Μιλάμε για αξιοκρατία στους δημόσιους υπάλληλους. Για ΑΣΕΠ, προσόντα, διαφάνεια και τα τοιαύτα. Λέμε για πιστοποίηση των ελληνικών υπό εξαγωγή προϊόντων. Με τους ευρωβουλευτές όμως τι γίνεται; Μπαίνει ως προϋπόθεση επιλογής τους ως υποψηφίων το (αυτονόητο) απαιτούμενο να μπορούν να επικοινωνούν στην Ευρωβουλή; Εξετάζεται αν κατέχουν (τουλάχιστο) την αγγλική γλώσσα σε ανώτερο επίπεδο; Επειδή και εκείνοι δημόσιοι λειτουργοί είναι, και μάλιστα ακριβοπληρωμένοι. Και de facto πρεσβευτές της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και, παραπέρα, τα προσόντα που τάσσονται για αυτούς αποτελούν ένδειξη για το πώς βλέπουμε τον θεσμό του ευρωκοινοβουλίου και της Ε.Ε. γενικότερα. A, βεβαιότατα «πλην Λακεδαιμονίων»…
Φυσικά θα μπορούσε να υποστηριχθεί, ότι η επιλογή για τα ευρωψηφοδέλτια των κομμάτων κάποιων υποψηφίων αμφίβολης γλωσσολογικής επάρκειας γίνεται με αποκλειστικό σκοπό να προσελκύσουν ψήφους σε μια κρίσιμη στιγμή και πως οι εν λόγω υποψήφιοι δεν πρόκειται να εκλεγούν. Για «Λακεδαιμονίους» να μιλούμε τώρα!
Αν όμως εκλεγούν, τότε τι θα γίνει; Και πέραν τούτου, μια τέτοια νοοτροπία και πρακτική εντυπωσιασμού των μαζών, που κοντεύει πια να καταντήσει παραδοσιακή και εθιμική, βοηθά μήπως την ανάταση του χαμηλού νοητικού επιπέδου του μέσου Έλληνα, ή, αντίθετα, συμβάλλει στη συντήρηση και διαιώνιση μιας ήδη προχωρημένης ηλιθιοποίησης;
Τα πολιτικά κόμματα εμφανίζονται «κολλημένα» στην εντυπωσιολαγνεία, τουτέστιν τη δημιουργία εντυπώσεων στον κόσμο (πάντα επί χαμηλού επιπέδου, ανούσια και αποπροσανατολιστικά), δίχως καμία διάθεση για άνοδο του πνευματικού επιπέδου του. Το σκηνικό σε τούτη τη χώρα προδιαγράφεται να παραμένει το ίδιο, με αποκλειστικό ζητούμενο πάντα την οικονομία, όχι και την παιδεία γενικότερα. Ακόμα λοιπόν κι αν πάμε σε ανάπτυξη με τέτοια μυαλά, η τελευταία θα είναι παντελώς επιφανειακή και εύθραυστη, καθόλου ουσιαστική, και αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ. Καληνύχτα…
* Ο Παρασκευάς Μαμαλάκης είναι δικηγόρος
