Διαβάζω: «Ικανοποίηση στην Αθήνα από τις συμφωνίες για αξιολόγηση, εκταμίευση δόσης και μεθόδους ελάφρυνσης του χρέους». Αυτή η αισιόδοξη είδηση που έκανε τον πρωθυπουργό να ζητήσει συνάντηση με τους αρχηγούς των άλλων κομμάτων και η έκφραση αισιοδοξίας από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ενισχύει της κυβέρνησης την αισιοδοξία.
Φυσικά άλλο η πολιτική ικανοποίηση και η ενίσχυση της αισιοδοξίας της κυβέρνησης και άλλο των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων και των νέων η ανάκαμψη της δικής τους αισιοδοξίας.
Τελικά βέβαια μετά την άφιξη των εκπροσώπων των εταίρων στην Αθήνα και την τελεσίδικη απόφαση για την οικονομική «ένεση» της χώρας θα μπορούμε να συντηρήσουμε αυτή την αισιοδοξία όσο του καθενός αντέχει η υπομονή και όσο κάποιες νότες ανάπτυξης μαζί με το τουριστικό ρεύμα θα σηματοδοτούν τη βιώσιμη ή όχι αισιοδοξία.
Πάντως επιμένω ότι ούτε η Αξιωματική Αντιπολίτευση ούτε τα λοιπά κόμματα που αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση, πείθουν για μια καλύτερη κατάσταση της χώρας υπό τη δική τους διακυβέρνηση.
Έτσι τουλάχιστον και το παρελθόν των κομμάτων αυτών και το παρόν υπό την Μητσοτακική ηγεσία δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη για βελτίωση της θέσης της χώρας και του λαού υπό τη δική τους διακυβέρνηση, αν ποτέ γίνουν εκλογές και τις κερδίσουν.
Φυσιολογικά το παρελθόν του καθενός είτε πολιτικό πρόσωπο είναι αυτό είτε κόμμα, προδιαγράφει και το μέλλον του.
Καλές είναι οι υποσχέσεις αλλά….
Φυσικά και οι εξελίξεις εξαρτώνται από τους πολίτες και τη δική τους γνώμη, την ώρα που θα βρεθούν μπροστά στην κάλπη, όποτε αυτή η ώρα έρθει.
Γιατί ή ώρα της κάλπης δεν εξαρτάται από την επιθυμία της Αντιπολίτευσης και του όποιου πολιτικού αρχηγού τη βούληση για εξουσία.
Βλοσυρός ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και με φυσιογνωμική σοβαρότητα που προδίδει την επιθυμία του να γίνει ηνίοχος του λαού και της πατρίδας για ένα καλύτερο μέλλον όπως υπόσχεται αλλά, η απόφαση για εκλογές βρίσκεται στα χέρια του πρωθυπουργού….