Του Μαγιού τα ρόδα πρωτοαντίκρισα στη ζωή. Και ήπια το γάλα μιας ονίσκας που έτυχε να έχει γεννήσει μετά από παράκληση της γιαγιάς μου. Η μητέρα μου δυστυχώς είχε προσβληθεί από Δαγκείο πυρετό και δεν επιτρεπόταν να με θηλάσει. Φυσικά και δεν πιστεύω στη σχέση του ζωδίου με τη μοίρα του καθενός μας.
Από τους διάσημους που γεννήθηκαν το πρώτο δεκαήμερο του Μάη συγκαταλέγεται και ο επάρατος Αδόλφος Χίτλερ που προξένησε στην ανθρωπότητα και το λαό του της Γερμανίας πολλά δεινά.
Πάμε λοιπόν. Έκλεισα τα 87 χρόνια ζωής και μπήκα στα 88 με σχετικά καλή κατάσταση του σαρκίου μου γι’ αυτή την ηλικία και ό,τι και αν συμβεί «το… πεπρωμένο» που λέγαν οι παλιοί «φυγείν αδύνατον…»
Τώρα όμως δεν έχει τόση σημασία το πεπρωμένο ενός εκάστου εξ ημών τόσο, όσο το πεπρωμένο της χώρας που ζούμε και του λαού της. Των φτωχών κυρίως δηλαδή και όσων η κρίση χτύπησε τη ζωή τους.
Όμως όπως και να ‘χουν τα πράγματα και όπως και αν έρθουν προσεχώς, οφείλουμε να είμαστε αισιόδοξοι και μαχητές για ένα καλύτερο αύριο. Και βέβαια με τη διεθνή και εγχώρια οικονομική κρίση που είναι μέρος της «φυσιολογικής» διαδικασίας του καπιταλισμού στην εξέλιξή του, όπως έχουν σήμερα τα πράγματα δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά, αλλά η παραίτηση δεν είναι λύση.
Η ζωή είναι ένας αγώνας, η προσωπική ζωή και η εθνικοκοινωνική και ο λαός μας και η πατρίδα μας διακρίνονται για την αγωνιστικότητά τους και την υπομονή τους.
Συνεπώς άλλο δεν μπορούμε να πούμε παρά υπομονή και αγωνιστικότητα για να έρθει ένα καλύτερο αύριο. Θέλει τη δυναμική της ιστορίας και των υποκειμένων της.
Πάμε λοιπόν, «ες αύριον τα σπουδαία». Και τα σπουδαία του αύριο έρχονται εκτός των άλλων παραγόντων από τα σπουδαία του σήμερα.
Δεν νομίζω πως η αριστερή κυβέρνηση όποια συναλλαγή κι αν έκανε με το Ευρωπαϊκό κατεστημένο, πως θα αφεθεί στη μοιρολατρική αναμονή του αύριο χωρίς να σπρώξει τα πράγματα προς τα εκεί όπου προεκλογικά υποσχέθηκε.
Ας είναι λοιπόν, ακόμα ο σχετικά νεαρός πρωθυπουργός εμπνέει εμπιστοσύνη με τη δραστηριότητά του και τον προσανατολισμό του, παρά τις λεγόμενες «συμφωνίες».
Εξάλλου και η Ευρώπη, η Ενωμένη Ευρώπη δεν είναι στατική όπως θέλουν να νομίζουν οι κατεστημένοι σήμερα ηγετικοί παράγοντές της.
Έχει και αυτή τροχό στην αμαξά της και ο τροχός κυλάει που λέγαμε παλιά.