Για άλλη μια χρονιά βιώνω στην πόλη μου την «αταξία» γύρω από το κοινωνικό αγαθό του αθλητισμού στον Δήμο μας.
Ένα Κλειστό Γυμναστήριο (Μελίνα Μερκούρη), δύο κλειστές αίθουσες, (του 1ου και 2ου Γυμνασίου), παραμένουν εγκλωβισμένες στην σωματειακή πολιτική δύο μεγάλων (σε επιτυχίες) συλλόγων της πόλης μας, του Ρέθυμνο Aegean και του Ο.ΠΕ.Ρ, με αποτέλεσμα τα Ρεθεμνιωτόπουλα να μην μπορούν να αθληθούν και να αναπτύξουν τις κινητικές δεξιότητές τους στα αθλήματα του βόλεϊ και του μπάσκετ.
Οι εκκολαπτόμενοι αθλητές και αθλήτριες αναγκάζονται να περιφέρονται ως γυρολόγοι για να προπονηθούν, όταν οι γυρολόγοι επαγγελματίες του μπάσκετ και του βόλεϊ της πόλης μας έχουν καπαρώσει τους κλειστούς χώρους άθλησης.
Τα σωματεία αυτά δίνουν την εικόνα ότι λειτουργούν ως ιδιοκτήτες μέσα σε δημόσιες περιουσίες προς δικό τους όφελος και στον αντίποδα η Δημοτική Αρχή μένει άπραγη.
Το γεγονός της ανυπαρξίας μιας τοπικής αθλητικής πολιτικής έχει φέρει σε αδιέξοδο τα ερασιτεχνικά σωματεία και τα παιδιά να μην μπορούν να ασκηθούν και να απολαύσουν την άσκηση στους χώρους και στον χρόνο στον οποίο δικαιούται.
Οι απλοί πολίτες αυτής της πόλης που αγαπούν και σέβονται την ιστορία του αθλητισμού της, νομίζω περιμένουν χρόνια τώρα, μια ίση αντιμετώπιση από την τοπική διοίκηση για την άθληση όλων των Ρεθεμνιωτών και ιδιαίτερα των παιδιών.
Εύχομαι η στιγμή αυτή να μην αργήσει. Όραμα, βούληση, στόχος και σχεδιασμός χρειάζεται από τον Δήμο μας, για τον αθλητισμό μας. Μπορούμε να τα έχουμε;;;
Καλό μήνα
Ανδρέας Ι. Μπενάκης
Προβληματισμένος γονέας
Εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής
Υ.Γ.: Με την επιστολή μου αυτή, δεν θέλω να θίξω ανθρώπους του αθλητισμού που προσπαθούν εθελοντικά, να βρουν κάθε χρόνο, τη χρυσή λύση για την άθληση των παιδιών στα Κλειστά γυμναστήρια. Αυτοί άλλωστε αξίζουν συγχαρητήρια!
