Για να δημιουργείς φιλικές σχέσεις πρέπει να είσαι ψυχικά ευρύχωρος. Και αυτός ο ταλαίπωρος μυς, η καρδιά, δεν χωράει και πολλά, όταν δεν τον εξασκείς.
Το Άγιο Όρος όμως είναι μια ζώσα εμπειρία που μόνο αν τη γευτείς θα καταλάβεις την αξία της. Εκεί μέσα γεννήθηκε και εξασκήθηκε η (αποκαλούμενη, χαριτολογώντας, ιερή) φιλία μας με τον Χάρη Καλαϊτζάκη, όταν συμμετείχε στην αξέχαστη Προσκυνηματική εκδρομή που πραγματοποίησα ως πρόεδρος του ιστορικού συλλόγου Ρεθυμνίων Αττικής «Το Αρκάδι», στο Άγιο Όρος.
Αιτία στάθηκε ο αγαπημένος μου ξάδελφος Μιχάλης Ζωγράφος, ο γνωστός δερματολόγος, ο οποίος συμμετείχε στην άνω εκδρομή με εκλεκτούς Ρεθεμνιώτες φίλους του, όπως τον Στέλιο Δαμβακεράκη, τον Νικο Χριστουλάκη, τον Χάρη Καλαϊτζακη. Βιώσαμε μοναδικές στιγμές κατάνυξης, αδράξαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε διάφορα θέματα, να ζητήσουμε τις συμβουλές των Γεροντάδων και να καταθέσουμε τους προβληματισμούς μας.
Στην συνέχεια δεθήκαμε ακόμη περισσότερο με τον Χάρη στην παρουσίαση του περίφημου πονήματός του «τα δικά μας καφενεία», που ο σύλλογος μας παρουσίασε στην Αθήνα. Μέσα από το πόνημά του οι απόδημοι Ρεθεμνιώτες της Αττικής έζησαν το παλιό, νοσταλγικό Ρέθεμνος. Και ο Χάρης από την αθρόα συμμετοχή των αποδήμων Ρεθυμνίων δεν έκρυβε την συγκίνησή του.
Όλα αυτά τα χρόνια διατηρούσαμε μια στενή επικοινωνία, με κοινό σημείο τον πολιτισμό του αγαπημένου μας Ρεθύμνου. Ανταλλάσσαμε απόψεις, ευχές, βρισκόμαστε στο Ρέθυμνο έστω και για λίγο και χαιρόμαστε την αναμεταξύ μας συναναστροφή.
Πόσο δύσκολο ψυχικά μου είναι να αναφέρομαι στον καλό φίλο Χάρη, την πολυσχιδή αυτή προσωπικότητα που δίψαγε για προσφορά στον τόπο του.
Στην εκδήλωση που πραγματοποίησε ο σύλλογός μας στην Μονή Αρκαδίου, έσπευσε από τους πρώτους να συμμετέχει, ενώ δεν έκρυβε την ικανοποίησή του από το αποτέλεσμα δίνοντας μας απλόχερα ευχές.
Συμμετείχαμε από κοινού στο φιλολογικό μνημόσυνο του Μανόλη Κούνουπα που πραγματοποιήθηκε στο Ρέθυμνο και δώσαμε ο καθένας μας ότι καλό είχαμε βιώσει απ’ αυτόν.
Την 23-03-2020 στην πρώτη απαγόρευση λόγω της πανδημίας μου έγραψε σε ηλεκτρονικό μήνυμα:
Οι επίκαιροι στίχοι του Ελύτη και μια κρητική μαντινάδα, δίνουν την αισιόδοξη βεβαιότητα, πως η χώρα μας, πάντα τα καταφέρνει, όταν βρεθεί στα δύσκολα.
Με αυτή τη βεβαιότητα, εύχομαι σε όλους καλή δύναμη και με το καλό να ξαναβρεθούμε από κοντά.
« Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ωσάν αυτή που μου ’λαχε δεν είδα…»
Τελευταία φορά τον αντάμωσα τον Ιούλιο 2020 στα Χανιά σε μια ευχάριστη μάζωξη και μάλιστα προσφέρθηκε αυθορμήτως να συμμετέχει συγγραφικά στο τόμο που πρόκειται να εκδώσει ο σύλλογός μας για τα 90 έτη προσφοράς στην παράδοση του τόπου μας.
Αποχαιρετούμε όλοι εμείς οι απόδημοι Ρεθεμνιώτες της Αττικής τον Χάρη όχι μόνον ως καλό φίλο, αλλά ταυτόχρονα ως ενεργό πολίτη και μαχητή της ζωής. Τίτλοι που δεν του χαρίστηκαν αλλά τους κέρδισε επάξια με τη στάση ζωής του αγωνιζόμενος με ήθος, δικαιοσύνη και σοβαρότητα μέχρι τέλους παρά τα σοβαρά προβλήματα που υπέστη η υγεία του το τελευταίο διάστημα.
Πάντα, είχε έντονο ενδιαφέρον για τα κοινά, με κοινωνική ευαισθησία και πλατύ πολιτικό ορίζοντα, με ερωτήματα και συνεχή αναζήτηση λύσεων για τα προβλήματα της δικηγορίας και της πατρίδας.
Η συνεπής, μαχητική του πορεία και η δημόσια δράση του, όμως, είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσουν να αποτελούν πηγή έμπνευσης για τις επόμενες γενιές.
Μαζί με το καλό κατευόδιο φίλε Χάρη, σου θυμίζω μία αγαπημένη σου μαντινάδα που μου είχες στείλει πρόσφατα, να σε συνοδεύει:
«Μαύρο γεράκι μ’ έμαθε ν’ ανοίγω τα φτερά μου και του ανέμου η οργή τρέμει στο πέταγμά μου».
Καλό Παράδεισο!
Ειλικρινή συλλυπητήρια στη Ρούλα και τα παιδιά σου.
