Η προηγούμενη δημοσίευση, είχε γίνει μετά την πρώτη απόφαση του Eurogroup και πριν το ΟΧΙ της Κυπριακής Βουλής. Οι εξελίξεις δικαίωσαν σε μεγάλο βαθμό τις απόψεις που εκφράσαμε. Ας δούμε τι μπορεί να συμβεί στη συνέχεια:
Ήταν λοιπόν μια φορά ένα Κράτος, η Κύπρος, το οποίο καλούσε τους απανταχού της Γης «έχοντες», να εμπιστευθούν στις Τράπεζές του τις οικονομίες τους. Σε αντάλλαγμα, οι Τράπεζες έδιναν πολύ υψηλά επιτόκια, πολλές φορές πάνω από 6%. Οι «ανυποψίαστοι» αποταμιευτές ήταν Ρώσοι, με κεφάλαια ημινόμιμης προελεύσεως, Έλληνες που φοβόταν την επιστροφή μας στη δραχμή, αλλά και Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι και λοιποί Ευρωπαίοι, που ήθελαν να επωφεληθούν από τα υψηλά επιτόκια και την «εχεμύθεια» των Κυπρίων. Όλοι αυτοί, έβαζαν τις «οικονομίες τους» σε δυο γιγάντιες Τράπεζες, επιφανειακά υγιείς, ενός μικρού Κράτους, σε μια απομακρυσμένη από την Κεντρική Ευρώπη περιοχή. Το πρόβλημα που δεν έβλεπαν, ήταν ότι το Κράτος ήταν πολύ μικρότερο από τις Τράπεζές του. Το ΑΕΠ της Κύπρου ήταν το 2011 κάτι λιγότερο από 18 δισ., όταν οι καταθέσεις της Λαϊκής Τράπεζας μόνο, ξεπερνούσαν τα 22 δισ. Για να εγγυηθεί όλες τις καταθέσεις των Τραπεζών, το Κυπριακό Κράτος θα χρειαζόταν πάνω από 40 δισ., που δεν διέθετε. Πού θα τα έβρισκε; Ούτε οι Ευρωπαίοι, ούτε οι Ρώσοι, ούτε βέβαια οι Αμερικανοί δεν τους τα έδιναν. Επί πλέον, η Κύπρος δεν κατάφερε να διασκεδάσει την κακή εντύπωση που είχε διαμορφώσει η Ευρώπη (λέγε με Γερμανία) για το Νησί. Ότι δηλαδή συνιστούσε «φορολογικό παράδεισο». Γεγονός που φαίνεται σε κάποιο βαθμό αληθινό. Έτσι, όταν ήρθε η πτώχευση των Τραπεζών, ήρθε και το Μνημόνιο, το οποίο κατατέθηκε χθες, για έγκριση από την Κυπριακή Βουλή. Την ίδια που δεν δέχθηκε την απόφαση του Eurogroup, πριν ένα μήνα. Το Μνημόνιο, εκτός από το κούρεμα των καταθέσεων πάνω από 100.000 Ευρώ και τη φορολόγηση των τόκων, περιλαμβάνει αύξηση της φορολόγησης των επιχειρήσεων από 10 στο 12,5%. Περιλαμβάνει επίσης μονοψήφιες μειώσεις μισθών, σχετική μείωση του Δημόσιου Τομέα, κάποιες ιδιωτικοποιήσεις και μικρή αύξηση των άμεσων φόρων. Είναι προφανής η διαφορά του Κυπριακού Μνημονίου από το Ελληνικό, αν δεν υπάρξουν εκ των υστέρων και άλλα επαχθή μέτρα. Δεν προβλέπει δραματικές μειώσεις μισθών, ούτε μεγάλες αυξήσεις του ΦΠΑ, των φόρων και των καυσίμων, ούτε μείωση στο μισό των συντάξεων, ούτε κανένα από τα εξοντωτικά, για το Λαό, «Ελληνικά» μέτρα. Το πακέτο αυτό είναι άδικο για τους καταθέτες, αλλά πολύ δικαιότερο, για τους Κύπριους. Έχει συνοχή, είναι ισορροπημένο και δεν έχει στόχο μόνο τη διάσωση της Κύπρου. Ανάμεσα στους στόχους του είναι και η φυγή των καταθέσεων που γλίτωσαν το κούρεμα που επέβαλλαν οι αποφάσεις του Eurogroup. Δηλαδή, μέρος της θεραπείας που έδωσαν οι Ευρωπαίοι στους Κύπριους, είναι η συρρίκνωση του διογκωμένου τραπεζικού τους συστήματος. Και αυτό έγινε με τη σύμφωνη γνώμη των Αμερικανών αλλά και των Ρώσων, ως φαίνεται. Οι τελευταίοι μάλιστα, προτρέπουν τους πολίτες τους να επιστρέψουν τα κεφάλαια που δεν «κουρεύτηκαν» στη Ρωσία και επί του παρόντος αντιδρούν μόνο φραστικά στις αποφάσεις των Ευρωπαίων. Λογικά επίσης, θα πρέπει να επαναπατρισθούν και τα χρήματα των Ελλήνων που έφυγαν πριν τις περυσινές διπλές εκλογές. Το ίδιο θα συμβεί και με τα χρήματα των καταθετών από άλλες χώρες της Ευρώπης. Μετά το Μνημόνιο λοιπόν, τίποτε στη Μεγαλόνησο δεν θα είναι όπως πριν, οι Κύπριοι θα περάσουν δύσκολα, αλλά το Νησί δεν θα καταστραφεί. Πιστεύουμε ότι δε θα συμβεί εκεί η τεράστια καθίζηση του βιοτικού επιπέδου, που ζήσαμε την τελευταία τριετία στην Ελλάδα, παρά τις περί του αντιθέτου προβλέψεις διαφόρων ειδικών. Η οικονομία θα ξεφουσκώσει, γιατί δεν θα μπορεί να χρηματοδοτηθεί με την ευκολία του παρελθόντος. Οι εισροές κεφαλαίων και το Τραπεζικό σύστημα θα περιοριστούν πάρα πολύ. Αλλά όλα αυτά θα ελεγχθούν, θα είναι προσωρινά και τελικά θα υπάρξει διέξοδος για το Νησί και την Οικονομία του. Αυτή θα οφείλεται τόσο στο ισορροπημένο Μνημόνιο, όσο και στο προχωρημένο στάδιο στο οποίο βρίσκεται η αξιοποίηση των υδρογονανθράκων τους. Πρόκειται για μια υγιή αναπτυξιακή προοπτική που, εκτιμούμε, θα βοηθήσει στην ταχύτατη ανάκαμψή τους. Αφήστε που οι Κύπριοι Πολίτες, στην πλειοψηφία τους, είναι και πολύγλωσσοι και μορφωμένοι αλλά και διατεθειμένοι να εκπατριστούν προσωρινά για να εργαστούν στην «αλλοδαπή», όπως έδειξε η εμπειρία του 1974. Επιπλέον, η Κύπρος έχει μια Δημόσια Διοίκηση και μια Δικαιοσύνη που λειτουργούν, αντίθετα με ότι συμβαίνει στην Ελλάδα. Αυτό φαίνεται και από τις κινήσεις που γίνονται για τη διερεύνηση των αιτίων της Κρίσης που έπληξε το Νησί. Με λίγα λόγια, η Κύπρος είναι ένα Κράτος που εξακολουθεί, παρά τα προβλήματα της Κρίσης να λειτουργεί συνολικά και οργανωμένα. Έχει και μια Κυβέρνηση που, παρά τα αρχικά λάθη της, φαίνεται ότι χειρίστηκε σωστότερα από την Ελλάδα, την Κρίση που της προέκυψε και το Μνημόνιο που της επιβλήθηκε. Χωρίς να κάνει ο Πρόεδρός της «Διαγγέλματα» στο Λαό από το Καστελόριζο. Αντί αυτού επέλεξε να διαπραγματευτεί και να προσπαθήσει να περισώσει ότι μπορούσε να περισωθεί. Έχοντας, όλους τους Πολιτικούς Αρχηγούς συμπαραστάτες στο Προεδρικό Μέγαρο, παρά τις επί μέρους και εκ των υστέρων αντιρρήσεις τους. Ποιος μπορεί να διανοηθεί ένα ανάλογο σενάριο στην Ελλάδα; Η Κύπρος λοιπόν, κατά την άποψή μας, θα περάσει τρία τέσσερα αρκετά δύσκολα χρόνια, αλλά τελικά, χάρη και στους υδρογονάνθρακες και το Λαό της, θα σωθεί. Και θα ανορθωθεί ξανά, αν δεν υπάρξουν άλλες, (Τουρκοκινούμενες) περιπλοκές. Το πρόβλημα σήμερα, είναι όχι τόσο η Κύπρος, αλλά η Ελλάδα, που τρία χρόνια μετά το πρώτο Μνημόνιο εξακολουθεί να είναι ένα Κράτος σε βαθιά κρίση. Ένα Κράτος που δεν λειτουργεί, και εξ όσων φαίνονται στον ορίζοντα, δεν πρόκειται δυστυχώς να λειτουργήσει στο άμεσο μέλλον. Και η ευθύνη για αυτό μοιράζεται, τόσο στην συγκυβέρνηση, όσο και στην αντιπολίτευση. Αν το θελήσει λοιπόν η Κύπρος και αν κάνει σωστά τα επόμενα δύσκολα βήματα, θα σωθεί και θα ευημερήσει ξανά εντός του Ευρώ. Μακάρι να την ακολουθήσουμε και μακάρι να μπορούσαμε να πούμε το ίδιο και για την Ελλάδα.
Σήμερα, ιδιωτεύει, στο Ρέθυμνο