Λαμπροβδομάδα εσμίξαμε με το Μανώλη και αφού ανασκοπήσαμε τις λαμπριάτικες ημέρες και γελάσαμε θυμωμένοι και λυπημένοι με τον ανιστόρητο Πάγκαλο, του είπα ότι άλλη εφικτή λύση δεν βλέπω παρά μια πρωτοβουλία σπουδαίων ανθρώπων της Κρήτης που θα ζητήσουν αυτοπεριορισμό και αντικατάσταση των πυρών με άσφαιρα. Να εφαρμοστεί ο νόμος μου αντέτεινε και να γενικευτούν οι έλεγχοι της αστυνομίας. Τα τελευταία τριάντα χρόνια η παράδοση έγινε ασυδοσία λόγω της πολιτικής ανοχής και προστασίας και ο νοών νοεί το συνέχισε. Μπα μου βγαίνεις και από τα αριστερά, σάρκασα Σου βγαίνω με τη λογική μου κούνησε το δάχτυλο Βρε Μανώλη πραγματικά είναι ένα δύσκολο ζήτημα, του είπα και θέλει σχεδιασμό κινήσεων δεκαετίας.
Πέρασε η κουβέντα στις εκλογές και γνωρίζοντας τη δραστηριοποίησή μου με την πολιτική οικολογία με ρώτησε ήντα γίνεται με τους Οικολόγους. Χωρίστηκαν στα τρία, του απάντησα γιατί έλειψε η ιδεολογική συμφωνία ανάμεσά τους. Αυτό εκφράστηκε με συμφωνία ή διαφωνία με τις πολιτικές των μνημονίων αλλά και προσωπικές επιλογές των ηγετικών στελεχών τους, που δεν ήθελαν ένα μαζικό κόμμα, για να μπορούν να το κουμαντάρουν όπως νόμιζαν, συμπλήρωσα. Κακό χωριό τα λίγα σπίτια λέει μια παροιμία, απόσωσα. Είναι πολλοί που την οικολογία τη θέλουν, γιατί καταλαβαίνουν ότι η οικονομική κρίση κάνει τα συμφέροντα να ορμάνε στη φύση και το φυσικό περιβάλλον λεηλατημένο, να μη μπορεί να στηρίξει μια υγιή, μια αειφόρο ανάπτυξη, είπε ήρεμα. Ξεροκατάπια ήταν η δεύτερη φορά σήμερα που μου την έβγαινε. Σε αυτή τη φάση η πολιτική οικολογία εκφράζεται κυρίως από αυτούς που ως κίνημα έδωσαν μάχες και συμμαχούν με όσους υπερασπίζονται τα λεγόμενα δημόσια αγαθά. Δηλαδή δημόσιο νερό στις πόλεις και όχι ιδιωτικοποίηση, αποτροπή των εξορύξεων για χρυσό με καταστροφή κάθε άλλης παραγωγικής δυνατότητας, δημοκρατική ρύθμιση και εξορθολογισμό των επενδύσεων των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας με συμμετοχή πολλών μικρών παραγωγών και όχι προνομιακή μεταχείριση επιχειρηματικών συμφερόντων, που ανταποδίδουν την εξυπηρέτηση με πολιτικό χρήμα, και πήρα ανάσα για να συνεχίσω. Βάλε τελεία ινστρούχτορα, ζήτησε. Οι συριζαίοι τα κάνανε όλα τούτα; είπε με ένα ελαφρύ μειδίαμα. Και αυτοί, άρπαξα την πάσα, ανάμεσα σε κοινωνικές δυνάμεις που βγήκαν μπροστά. Ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει πολιτικό περιεχόμενο στους πόθους αυτού του κομματιού της κοινωνίας, ίσως όχι τόσο καθαρά, αλλά κάθε φορά τρως από τα πιάτα που είναι στο τραπέζι όχι από αυτά που θα ήθελες να είναι, είπα θυμόσοφα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μεγάλο ποτάμι των δημοκρατικών διεκδικήσεων και της δυνατότητας εξόδου από την κρίση, κατέληξα απορώντας κι εγώ με τον ορμητικό εαυτό μου. Και γιάντα δεν είναι το άλλο το κανονικό Ποτάμι, με πείραξε, που είναι και κεντροαριστερό; Γιατί προσποιείται ότι τα μνημόνια τελείωσαν και άρα συμφωνεί με τη συγκυβέρνηση και προτείνει εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια όποια πολιτική και αν εφαρμόζει μια κυβέρνηση. Στέκεται δηλαδή στη μορφή και όχι στο περιεχόμενο της δημοκρατικής διαδικασίας. Πολύ απλοϊκό για έναν έξυπνο άνθρωπο σαν τον Θεοδωράκη, υποστήριξα. Μην παίρνεις φόρα ερυθρέ Χμερ, γέλασε, γιατί μπορεί να το δεις κυβερνητικό εταίρο των δικών σου. Ποιός ξέρει ρε Μανώλη, μέσα σε τέσσερα χρόνια άλλαξαν τόσο τα πολιτικά πράγματα και θα αλλάξουν και άλλο, είπα μαζεμένος. Κοντός ψαλμός Αλληλούια, οι τριπλές εκλογές είναι κοντά.
* Ο Κώστας Βερβερίδης είναι εκπαιδευτικός φυσικής αγωγής -πτυχιούχος κοινωνιολογίας
