Από παλιότερες επιτυχίες της ομάδας αυτής, είχαμε διαβάσει ρεπορτάζ κλπ. για την (μοναδικής και… ελληνικής «σύλληψης!») πραγματικότητα, του να είναι άνεργος αυτός ο επιτυχημένος προπονητής, και παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει εκείνος «να επιμένει» και να κατορθώνονται αυτές οι αλλεπάλληλες επιτυχίες της ομάδας του!
Μέσα από αυτή την «διάχυτη φωτοχυσία» της δημοσιογραφικής προβολής των τιμών και των φωτογραφιών, ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η απλή δήλωση του επιτυχημένου προπονητή, ότι «όταν πάω στο εξωτερικό και βλέπω τις υποδομές που υπάρχουν στις άλλες χώρες, σχεδόν ΚΛΑΙΩ, αλλά η αλήθεια είναι ότι ΚΟΥΡΑΣΘΗΚΑ να παραπονιέμαι και να στεναχωριέμαι»!!!
Είναι σύνηθες και διάχυτο το πρόβλημα στην χώρα μας, κανείς αρμόδιος «να μην ακούει» τους ειδικούς, και είναι καθεστωποιημένη η πραγματικότητα στην χώρα μας «στον καρπό να πλακώνουν πολλοί» (κατά την γνωστή διαπίστωση του Μακρυγιάννη), ενώ οι πραγματικοί αγωνιστές, μονίμως να παραπονιούνται και να στεναχωρούνται καταπογοητευμένοι!
Έχω την εντύπωση, (και μακάρι να ήταν λανθασμένη!), ότι αυτή η κόπωση όλων όσοι προσπαθούν σε αυτόν τον τόπο για το καλλίτερο, είναι μια αληθινή και αρνητική πραγματικότητα!
Δυστυχώς οι μόνοι «ξεκούραστοι» είναι όσοι δεν κάνουν τίποτε, και απλώς «περιμένουν στην γωνία» να έρθει η ώρα «για τις φωτογραφίες» στις οποίες φιγουράρουν πάντα με ατσαλάκωτα φιρμάτα κουστούμια, και πάντα με τα διάπλατα χαμόγελα της επιτυχίας (των άλλων, όμως!)!
Οι πραγματικοί εργάτες, οι πραγματικοί αγωνιστές, ψυχικά κουρασμένοι και απογοητευμένοι από την εγκατάλειψή τους από αυτούς τους αρμοδίους, μη μπορώντας να κάνουν αλλιώς ανέχονται αυτήν την «εκμετάλλευσή» τους, και σε χαμηλούς αδύναμους τόνους αρθρώνουν αυτήν την αλήθεια, ότι «κουράσθηκαν να παραπονιούνται και να στεναχωρούνται»!
Κάποια στιγμή αυτή η φιλοπατρία στερεύει, αυτή η κούραση τους καταβάλλει, και η αποχώρησή τους, η απώλειά τους για την χώρα, είναι φυσιολογική!
Στην πραγματικότητα, κανείς αρμόδιος δεν στεναχωριέται για την απώλεια αυτή, διότι «η ιστορία» έχει αποδείξει, ότι κάποιοι άλλοι θα τους προσφέρουν τις ίδιες επιτυχίες με την ίδια δική τους λειτουργική, διότι αυτή η χώρα πάντα έχει πατριώτες που την αγαπούν.
Το ζητούμενο, όμως, για τον τόπο μας δεν είναι αυτοί οι ατσαλάκωτοι να βρίσκουν ευκαιρίες για φωτογραφίες και προβολή τους, αλλά αυτή η χώρα να βοηθά και να αξιοποιεί όλους εκείνους τους αγωνιστές πατριώτες που θέλουν και που μπορούν «να σύρουν το κάρο», ώστε, επί τέλους, αυτό το «κάρο» να κινείται και «να πηγαίνει μπροστά»!
Ας ελπίσουμε, ότι κάποτε, οι ατσαλάκωτοι θα καταλάβουν το αυτονόητο, (ότι δηλ. και τότε θα μπορούν «να βγάζουν φωτογραφίες»), ώστε να δώσουν «όπλα» και «μπαρούτι» στους «στρατιώτες», που πραγματικά και ουσιαστικά υπηρετούν τον τόπο μας.
επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης
nikosninos32.blogspot.com