσερις φορές εκλογές, που μεταφράζονται σε έξοδα και νέκρωση για την προεκλογική περίοδο πολιτικών και της στρατιωτικής μηχανής, που έπρεπε να γίνονται ορισμένες εκλογές μαζί! Τις περισσότερες φορές σ’ ένα κράτος που έχει πολλά προβλήματα και πολλά «αρπακτικά» που καραδοκούν γύρω του, δεν είναι διέξοδος οι εκλογές, λύση είναι η όσο το δυνατόν συσπείρωση περισσότερων πολιτικών δυνάμεων για την αντιμετώπιση της κατάστασης. Οι πολιτικοί που εκλέγονται βουλευτές έχουν μεγάλη ευθύνη, πρέπει να εμφορούνται από ελεύθερη σκέψη, με γνώμονα το κοινό συμφέρον.
Βλέπε για τους πολιτικούς, τον πρώτο λόγο του Ελευθερίου Βενιζέλου στην Αθήνα το 1910. «Το πρώτο στο καθήκον του πολιτικού ανδρός, είναι να θυσιάζει το ατομικό του συμφέρον και το συμφέρον του κόμματός του, έναντι του κοινού συμφέροντος, το δεύτερον καθήκον του πολιτικού ανδρός είναι να λέγει την αλήθεια πάντοτε και προς τα άνω και προς τα κάτω, αδιαφορώντας αν επρόκειτο εκ τούτου να γίνει δυσάρεστος».
Η Ελλάδα σήμερα με τις τόσες αδυναμίες της, βρίσκεται σε μια δύσκολη καμπή της ιστορίας της, όμοια σχεδόν με εκείνη του 1916 που κινδύνευε η επιβίωση του ελληνικού κράτους. Τότε ο Ελευθέριος Βενιζέλος δίσταζε να πάρει την απόφαση σωτηρίας, πήρε την απόφαση ύστερα από τη διήγηση του υπουργού του Επαμεινώνδα Εμπειρίκου, που είχε με ένα απλοϊκό άνθρωπο τον κουρέα του. Ο κουρέας του υπουργού του είπε, ενώ τον ξύριζε: «Κύριε Εμπειρίκο νομίζω ότι έχει και ο Βενιζέλος μεγάλη ευθύνη για την κατάσταση». Ο Εμπειρίκος τον παρατήρησε πως ο Βενιζέλος αγωνιζόταν με όλες του τις δυνάμεις για να πείσει στους αντιπάλους του. «Μάλιστα αντείπε ο κουρέας, αλλά δεν αρκεί ν’ αγωνίζεται με τα λόγια. Αφού όπως λέγει πηγαίνομε προς την καταστροφή, γιατί δεν κάνει τίποτα για να προλάβει… εμείς ο λαός εφόσον βλέπουμε πως αδρανεί δεν κινούμεθα. Αν όμως εκείνος έμπαινε μπροστά θα τον ακολουθούσαμε». Αυτό έπεισε τον Βενιζέλο να μην περιμένει μοιρολατρικά τις εξελίξεις. Κάνει έκκληση στον Ναύαρχον Κουντουριώτη και τον στρατηγό Δαγκλή «να κάμουν τον σταυρό τους στ’ όνομα του Θεού, για την σωτηρία του τόπου, πριν έρθει η καταστροφή».
Η ανταπόκριση ήταν θετική και όλοι μαζί (Βενιζέλος, Κουντουριώτης, Δαγκλής) ξεκίνησαν και δημιούργησαν την Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών με τον υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών.
Μια τέτοια περίπου πρόταση, πρέπει να κάνει ο πρωθυπουργός σήμερα στους αρχηγούς των κομμάτων και όλοι μαζί να πάρουν την οριστική απόφαση για τη σωτηρία της πατρίδας μας. Να χαράξουν ένα ξεκάθαρο δρόμο με ένα διαρκές φως σιγουριάς στα πολλά…
