Στην Ελλάδα έφερε τη φτωχοποίηση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού και το «κούρεμα» ακόμα και για τα ομόλογα των «μικρών» αποταμιευτών. Στην Κύπρο ξεκίνησε από το «κούρεμα» των καταθέσεων άνω των 100.000 ευρώ και σίγουρα θα οδηγήσει τη μεγαλόνησο και σε μέτρα Μνημονίου που θα φτωχοποιήσουν την κοινωνία της Κύπρου…
Έχει χαθεί η αρχή και η αξία της Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης.
Βέβαια όλα τούτα δεν δίνουν «άφεση αμαρτιών» για όσα έχουν συμβεί στις κυπριακές τράπεζες τα τελευταία χρόνια. Και έχουν συμβεί πολλά… Σε ένα τραπεζικό σύστημα όπου ξεπερνούσε περίπου επτά φορές το ΑΕΠ της χώρας. Σε μια τραπεζική «λογική» όπου δάνειζαν χρήματα που ξεπερνούσαν την κεφαλαιακή βάση των τραπεζών, όπου οι φήμες για «ξέπλυμα» χρήματος δεν έπαψαν να ακούγονται και οι αγορές ελληνικών ομολόγων αξίας 5 δισ. ευρώ από τις δύο μεγαλύτερες τράπεζες κόστισαν αρκετά μετά το Ελληνικό PSI («κούρεμα»), μιας και στην Κύπρο δεν υπήρξε ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Γιατί άραγε; Υπάρχουν, μάλιστα, πληροφορίες για διαγραφές χρεών (από δάνεια) ακόμα και σε εταιρείες, που είχαν άμεση σχέση με πολιτικά πρόσωπα στο νησί… ή για δάνεια χωρίς ισχυρές εμπράγματες εγγυήσεις. Αυτά και πολλά παρόμοια φαίνεται να οδήγησαν τις δύο μεγαλύτερες τράπεζες της Κύπρου στα σημερινά αδιέξοδα. Ταυτόχρονα ευθύνες για τους χειρισμούς του όλου θέματος, τουλάχιστον τα τελευταία δύο χρόνια, φαίνεται να έχει τόσο το πολιτικό όσο και το τραπεζικό «κατεστημένο» του νησιού. Αναμένεται να δοθούν απαντήσεις από τη διεξαγωγή ποινικής διαδικασίας που ήδη έχει ξεκινήσει.
Όμως, και πάλι η Κύπρος, ίσως να μπορούσε να «σωθεί» διαφορετικά….
Οι αποφάσεις του Eurogroup έδωσαν τη χαριστική βολή στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της Κύπρου. Η τραπεζική πίστη εξανεμίζεται και ο ένας πυλώνας της οικονομίας της υπάρχει κίνδυνος να συμπαρασύρει και τον άλλο, δηλαδή τον τουρισμό. Οι επιχειρήσεις με «κουρεμένες» πια καταθέσεις αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και η ύφεση και η ανεργία θα μειώσουν το εθνικό ΑΕΠ πάνω από 17%-20% σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Ταυτόχρονα το «πολιτικό παιχνίδι», λόγω και της θέσης του νησιού, ανοίγει… Γεωστρατηγικά και γεωπολιτικά συμφέροντα έχουν βγει για τα καλά στην επιφάνεια αναζητώντας συμμάχους στην περιοχή. Η Τουρκία διεκδικεί ευθέως μερίδιο από τα μελλοντικά κέρδη του φυσικού αερίου για λογαριασμό του ψευδοκράτους και ταυτόχρονα απειλεί με οριστική διχοτόμηση της Κύπρου αν δεν λάβει ότι θεωρεί πως της «αναλογεί»…
Η Ρωσία για την ώρα δεν επιθυμεί να διαταράξει περισσότερο τις σχέσεις της με το «ευρωπαϊκό ιερατείο» μιας και οι οικονομικές της σχέσεις μαζί του είναι αρκετά επικερδείς.
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όμως, η Ευρωζώνη και το ευρώ έχουν δεχτεί ένα (ίσως) ανεπανόρθωτο πλήγμα… Οι δηλώσεις, μάλιστα, του επικεφαλής του Eurogroup -του θεματοφύλακα, δηλαδή του κοινού νομίσματος- ότι οι ανασφάλιστες καταθέσεις (δηλ. οι άνω των 100.000 ευρώ) από εδώ και πέρα θα μπορούν να «κουρεύονται», ώστε να καλύπτονται οι τραπεζικές «τρύπες» δίνει τις τελευταίες ημέρες ένα ακόμη «χτύπημα» στο ευρώ και την τραπεζική πίστη στις χώρες της Ευρωζώνης και κυρίως στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Το «οικονομικό-πολιτικό ιερατείο» της Ευρώπης θεωρεί τους καταθέτες τέτοιων ποσών «επενδυτές» που πρέπει να λαμβάνουν το ανάλογο ρίσκο…
Η ανασφάλεια, λοιπόν, κυριαρχεί… Το ευρώ κλονίζεται και δεν είναι λίγες οι φωνές που κάνουν λόγο για ένα διαχωρισμό (ή και διάσπαση) της νομισματικής ένωσης με ένα «Ευρώ του Βορρά» και ένα «Ευρώ του Νότου»…
Είναι σαν να λένε -όλοι όσοι αποφασίζουν- ότι ένα ευρώ σε μια Γερμανική ή Αυστριακή τράπεζα αξίζει περισσότερο από ένα ευρώ σε μια τράπεζα της Κύπρου, της Ελλάδας ή της Πορτογαλίας. Κι αυτό γιατί η οικονομία είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό ψυχολογία και εμπιστοσύνη… Ποιος καταθέτης ή ποια επιχείρηση θα επενδύσει σε μια οικονομία όπου κυριαρχεί η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα για το μέλλον; Πως θα έρθει στις χώρες αυτές η ανάπτυξη;
Την ίδια στιγμή η ανεργία και η ύφεση θα καταστρέψουν τις ήδη κλονισμένες οικονομίες πολλών ευρωπαϊκών χωρών και τελικά θα οδηγήσουν σε ύφεση και τους εμπνευστές αυτών των «σχεδίων», αφού θα αδυνατούν στο κοντινό μέλλον να διατηρήσουν τα οικονομικά πλεονάσματα που τους εξασφάλιζαν οι αγορές των πρώην φτωχοποιημένων χωρών.
Αυτός ο νέος φαύλος κύκλος θα έχει τελικά, πολύ δυσάρεστα αποτελέσματα για την Ευρώπη.
Ήδη Ελβετικοί τραπεζικοί οργανισμοί υποστηρίζουν ότι οι πρώτες άμεσες ζημίες για την ελληνική οικονομία θα αγγίξουν τα 2 δισ. ευρώ… Το ποσό αυτό είναι πολύ μεγάλο για τη σημερινή ελληνική οικονομική πραγματικότητα και ενδέχεται να οδηγήσει σε νέες περικοπές…
Όλα τα παραπάνω ξαναφέρνουν στη σκέψη πολιτικών και πολιτών την αναγκαιότητα της παραμονής των χωρών τους στο ευρώ. Κι αυτό είναι το πιο επικίνδυνο απ’ όλα! Αν αρχίσει να γίνεται αυτό μια μεσοπρόθεσμη πιθανότητα τότε τα πράγματα στην Ευρώπη θα είναι τελείως διαφορετικά…
Το οικονομικό-κοινωνικό-πολιτικό τοπίο θα αλλάξει δραματικά και κάποιοι από τους φόβους του κοντινού παρελθόντος θα επανέλθουν με ότι αυτό μπορεί να φέρει στη συνέχεια…
Το πείσμα των χωρών του βορρά (και κυρίως της Γερμανίας) σε μια πολιτική που παράγει ύφεση-ανεργία-χρέος και αποδομεί τις κοινωνίες δεν αποτελεί μία σοφή στρατηγική…
Όταν οι συνέπειες χτυπήσουν και τις δικές τους πόρτες θα ‘ναι πια… αργά για δάκρυα!
