Η Ελλάδα αναμφίβολα «πατάει» πάνω σε δύο βάρκες. Καθημερινά γίνεται αντιληπτό ότι η χώρα μας αποτελεί το πιο αξιόπιστο παράδειγμα «διπρόσωπης» συμπεριφοράς και σε επίπεδο κορυφαίων θεσμικών παραγόντων αλλά και στην κοινωνία.
Τέτοια φαινόμενα συναντούμε και σε άλλες κοινωνίες. Όμως στην περίπτωση της Ελλάδας το αξιοσημείωτο είναι ότι έχουν σβηστεί ή σε μεγάλο βαθμό ξεθωριάσει οι «διαχωριστικές γραμμές» δηλαδή ό,τι μέχρι πρόσφατα μπορούσε να οριοθετήσει στάσεις ζωής με γνώμονα μια πλουραλιστική αντίληψη και αποδοχή της όποιας διαφορετικότητας. Όλα τούτα βασισμένα σε αρχές και αξίες και φυσικά σε ένα ιστορικό – κοινωνικό- πολιτισμικό υπόβαθρο.
Συμβαίνει όμως μια οριζόντια κοινωνική μεταστροφή που συμπαρασύρει αρκετές φορές στο πέρασμά της ό,τι προοδευτικό και φιλελεύθερο βρεθεί στον δρόμο της. Οι ψευδαισθήσεις διαδέχονται τις θεωρίες συνωμοσίας ενώ οι έννοιες «προοδευτικός-συντηρητικός-φιλελεύθερος» τις περισσότερες φορές χάνουν τη σημασία τους, αφού χρησιμοποιούνται με όρους απολύτως επικοινωνιακούς στο πολιτικό «οπλοστάσιο» των κομμάτων με απώτερο σκοπό τη συλλογή ψήφων.
Η κοινή λογική δεν είναι βέβαιο ότι κυριαρχεί μιας και «βαπτίζεται το κρέας ψάρι» σε μια προσπάθεια η κοινή γνώμη να αποδεχθεί ευκολότερα απόψεις-αποφάσεις, που σε άλλη περίπτωση εξαρχής θα είχε απορρίψει ως ασύμβατες με το ιστορικό- πολιτισμικό-αξιακό- της υπόβαθρο!
Αλλά και οι εκφραστές τέτοιων ασύμβατων απόψεων είναι πρόσωπα μη αναμενόμενα! Το πολιτικό και ιδεολογικό τους υπόβαθρο έρχεται συχνά σε πλήρη αντίθεση με όσα κατά καιρούς υποστηρίζουν στα πλαίσια ενός επικοινωνισμού ή λόγω ισχυρών πιέσεων…
Αποτελούν όλα τούτα αναμφίβολα λαϊκισμό, μια «σημαία ευκαιρίας», ένδειξη ανασφάλειας ή δεσμεύσεων, ιδεοληψίες, ταμπού, φοβίες, υποκριτική συμπεριφορά και φυσικά ανυπαρξία σχεδιασμού-στόχων και πάνω από όλα οράματος για ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος που θα αφήνει πίσω του αγκυλώσεις και κάθε είδους «βαρίδια».
Με αυτοκριτική- αυτογνωσία και αυτοπεποίθηση οφείλει να ανοίξει νέους δρόμους…
Κι όμως… Είναι πασιφανές ότι είναι δέσμιο ενός παρελθόντος που δύσκολα μπορεί να ξεπεράσει και να απογαλακτιστεί από «μύθους»-στερεότυπα ή συνωμοσιολογικές θεωρίες. Το αξιοσημείωτο βέβαια είναι ότι τέτοιες αντιλήψεις αντί να συναντούν αντίλογο με επιχειρήματα κοινής λογικής στο σύνολο (αυτό θα ήταν το επιθυμητό) του πολιτικού μας προσωπικού και κορυφαίων θεσμικών παραγόντων, συναντούν στην καλύτερη περίπτωση την ανοχή ή την ουδετερότητα αρκετών από αυτούς…
Πού πήγαν άραγε οι αρχές του ευρωπαϊκού διαφωτισμού; Αποτελούν ή όχι οι αρχές και οι αξίες του πυλώνα ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους; Θεωρούμε ή όχι αναγκαίο έναν κοινωνικό αναπροσανατολισμό, ο οποίος θα λαμβάνει υπόψη του τις αρχές της ελευθερίας και της ισότητας σε κάθε έκφανση της ζωής σε συλλογικό αλλά και σε ατομικό επίπεδο;
Τα παραπάνω δεν αποτελούν «έκθεση ιδεών»… Είναι η πραγματικότητα που ζούμε.
Τα συναντάμε στη συστηματική προσπάθεια της Εκκλησίας να παρεμβαίνει στον τρόπο διδασκαλίας και το περιεχόμενο των θρησκευτικών. Στα ομοφοβικά κηρύγματα του Μητροπολίτη Αμβρόσιου. Στις θεωρίες συνωμοσίας για αφελληνισμό. Στις ομοφοβικές δηλώσεις του βουλευτή κ. Νικολόπουλου ο οποίος μάλιστα διατήρησε τη βουλευτική του ασυλία με θετικές ψήφους που έλαβε τόσο από βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (ενός αριστερού κόμματος) όσο και από βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας που σε όλους τους τόνους διακηρύσσει τον φιλελεύθερο και μεταρρυθμιστικό του χαρακτήρα! Αναρωτιέται κανείς πώς συνδυάζεται ο φιλελεύθερος χαρακτήρας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τη θετική ψήφο βουλευτών του στον κ. Νικολόπουλο. Αντίστοιχα ερωτήματα προκύπτουν και για το ΣΥΡΙΖΑ που ως κόμμα της αριστεράς το προσδοκώμενο ήταν να ψηφίσουν όλοι οι βουλευτές του να αρθεί η ασυλία του κ. Νικολόπουλου. Δεν αντέχει στην κοινή λογική η εκτίμηση ότι οι ομοφωνικές δηλώσεις του βουλευτή έγιναν στα πλαίσια των βουλευτικών του καθηκόντων κάτι που θα δικαιολογούσε τη θετική ψήφο βουλευτών. Τι ακριβώς έχει συμβεί;
Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε και σε άλλα γεγονότα… Όμως σε όλους μας είναι γνωστά.
Το ερώτημα που ζητάει απάντηση είναι, αν τελικά μπορούμε να αφήσουμε πίσω μας τις «σημαίες ευκαιρίας» και να επιτύχουμε τον κοινωνικό αναπροσανατολισμό που έχει ανάγκη η χώρα σήμερα -σε περιόδους πολυεπίπεδης κρίσης- περισσότερο από κάθε άλλη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας της…
E-Mail: pgiannoulakis@yahoo.gr
Twitter: @pgiannoulakis
