Ώρα δέκα το πρωί. Ακούω τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό και συμπτωματικά βρίσκομαι στην όχθη του Πλατύ ποταμού. Η παροχή των κρυστάλλινων υδάτων του μικρή, παρόλο που υποτίθεται πως βρισκόμαστε στην καρδιά του χειμώνα. Ούτε η μισή σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Όμως έστω και αυτό το λίγο νερό καταλήγει δυστυχώς στη θάλασσα.
Η συζήτηση έντονη με τη συμμετοχή προέδρων τοπικών φορέων που σχετίζονται με τη διαχείριση του νερού στο φράγμα της Φανερωμένης, στη Μεσαρά. Το θέμα γνωστό και πολύ επίκαιρο. Η λειψυδρία προ των πυλών και πώς αυτή μπορεί να αντιμετωπισθεί.
Νιός ήμουνα και γέρασα. Τη δεκαετία του ’60 σχεδιάστηκε το πολυσυζητημένο φράγμα του Πλατύ και τώρα πάλι στην επικαιρότητα, ίσως περισσότερο από ποτέ.
Πριν από τρία χρόνια ως δήμαρχος Αμαρίου είχα επισκεφθεί το αρμόδιο τμήμα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης στην Αθήνα, όπου με ενημέρωσαν ότι η μελέτη του έργου έχει πλέον ολοκληρωθεί και τα τεύχη δημοπράτησης είναι έτοιμα προς δημοσιοποίηση. Δεν αρκούν μόνο οι επερωτήσεις τοπικών βουλευτών για το θέμα στη Βουλή. Απαιτείται και η ενεργοποίηση όλων των φορέων για την όσο γίνεται γρηγορότερη εκτέλεση και ολοκλήρωση του συγκεκριμένου έργου, όχι μόνο για λόγους ανάπτυξης, αλλά και για λόγους περιβαλλοντικούς. Άλλωστε ως τέτοιο έργο προωθείται από πλευράς Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Συνηθίζουμε να λέμε πως το νερό είναι ανανεώσιμος φυσικός πόρος, που όμως και ως κοινωνικό αγαθό απαιτεί ορθολογική χρήση από όλους μας. Ανανεώσιμος ως προς το χώρο, δηλ. στα όρια της λεκάνης απορροής, που ασφαλώς εξαρτάται από τις κλιματικές συνθήκες της περιοχής. Η έλλειψή του σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε απαιτεί συγκεκριμένα βήματα από πλευράς όλων για την αειφορική διαχείρισή του. Η ολοκληρωμένη καταγραφή της χωροχρονικής διαθεσιμότητάς του θα γίνεται από τους αρμόδιους φορείς, αλλά πάνω απ’ όλα απαιτείται η απόκτηση γνώσεων και η καλλιέργεια στάσεων και συμπεριφορών των καταναλωτών για την ορθολογική και την αειφόρο διαχείρισή του. Η υιοθέτηση ενός νέου περιβαλλοντικού ήθους από πλευράς όλων μας είναι η καλύτερη προϋπόθεση για να μην χρειαστεί να πούμε ξανά… τι κρίμα.
* Ο Αδάμ Παραδεισανός είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός, γεωλόγος-περιβαλλοντολόγος, MSc Χημείας
