Δροσερή η νύχτα στην αυλή του παλιού σχολείου στο Χαμαλεύρι, κάτω από τα πανύψηλα πεύκα.
Ζεστές όμως οι ψυχές των ανθρώπων που συμμετείχαν στην όμορφη γιορτή του Πολιτιστικού Συλλόγου Σταυρωμένου, την περασμένη Κυριακή αφιερωμένη στο ρεμπέτικο τραγούδι.
Μετά το θερμό καλωσόρισμα της υπερδραστήριας εκπροσώπου του Πολιτιστικού, Ρηγούσας Πολιουδάκη, σε όλους μας, ακολούθησε η εμπεριστατωμένη αναφορά με εξαιρετικά ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την ιστορία του ρεμπέτικου τραγουδιού που συνέλεξε με πολύ κόπο η αξιόλογη φιλόλογος Νίτσα Αντωνάκη.
Μπροστά στο υπέροχο, λιτό σκηνικό με τον διακριτικό φωτισμό που δημιούργησε η καλλιτέχνης Ελένη Βαβαδάκη, τραγούδησε η ίδια, η Νίτσα Αντωνάκη, η Ειρήνη Βορριά, η Ελευθερία Δευτεραίου, η Ρούλα Οικονομάκη, η Γιώτα και Μαργαρίτα Πανούση, η Δώρα και Στέλλα Πολιουδάκη, η Ειρήνη Σκεπετζή, η Ζαχαρένια Σπυριδάκη, η Μαρία Σταυριδάκη και η Βαγγελιώ Τσιομπίκα.
Με τις οδηγίες του δασκάλου τους Γιάννη Σκεπετζή και τη μελωδία που εκπέμπουν τα πλήκτρα του μοναδικού Μάριου Χαλίμ, οι γυναίκες της χορωδίας έδωσαν για μία ακόμη φορά τον καλύτερο εαυτό τους με συστολή μεν, αλλά πάντα με γνησιότητα και απόλυτο σεβασμό στους αθάνατους ρεμπέτες, Τσιτσάνη, Βαμβακάρη, Μητσάκη κ.α.
Το μινόρε της αυγής, Φραγκοσυριανή, Είμαστε αλάνια, Σερσέ λα φαμ…
Η νύχτα μέθυσε από τις παλιές αγαπημένες μελωδίες, τα χείλη σιγοψιθύριζαν τους στίχους κι οι παλάμες ίδρωσαν στο δυνατό, παρατεταμένο χειροκρότημα.
Το κρασί και οι πλούσιοι πεντανόστιμοι σπιτικοί μεζέδες που πρόσφερε απλόχερα σε όλους ο Σύλλογος, ανέβασε το θερμόμετρο στα ύψη.
Η βραδιά δεν τελείωσε εκεί.
Τα βελούδινα δάχτυλα του Μάριου Χαλίμ συνέχισαν να χαϊδεύουν τα πλήκτρα σε ρυθμούς γνωστών χορευτικών κομματιών.
Το κέφι απογειώθηκε κι η Κατερίνα Μιχελιουδάκη απόδειξε πως εκτός από άξια πρόεδρος του Πολιτιστικού είναι και πανάξια χορεύτρια στο ζεϊμπέκικο.
Το ίδιο κι ο δημοτικός σύμβουλος Γρηγόρης Τσιομπίκας αποτέλεσε την έκπληξη με τις φωνητικές δυνατότητες που διαθέτει στην ερμηνεία του λαϊκού τραγουδιού.
Η Ειρήνη Βορριά έλιωσε τα παπούτσια της στην πίστα όπως και πολλοί άλλοι από τους παρευρισκόμενους, ενώ η Μαρία Σταυριδάκη μας άφησε άφωνους μιμούμενη μεγάλες ερμηνεύτριες, Πόλυ Πάνου, Μαρινέλα κ.α.
Μεταμεσονύχτιες ώρες, χαλαρή κι ενθουσιασμένη, πήρα το δρόμο για το σπίτι, απαλλαγμένη απ’ όλα τα καθημερινά προβλήματα που εμποδίζουν την ψυχή να τινάξει ανακουφισμένη τα φτερά της.
Σκεφτόμουν πόσο πιο όμορφη θα ήταν η ζωή μας, αν όλοι οι άνθρωποι στις μικρές τουλάχιστον κοινωνίες, ήταν πάντα ενωμένοι, αγαπημένοι κι αλληλέγγυοι στις χαρές και στις λύπες.
Μπήκα μέσα κι έκλεισα πίσω μου την πόρτα… τα μάτια μου βούρκωσαν… Συννεφιασμένη Κυριακή… μοιάζεις με την καρδιά μου… αθάνατε Τσιτσάνη…
