Σταθερά αυξητική τάση παρουσιάζει ο αριθμός των αυτοκτονιών στην Ελλάδα. Περισσότεροι από 500 άνθρωποι αυτοκτονούν ετησίως, τα τελευταία χρόνια στη χώρα. Οι περιφέρειες με το υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας από αυτοκτονία την τελευταία τριετία 2017-2018-2019 είναι η Κρήτη, η Θεσσαλία και η Αττική, σε αντίθετη με το 2016 που την θλιβερή πρωτιά είχαν οι περιφέρειες Ηπείρου, Δυτικής Ελλάδας, Ανατολική Μακεδονίας και Θράκης.
Ο αριθμός των αυτοκτονιών την τελευταία δεκαετία στην χώρα μας ανέρχεται σε χιλιάδες, όπως δείχνουν τα στοιχεία που επικαιροποιήθηκαν με αφορμή την χθεσινή Παγκόσμια Ημέρα για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας, που κεντρικό της σύνθημα είναι «Να εργαστούμε μαζί για την πρόληψη της αυτοκτονίας» και σκοπός της είναι να κινητοποιήσει όλο τον κόσμο για να υπάρξει μία συνολική αντιμετώπιση του φαινομένου.
Τα τελευταία επίσημα στοιχεία για τον αριθμό των αυτοκτονιών στην Ελλάδα προέρχονται από την ΕΛΣΤΑΤ και αφορούν την χρονιά του 2016, όταν οι θάνατοι από αυτοκτονία ανήλθαν σε 484. Κατά την εξαετία 2010 – 2016, σημειώθηκαν τουλάχιστον 3.473 αυτοκτονίες.
Παράλληλα, όπως επισημαίνει το Παρατηρητήριο Αυτοκτονιών του Κέντρου Ημέρας για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας της ΜΚΟ «Κλίμακα» κατά τα έτη 2017, 2018 και μέχρι τις 31 Αυγούστου 2019:
• Ο αριθμός των αυτοκτονιών παρουσιάζει μία σταθερή αυξητική τάση.
• Η πλειοψηφία των αυτοχείρων ήταν άνδρες.
• Άτομα ηλικίας 60-64 και 80 ετών και άνω σημειώνουν τα μεγαλύτερα ποσοστά αυτοκτονιών και ακολουθούν τα άτομα παραγωγικής ηλικίας που ανήκουν στις ηλικιακές ομάδες των 45 – 49 και 50 – 59.
• Οι περιφέρειες με το υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας από αυτοκτονία είναι η Κρήτη, η Θεσσαλία και η Αττική.
• Η πιο συχνή μέθοδος αυτοκτονίας κατά την τελευταία τριετία παραμένει ο απαγχονισμός.
• Η χρονική περίοδος κατά την οποία σημειώθηκαν τα υψηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών είναι κατά τους ανοιξιάτικους και καλοκαιρινούς μήνες. (Μάρτιο έως Αύγουστο).
Να σημειωθεί ότι η πλειοψηφία των αυτοχείρων (41%) ανήκαν στον οικονομικά ανενεργό πληθυσμό (συνταξιούχοι, οικιακά, άνεργοι, μαθητές – σπουδαστές κ.λπ.).
Εκτιμάται ότι στην πραγματικότητα οι αυτοκτονίες είναι πολύ περισσότερες αυτών που καταγράφονται, ενώ δεν υπάρχουν καθόλου στοιχεία για τις μη θανατηφόρες απόπειρες, οι οποίες εκτιμάται ότι είναι σχεδόν 25 φορές περισσότερες των καταγεγραμμένων αυτοκτονιών. Επισημαίνεται, ότι παγκοσμίως είναι δεδομένη η υποκαταγραφή των αυτοκτονιών, γεγονός το οποίο ισχύει σαφώς εντονότερα στη χώρα μας, λόγω των πολιτισμικών και κοινωνικών ιδιαιτεροτήτων. Η υποκαταγραφή αποδίδεται είτε στη δυσκολία να εξακριβωθεί ότι όντως υπήρχε αυτοκτονική πρόθεση (όπως στην περίπτωση ενός ατυχήματος), είτε σε κοινωνικούς, θρησκευτικούς και άλλους λόγους.
«Συνεχίζουμε να πιστεύουμε, όλοι οι φορείς που ασχολούμαστε με το ζήτημα, ότι ένα 90% των αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών -όχι μόνο στην πατρίδα μας αλλά και παγκόσμια- θα μπορούσαν να είχαν αντιμετωπιστεί αν οι άνθρωποι μπορούσαν να επικοινωνούν μεταξύ τους», δηλώνει ο επιστημονικός διευθυντής της ΜΚΟ «Κλίμακα», ψυχίατρος, Κυριάκος Κατσαδώρος, προσθέτοντας ότι: «Η εσωτερίκευση, η απόσυρση, η μοναχικότητα και η μοναξιά, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία και τις μαρτυρίες, αποτελούν κάποια από τα σημάδια που εμφανίζουν τα άτομα αυτά, δέκα μέρες, ένα μήνα ίσως και δύο μήνες πριν δώσουν τέλος στη ζωή τους».
