Του ΜΙΧΑΛΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ
Πόσο δύσκολη και επίκαιρη φαντάζει αυτή η φράση άραγε σήμερα; Θα μιλήσω πολύ απλά για να μάθει ο κόσμος τι συμβαίνει γύρω του και όχι «απλά», διότι του λείπει η μόρφωση και η παιδεία και δεν θα καταλάβει, άλλα για να γίνει κατανοητό αυτό για το οποίο κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε ανά τα χρόνια.
Πόσες φορές ήμασταν άδικοι με το συνάνθρωπό μας, αλλά δεν είχαμε το ψυχικό σθένος να το παραδεχτούμε; Τι κάναμε για να ξεφύγουμε από μια τέτοια κατάσταση; Τίποτα!
Με αφορμή την παγκόσμια μέρα για την κοινωνική δικαιοσύνη, θυμόμαστε στιγμές και γεγονότα που κάνουν τις λέξεις αυτές να είναι ανύπαρκτες. Σαν να έφυγαν από το λεξιλόγιό μας τη στιγμή που τις είχαμε περισσότερο ανάγκη. Μήπως το κράτος και η ίδια η κυβέρνηση κερδίζει κάτι από αυτό; Η υπεραξία και ο καπιταλισμός σχετίζονται; Μα φυσικά αφού το έχει δείξει και η ιστορία μας ότι είμαστε άπληστοι.
Συγκεκριμένα, κοινωνική δικαιοσύνη σημαίνει κατά βάση την ισότητα που αποπνέει ένα κράτος σε βασικούς και καίριους τομείς που την επηρεάζουν και τη διαμορφώνουν σημαντικά. Όμως, η ισότητα αυτή παρακολουθούμε πως δεν υφίσταται, διότι οι άνθρωποι γίναμε εγωιστές και μας αρέσει να εκμεταλλευόμαστε το καθετί γύρω μας. Φανταστείτε αυτό τι σημαίνει πρακτικά… Ανελέητη φτώχεια, μηδενική ανάπτυξη, ανεργία και άλλα τόσα συμπτώματα της δικής μας συμπεριφοράς.
Υπάρχει ένα ευρύ φάσμα στο οποίο φαίνεται -μάλλον όχι και τόσο- να κάνει την εμφάνισή της όπως στον τομέα της υγείας, της εκπαίδευσης, της λεγόμενης δικαιοσύνης μεταξύ των γενεών, καθώς και στις κάθε είδους διακρίσεις που επιφέρουν τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Επιβεβαιώνοντας έτσι μία εικόνα καθ’ όλα γνωστή στην ευρωπαϊκή κοινότητα, η μελέτη αποδεικνύει με πλήθος εμπειρικών στοιχείων πως η επιβεβλημένη δημοσιονομική πειθαρχία και λιτότητα έχουν επηρεάσει αρνητικά την κοινωνική δικαιοσύνη, περιορίζοντας σημαντικά την επενδυτική πρωτοβουλία σε νευραλγικούς τομείς, όπως είναι η εκπαίδευση, η έρευνα και η ανάπτυξη. Σαν αποτέλεσμα, η ανεργία των νέων έχει εκτοξευθεί, αυξάνοντας παράλληλα και τη φτώχεια – και μάλιστα την ώρα που η φτώχεια στην τρίτη ηλικία δείχνει τα τελευταία χρόνια να περιορίζεται στην ευρωπαϊκή επικράτεια.
Ωστόσο, υπάρχουν θετικές προοπτικές κάτω από τις οποίες θα μπορέσουμε να ελαττώσουμε και να βελτιώσουμε τη συνθήκη αυτή. Θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι; Θέλουμε μια κοινωνία που να διέπεται από κοινωνική αρμονία και συνοχή στο εσωτερικό της; Στο χέρι μας είναι! Η ζωή μας έχει δείξει πως ο σεβασμός και η αξιοπρέπειά μας πρέπει να λειτουργήσουν σε καθετί καλό που πράττουμε!
