Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ: Δεν ήξερε, δεν μπορούσε ή απλώς δεν ήθελε;

Υπάρχουν δύο τρόποι να αποτιμήσει κανείς το έργο μιας κυβέρνησης. Ο πρώτος, ας τον πούμε αυστηρό, είναι με βάση τις προεκλογικές της δεσμεύσεις. Σύμφωνα με αυτή την προσέγγιση, οποιαδήποτε υποχώρηση ή συμβιβασμός από αυτές τις δεσμεύσεις θεωρείται ηθικά μη αποδεκτός και κατά συνέπεια πολιτικά απορριπτέος. Αν μπορούσαμε να το πούμε πιο παραστατικά θα λέγαμε ότι σε αυτή την περίπτωση μια κυβέρνηση βάζει τον πήχη ψηλά αλλά περνάει από κάτω.

Ο δεύτερος τρόπος, ας τον ονομάσουμε ρεαλιστικό -και πάντως πιο δίκαιο- είναι να υπολογίσεις μεν τις προεκλογικές δεσμεύσεις αλλά να λάβεις υπόψη σου τις πραγματικές συνθήκες υπό τις οποίες μια κυβέρνηση καλείται να τις υλοποιήσει. Σε αυτή την περίπτωση αξιολογείς, αφενός, την προσπάθεια που κατέβαλλε, αφετέρου, τις αντικειμενικές δυσκολίες που την εμπόδισαν να ολοκληρώσει το έργο της. Και βγάζεις συμπέρασμα.

Νομίζω ότι είναι εντελώς περιττό να επιχειρήσει κανείς να αποτιμήσει τον ΣΥΡΙΖΑ με τον αυστηρό τρόπο. Μόνοι τους εξάλλου παραδέχθηκαν κυνικά ότι υποσχέθηκαν αυτά που …ήθελαν και όχι αυτά που μπορούσαν. Ομολόγησαν δηλαδή ότι υποσχέθηκαν στους Έλληνες τους ευσεβείς τους πόθους.

Δεν μένει λοιπόν παρά να αξιολογήσουμε την απερχόμενη κυβέρνηση με βάση αυτά που μπορούσε. Τι μπόρεσε λοιπόν; Ας δούμε ορισμένα ενδεικτικά παραδείγματα από το Ρέθυμνο:

ΒΟΑΚ. Με την ίδια ευκολία που εγκαινιάστηκε το Μετρό της Θεσσαλονίκης με μουσαμάδες, η κυβέρνηση όχι μόνο δεν έκανε τίποτα ουσιαστικό για τον ΒΟΑΚ, αλλά προχώρησε και στην απένταξη τμημάτων με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση, όπως το τμήμα Πάνορμο – Εξάντη.

Το 2006 ξεκίνησε η προσπάθεια για την αξιοποίηση του υδάτινου δυναμικού του Πλατύ Ποταμού στο Νομό Ρεθύμνου. Το Μάρτιο του 2014, μετά από πολλές προσπάθειες, το έργο προϋπολογισμού 130 εκατομμυρίων ευρώ ήταν ώριμο για να ένταξη στα τομεακά προγράμματα. Η πορεία ανακόπηκε από την αδράνεια της κυβέρνησης Τσίπρα.

Σχολή Τουρισμού. Το 2014 η Κυβέρνηση Σαμαρά προχώρησε στη δημιουργία αγγλόφωνου προπτυχιακού τμήματος Διοίκησης Τουρισμού στην έδρα του πανεπιστημίου Κρήτης στο Ρέθυμνο. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αντιπολίτευση διαφωνούσε με τη νομοθετική πρωτοβουλία της τότε Κυβέρνησης. Πρωτοβουλία που με το που ανέλαβαν την εξουσία προσπάθησαν να καταργήσουν, υπαναχωρώντας μετά από πιέσεις και αντιδράσεις. Στη συνέχεια διαφωνούσαν με το ξενόγλωσσο τμήμα και απλά έθεσαν το ζήτημα σε καθεστώς αδράνειας. Μετά από τέσσερα χρόνια κυβερνητικής απραξίας, αποφάσισαν τελικά ότι αυτό που τους ενόχλησε ήταν η οριακή πλειοψηφία με την οποία η Σύγκλητος έλαβε την απόφαση.

Τα παραδείγματα είναι πολλά, σταματώ όμως εδώ. Το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα. Η απερχόμενη κυβέρνηση απλώς δεν ήθελε να προχωρήσει κρίσιμα έργα αναπτυξιακού χαρακτήρα για το Ρέθυμνο. Είτε από ιδεοληψία, όπως στην περίπτωση της Σχολής Τουρισμού, είτε από ένα συνδυασμό άγνοιας, ανικανότητας και πίστης σε μαγικές λύσεις, όπως στην περίπτωση του ΒΟΑΚ, είτε από καθαρή απραξία και αδιαφορία όπως στην περίπτωση του φράγματος του Πλατύ Ποταμού.

Αυτός ο πολιτικός κύκλος των ιδεοληψιών, των μαγικών λύσεων, της προπαγάνδας και της εξαπάτησης ολοκληρώνεται ευτυχώς σε λίγες μέρες. Στις εκλογές της 7^ης Ιουλίου θα αποδοκιμαστούν, μεταξύ άλλων, τα εύκολα λόγια και οι ανέφικτες υποσχέσεις. Και με τη ψήφο του ελληνικού λαού θα ανοίξει ένας νέος πολιτικός κύκλος επιστροφής στην κανονικότητα, με καθαρές θέσεις, συνεπή στάση και υπεύθυνη συμπεριφορά.