Στις εφημερίδες γράφονται κάθε μέρα εκατοντάδες άρθρα υποστηρίζοντας τη μια πολιτική πλευρά ή την άλλη, ανάλογα με τις πολιτικές πεποιθήσεις των αρθογράφων. Άρθρο που γράφτηκε στα «Ρεθεμνιώτικα Νέα» με τίτλο «Κυβερνητικό Αλμανάκ», λέει αναμφισβήτητες αλήθειες για τη σημερινή κυβέρνηση, αλλά αποκρύπτει την ουσία και πως ακριβώς φτάσαμε ως εδώ, κάτι που δεν αποκρύπτει όμως ο έγκριτος δημοσιογράφος αναλυτής του capital.gr Κώστας Στούπας. Είναι οι πραγματικές αλήθειες που πρέπει να ξέρει ο κάθε Έλληνας και που δυστυχώς δεν θέλει να τις ακούσει, γιατί έχει μάθει από τους πολιτικούς του μια ζωή στο ρουσφέτι, στη ρεμούλα και στη λαμογιά. Έτυχε να παρακολουθήσω τη συγκεκριμένη εκπομπή στην οποία αναφέρεται και πραγματικά είναι να απορεί κανείς με το θράσος κάποιων που ζητάνε και τα ρέστα μέσω της εκπομπής.
Παρακάτω παραθέτω μέρος του άρθρου του Κώστα Στούπα και καθένας, διαβάζοντας το με προσοχή, μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματα του, στο ποιος και πόσο φταίξιμο του αναλογεί όλα αυτά τα χρόνια, τουλάχιστον της μεταπολίτευσης. Λέει λοιπόν ο αρθογράφος: Η ιστορία που αποτυπώνει την ουσία της ελληνικής χρεοκοπίας και κρίσης είναι η αυτή του συνταξιούχου του ΟΤΕ που βγήκε στην εκπομπή του κ. Ν. Χατζηνικολάου πριν λίγες μέρες να διαμαρτυρηθεί για τη μείωση της σύνταξής του στα 2.700 ευρώ τον μήνα.
Έξι χρόνια μετά τη χρεοκοπία της χώρας, υπάρχουν στην Ελλάδα συνταξιούχοι ηλικίας 57 ετών που λαμβάνουν σύνταξη 2.700 ευρώ. Προβάλλουν δε σαν συνεισφορά τους στην έξοδο από την οικονομική κρίση, το γεγονός πως με τη σύνταξη αυτή συντηρούν τις οικογένειες των άνεργων παιδιών τους. Πάνω κάτω τα ίδια λένε και οι οικονομολόγοι της «πρώτης» φοράς αριστερής κυβέρνησης.
Στην πραγματικότητα τα παιδιά του δεν έχουν εργασία, δεν πρόκειται να πληρωθούν ποτέ ούτε με τα μισά από αυτά τα χρήματα, ακριβώς γιατί η χώρα δανείστηκε και χρεοκόπησε, για να πληρώσει κυρίως αυτές τις συντάξεις. Από το 2000 μέχρι το 2014 μόνο το κράτος (χωρίς τα ταμεία..) πλήρωσε για συντάξεις πάνω από 200 δισ. ευρώ, όταν το χρέος ήταν λίγο πάνω από 300 και όλα τα μεγάλα έργα δεν στοίχησαν στο κράτος πάνω από 10-12 δισ. ευρώ.
Θεωρεί δε η κατηγορία αυτή πως σωστά έχει συνταξιοδοτηθεί στα 50-55 έτη και πως τα εξωφρενικά ποσά που εισπράττει τα δικαιούται λόγω κάποιων κρατήσεων στο παρελθόν. Βέβαια, στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο οι ασφαλιστικές κρατήσεις και οι φόροι είναι λογιστικές.
Κάποιος που συνταξιοδοτείται στα 55 και ζήσει μέχρι π.χ. τα 85 λαμβάνοντας 2.700 ευρώ το μήνα θα εισπράξει περί τα 972.000 ευρώ. Κάποιος που βγαίνει σε σύνταξη στα 55 και έχει εργαστεί 40 χρόνια όπως ισχυρίστηκε ο κύριος για να μαζέψει 972.000 ευρώ θα πρέπει να κατέβαλε στο ταμείο κάθε μήνα για 40 χρόνια περί 2.000 ευρώ.
Δηλαδή, πριν 40 χρόνια όταν ήταν 15 ετών το 1976 π.χ., θα έπρεπε να καταβάλει κάθε μήνα εισφορές 760.000 χιλ. δραχμών. Το 1976, είναι θέμα αν ένας 15χρονος εισέπραττε τον μήνα μερικά εκατόδραχμα και κατέβαλε εισφορές περισσότερα από μερικά δεκάδραχμα.
Το 1986 ο μισθός θα ήταν μερικά χιλιόδραχμα τον μήνα και οι εισφορές σε μερικά εκατόδραχμα. Ανάλογα και το 1996.
Είναι προφανές πως συντάξεις σαν αυτές, αλλά και άλλες κατά πολύ μικρότερες, δεν έχουν κανένα αντίκρισμα στην πραγματικότητα και ότι δόθηκαν και δίνονται κυρίως στο σκληρό πυρήνα των πελατών του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης έναντι ανταλλαγμάτων.
Ακόμη και σήμερα σε συνθήκες χρεοκοπίας, οι 800.000 από τα 3 εκατ. των συνταξιούχων είναι κάτω της ηλικίας του εθνικού ορίου συνταξιοδότησης και εισπράττουν περί τα 8 δισ. το χρόνο. Όσο δηλ. δύο ΕΝΦΙΑ ή περισσότερο από τα μέτρα που καλείται να πάρει η κυβέρνηση μέχρι το 2018.
Καμιά ανάλυση των αριθμών και κανένα λογικό επιχείρημα δεν πρόκειται να αλλάξει την αντίληψη αυτών των ανθρώπων για την πραγματικότητα έτσι ώστε να τους πείσει σε λογική αναδιάρθρωση που θα εξομαλύνει τις συνθήκες της κατάρρευσης.
Σαν κοινωνία έχουμε χάσει την επαφή με την πραγματικότητα και σαν παραχαϊδεμένα και κακομαθημένα παιδιά θεωρούμε αυτονόητα πράγματα που η οικονομία της χώρας αδυνατεί να εξασφαλίσει.
Κατ’ αυτήν την έννοια ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί ένα «ατύχημα» αλλά εκφράζει ακριβώς αυτόν τον μέσο όρο της κοινωνίας μας, όπως τον έχει καταστήσει μετά από 40 χρόνια μεταπολιτευτικής κυριαρχίας μιας κατ’ επίφαση «αριστερής» ιδεολογίας. Το πρόβλημα είναι πως και οι κυβερνήσεις που προηγήθηκαν, ίσως με πιο ήπιο τρόπο, αυτόν το μέσο όρο αντιπροσωπεύουν.
Αυτός είναι ο λόγος που παρά την πρωτοφανή επίδειξη άγνοιας και ανικανότητας τον τελευταίο χρόνο που βρίσκεται στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις διατηρεί δυνάμεις μεταξύ 25-30% ακόμη.
Η αντίληψη αυτή θα καταρρεύσει με την κατάρρευση του μηχανισμού που μπορεί ακόμη να δίνει συντάξεις χιλιάδων ευρώ σε 55άρηδες τιμωρώντας τους άλλους στην ανεργία και στους μισθούς των 500 ευρώ.
Ας διαβαστεί με προσοχή η τελευταία παράγραφος και όσοι έχουμε τα κότσια ας μπούμε στη διαδικασία να κάνουμε αυτοκριτική και να δούμε επιτέλους την αλήθεια κατάματα. Βλέποντας όμως τον Μητσοτάκη να ζητά εκλογές, μόλις είδε τις θετικές δημοσκοπήσεις για το κόμμα του, κάτι που σημαίνει ότι αν γίνουν θα πεταχτούν πάλι πάνω από ένα δισ. ευρώ, τη στιγμή που ψάχνουν για ισοδύναμα πεντακοσίων και εξακοσίων εκατομμυρίων, για να κλείσει η αξιολόγηση, με πιάνει μόνο οργή και θλίψη. Ακόμη μια φορά φαίνεται ξεκάθαρα πως όλοι οι πολιτικοί κοιτάζουν μόνο την προσωπική τους προβολή και όσες θυσίες και να κάνει ο κόσμος, όλα θα πάνε στράφι, αν δεν αλλάξουν μυαλά εκείνοι και να συνεργαστούν για το καλό της χώρας και των πολιτών της.
Άγιες μέρες που είναι, δεν θέλω να είμαι μάντης κακών, αλλά εκτιμώ πως, η ανάσταση του κυρίου μπορεί να είναι κοντά με βάση τα χριστιανικά ήθη, όμως τίποτα δεν δείχνει να φαίνεται στον ορίζοντα για την πολυπόθητη, από όλους μας, ανάσταση της χώρας, που όλο και περισσότερο δείχνει να είναι εξαιρετικά δύσκολο, να αποφύγει την τελική κατάρρευση και την έκρηξη πολλαπλών μορφών.. που κανένας δεν γνωρίζει που ακριβώς θα καταλήξει.
Όχι! Οι ευχές μου για καλή ανάσταση και καλό Πάσχα κλείνοντας το άρθρο, δεν είναι ειρωνικές! Είναι από καρδιάς για όλους!
