Ο επί σειρά ετών προπονητής πόλο του Ναυτικού Ομίλου Ρεθύμνου και «αρχιτέκτονας» της φετινής πορείας προς την 3η θέση στην Α1 Γυναικών, αποκαλύπτει μικρά και μεγάλα μυστικά και κάνει σκέψεις για το μέλλον. Ο λόγος φυσικά για τον Κώστα Φιτσανάκη, που έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του σε ένα τεράστιο επίτευγμα.
Ο Ηρακλειώτης τεχνικός συμπληρώνει 9 χρόνια στο Ρέθυμνο και η συστηματική δουλειά αποδίδει καρπούς. Επισημαίνει τα συστατικά της επιτυχίας, τις «χτυπητές» αδυναμίες σε σχέση με τους ανταγωνιστές και στέλνει «μήνυμα» στις αρχές του τόπου. Εξαίρει την παραγωγική διαδικασία του Ομίλου, τη συνέπεια που έδειξαν οι αθλήτριές του και αναφέρεται στην ιδανική σύσταση… της πυραμίδας.
Το μεγάλο «στοίχημα» και για τον ίδιο και για τις παίκτριες και για τη διοίκηση είναι η καθιέρωση. Γι’ αυτό θα παλέψουν άπαντες. Η παρουσία στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις περιλαμβάνει πολλά οφέλη και οι «κίτρινοι» θέλουν να τα καρπωθούν.
Τέλος, επισημαίνει πως θέλει να δει αθλήτριές του στις Εθνικές ομάδες και γιατί όχι κάποια στιγμή τον ίδιο του τον εαυτό. Ο Κώστας Φιτσανάκης μίλησε στα ρεθεμνιώτικα Μέσα, σε μία άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη.
Ξεκινώντας με τον γενικό απολογισμό, τόνισε: «Αυτή η επιτυχία είναι πολύ μεγάλη και για μας σαν ομάδα και για την πόλη και για το νησί γενικότερα. Είναι ένα από τα λίγα μετάλλια που έχουν έρθει στην Κρήτη σε ομαδικά αθλήματα. Το δικό μας ήταν το 4ο.
Για την ιστορία του συλλόγου είναι κάτι το μοναδικό, καθώς είναι το 1ο του μετάλλιο. Το κυνηγούσαμε πολλά χρόνια στα ηλικιακά πρωταθλήματα και τελικά ήρθε από την ομάδα των Γυναικών, που είναι και δυσκολότερο. Η αξία του μεταλλίου φαίνεται και από την αξία του ηττημένου, καθώς καταφέραμε και προσπεράσαμε τον Εθνικό και την Γλυφάδα. Αμφότερες έχουν περισσότερα θετικά, αλλά εμείς καταφέραμε να τις υποσκελίσουμε και να βγούμε 3οι.
Σε αυτά που διαφέρουμε εμείς από αυτές τις ομάδες είναι τα βασικά. Το θέμα του κολυμβητηρίου, δεν έχουμε έδρα, δεν κάνουμε προπόνηση όλες μαζί. Αυτές οι ομάδες έχουν τη δυνατότητα να κάνουν φιλικά όλο το χρόνο και να διορθώνουν συνεχώς πράγματα.
Εμείς άντε να δώσαμε δύο φιλικά όλο το χρόνο. Έχουμε αθλήτριες στην Αθήνα, στα Χανιά και στο Ηράκλειο. Ζήτημα να μαζευτήκαμε όλοι μαζί 5-6 φορές το χρόνο για κάνουμε προπόνηση».
– Ποιό είναι το συστατικό της επιτυχίας;
«Νομίζω η υπομονή. Από την αρχή ξέραμε ποια είναι τα προβλήματά μας και οι αδυναμίες μας και προσπαθούμε να τα αντιμετωπίσουμε και να τις διορθώνουμε συνεχώς. Προφανώς χρειάζεται και η τύχη, γιατί στην αρχή που η ομάδα ήταν σε μέτρια κατάσταση, είτε ισοφαρίσαμε είτε κερδίσαμε πολύ δύσκολα παιχνίδια. Αξέχαστο θα μου μείνει το ματς μέσα στην Γλυφάδα, που χάναμε 5-1 και το γυρίσαμε σε 6-6 στα τελευταία 2 λεπτά. Τέτοια παιχνίδια και αποτελέσματα σου δίνουν την πρόκριση στα πλέι οφ. Βασικά, σου δίνουν το κουράγιο και τη θέληση να διορθώσεις πράγματα στην αρχή της χρονιάς. Βλέπεις ότι μπορεί, το πιστεύεις και οι αθλήτριες παίρνουν κουράγιο και συνεχίζουν».
– Για να το διαχειριστείς όλο αυτό και να ανταπεξέλθεις, χρειάζεται αθλήτριες με εμπειρία.
«Σαφώς. Οι μεταγραφικές κινήσεις που κάναμε φέτος ήταν με έμπειρα κορίτσια, που μπορούν να σου δώσουν το κρίσιμο γκολ στα τελευταία δευτερόλεπτα. Την Έλενα Φαρμάκη την ξέρουμε και μας ξέρει. Φοβερή ποιότητα και μάλιστα ήταν σε θέση να μας βοηθήσει άμεσα. Η Βάσω Μαυρέλου έφερε την αύρα της πρωταθλήτριας και αυτό που ήθελαν τα υπόλοιπα κορίτσια. Να τους δώσει το κίνητρο για να δουλέψουν και να δώσουν το κάτι παραπάνω. Αυτό είναι πάρα πολύ βασικό. Και η Άρτεμις Σαφέτη ήρθε από τον Ολυμπιακό, έχει πάρει μετάλλια σε ηλικιακές κατηγορίες και βοήθησε πάρα πολύ.
Σαφώς και υπήρχε αστάθεια και ήταν δύσκολο να βρούμε ρυθμό. Είχαμε όμως πολλές επιλογές και όταν μία παίκτρια δεν ήταν σε καλή μέρα, κάποια άλλη ήταν εκεί για να την καλύψει».
– Η εμπειρία συνδυάστηκε με την ουσιαστική χρησιμοποίηση των παιδιών των ακαδημιών και έτσι ήρθε το επιθυμητό αποτέλεσμα;
«Η Φλώρα Κυριακάκη ήταν η βασική μας τερματοφύλακας. Μία αθλήτρια με απίστευτο ταλέντο και μέλλον. Ένα αξιόλογο παιδί που προσπαθούσε όλη τη χρονιά και ήταν φοβερά υπεύθυνο όσο αφορά τις προπονήσεις. Με τρομερή νοοτροπία και στην προπόνηση και στον αγώνα. Σε όλα τα σημαντικά ματς έδειξε μία απίστευτη αυτοσυγκέντρωση και ήταν η καλύτερή μας παίκτρια σχεδόν σε όλα τα ντέρμπι. Ρισκάραμε, γιατί το ρίσκο είναι πολύ μεγάλο στο να εμπιστευθείς ένα κορίτσι 16 χρονών στην θέση της τερματοφύλακα. Από ένα σημείο και μετά δεν το σκεφτόμασταν καν και άξιζε πραγματικά το ρίσκο.
Επίσης, η Μαρία Μυριοκεφαλιτάκη είναι 15 ετών και παίζει σε μία υπερβολικά δύσκολη θέση, στου φουνταριστού. Χρειάζεται εμπειρία για την στηρίξεις, αλλά τα κατάφερε και με το παραπάνω. Σε πολλά παιχνίδια ξεκίνησε βασική και είχε πάρα πολύ μεγάλο χρόνο συμμετοχής. Τον μοιραζόταν με την Τόνια Σολανάκη και μέχρι να βρει το ρυθμό της. Το ταλέντο είναι δεδομένο, αλλά έδειξε πείσμα και θέληση να βοηθήσει την ομάδα.
Ακόμα, σαφώς και δεν μπορούμε να μην σταθούμε στην Στέλλα Λιμπιτάκη, στην Εύα Γαγάνη, στην Βαγγελιώ Θεοδωράκη, στην Καραβάνου, στην Μπελέγρη που ήρθε από τη Χίο. Όλα αυτά τα παιδιά έδωσαν λύσεις. Δεν γίνεται μία ομάδα να βγάλει μία χρονιά με 7 παίκτριες. Συνεπώς, πήραν χρόνο συμμετοχής και σε κάποια ματς έπαιξαν σχεδόν μόνες τους. Έδωσαν ανάσες στις πιο έμπειρες και αυτό ήταν κέδρος και για τις ίδιες και για την ομάδα».
– Με αυτά τα δεδομένα, ήταν και για εσάς μία έκπληξη η κατάκτηση της 3ης θέσης;
«Και για μας ήταν έκπληξη, κακά τα ψέματα. Βάσει των προβλημάτων που είχαμε, ενώ δεν είχαν οι άλλοι. Αυτό που είχαμε βάλει στο μυαλό μας ήταν να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω και να μπούμε στα πλέι οφ. Ποτέ δεν είπαμε πως πάμε για την 3η θέση, παρά μόνο όταν είχαμε διανύσει ένα μέρος του πρωταθλήματος. Και τότε είπαμε πως είναι εφικτό και αξίζει να το κυνηγήσουμε.
Ο πρωταρχικός στόχος κάθε χρονιάς είναι να έχουμε μία γρήγορη παραμονή. Μία ομάδα που θα καθιερωθεί στο χώρο και δεν θα είναι «ασανσέρ». Όταν είσαι στην Α1, έχεις τη δυνατότητα να δώσεις ευκαιρίες σε νεαρά παιδιά, να κάνεις μία σωστή διαδικασία παραγωγής.
Φέτος είχαμε το υλικό να μπούμε στην 4άδα και στα πλέι οφ. Μπορούσαμε να το κάνουμε. Δεν ήταν αυτοσκοπός, δεν είχαμε πίεση και όλα τα συζητούσαμε με τις παίκτριες. Βήμα-βήμα, χωρίς να είναι έμμονη ιδέα στο μυαλό μας τα πλέι οφ. Τελικά, όμως, τα καταφέραμε».
– Πότε είπατε μέσα σας πως «ναι μπορούμε να κάνουμε το βήμα για τα πλέι οφ»;
«Νομίζω πως όταν πήραμε τα θετικά αποτελέσματα με τον Εθνικό και με την Γλυφάδα στον α’ γύρο. Όταν δηλαδή κερδίσαμε τον Εθνικό στο Ηράκλειο και πήραμε την ισοπαλία στην έδρα της Γλυφάδας. Εκεί πήραμε ένα βαθμολογικό πλεονέκτημα, γιατί αυτοί ήταν οι ανταγωνιστές μας όλη τη χρονιά. Σαφώς και δεν μπορεί να υποτιμήσεις τις άλλες ομάδες. Η έλλειψη συνοχής θα φαινόταν κάποια στιγμή, όπως και έγινε. Επίσης, η έλλειψη ρυθμού ήταν εμφανής σε πολλά ματς, λόγω των πολλών και μεγάλων διακοπών του πρωταθλήματος».
Τα «μηνύματα» της κοινωνίας και η μεγάλη ευκαιρία
Ο Κώστας Φιτσανάκης τονίζει πως τώρα είναι η ευκαιρία να ενεργοποιηθούν κάποια πράγματα στο ΝΟΡ, έτσι ώστε να καρπωθεί η ομάδα τα οφέλη της επιτυχίας.
– Όντας ενεργό μέλος της κοινωνίας του Ρεθύμνου, κατεβαίνοντας μία βόλτα στην πόλη, πώς σε αντιμετωπίζουν οι φίλοι και οι γνωστοί σου; Τι τους μεταφέρεις και μάλιστα για ένα άθλημα που δεν έχουν δει ποτέ;
«Ευτυχώς που ο κόσμος διαβάζει και ενημερώνεται από τις τοπικές εφημερίδες. Υπάρχουν άνθρωποι που μας ξέρουν και θα μας δώσουν συγχαρητήρια, αλλά υπάρχουν και άνθρωποι που δεν έχουν αντιληφθεί το μέγεθος της επιτυχίας. Μπορεί να έχει διαβάσει για την επιτυχία, αλλά δεν έχει αντιληφθεί το μέγεθός της. Ίσως αρκετοί να νομίζουν πως πετύχαμε κάτι σε κάποιο ηλικιακό πρωτάθλημα και όχι σε αυτό των Γυναικών της Α1.
Υπάρχουν, όμως, και άνθρωποι που δεν το ξέρουν καν. Αυτό είναι στενάχωρο. Δεν εξαρτάται από αν διαβάζουν εφημερίδα, αλλά από το ότι δεν έχουμε έδρα στο Ρέθυμνο για να έρθει κάποιος να μας δει να παίζουμε».
– Έχουν περάσει αρκετές μέρες από την ιστορική επιτυχία. Έχει υπάρξει κάποια επαφή από τις αρχές του τόπου για να σας δώσουν συγχαρητήρια ή έχετε έρθει εσείς σε κάποια επαφή. Η επιτυχία είναι τεράστια, αλλά δεν μπορούμε να παραμείνουμε στις ίδιες συνθήκες. Κάτι πρέπει να αλλάξει.
«Επίσημα από κάποια αρχή, όχι. Να πω την αλήθεια, δεν το περίμενα κιόλας. Δεν έχω συνηθίσει σε κάτι τέτοιο, αλλά δεν παίρνουμε και κάθε μέρα μία 3η θέση σε Πανελλήνιο επίπεδο και μάλιστα σε Α1 Γυναικών. Είναι μία ακόμα επιτυχία του Ρεθύμνου, που θα βραβευτεί στη γιορτή του αθλητή, όπως πολλές άλλες και άσχετα αν δεν είναι του ίδιου μεγέθους σε ομαδικό επίπεδο.
Σίγουρα κάποια «μηνύματα» από ανθρώπους της τοπικής κοινωνίας τα έχουμε πάρει, αλλά είναι σε καθαρά προσωπικό επίπεδο και όχι σε Δήμου ή Περιφέρειας».
– Σαν Ναυτικός Όμιλος Ρεθύμνου σκέφτεστε να ενεργοποιηθείτε και να απαιτήσετε κάποια πράγματα;
«Αυτό είναι θέμα της διοίκησης. Προσωπικά θεωρώ πως είναι μία καλή ευκαιρία να ενεργοποιηθούν κάποια πράγματα. Να καρπωθούμε κάτι από αυτήν την επιτυχία. Είναι μία καλή στιγμή».
Το οικοδόμημα του ΝΟΡ και αυτό που λείπει από την «πυραμίδα»
Ο προπονητής του ΝΟΡ εξαίρει την φοβερή δουλειά που γίνεται στα τμήματα υποδομής και αναρωτιέται πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν οι αθλήτριες της γυναικείας ομάδας έκαναν προπόνηση όλες μαζί στο Ρέθυμνο.
– Δεν είναι μόνο η επιτυχία αυτή καθεαυτή. Είναι η όλη διαδικασία και το οικοδόμημα του Ναυτικού Ομίλου Ρεθύμνου, καθώς η γυναικεία ομάδα αποτελούνταν κατά το ήμισυ από ρεθεμνιωτάκια που έχουν αναδειχθεί από τα σπλάχνα του συλλόγου.
«Αυτή είναι η φιλοσοφία μας και το είχαμε τονίσει πριν από 8 χρόνια, όταν είχαμε ξεκινήσει τη συνεργασία με τον Όμιλο. Να είμαστε μία ομάδα παραγωγής για να μπορέσουμε να επιζήσουμε. Δεν είναι εύκολο μία ομάδα να δίνει συνεχώς χρήματα για να παίρνει παίκτριες.
Τα χρήματα που διαθέτουμε για αθλήτριες είναι ελάχιστα και έχουμε ένα από τα χαμηλότερα μπάτζετ της κατηγορίας. Διαφορετικά δεν μπορεί να επιζήσει μία ομάδα της επαρχίας, η οποία έχει άλλου είδους έξοδα. Απαιτούνται χρήματα για ταξίδια και διαμονές.
Άρα, η παραγωγή από τα τμήματα υποδομών είναι μονόδρομος. Αυτό είναι εμφανές ότι το κάνουμε και το έχουμε αποδείξει. Είμαστε από 4οι-6οι στην Ελλάδα σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες των κοριτσιών. Συνεπώς, μας αρέσει αυτή η διαδικασία, την ακολουθούμε και υπάρχει πολύ ταλέντο. Δεν μπορείς, λοιπόν, να μην δώσεις ευκαιρίες σε αυτά τα κορίτσια στην Α1, όσο και αν υπάρχει ρίσκο. Σκεφτόμαστε το αύριο. Η διαδικασία ενσωμάτωσης των νεαρών κοριτσιών ξεκίνησε από πέρυσι. Φέτος αναδείχθηκαν και σε προσωπικό επίπεδο».
– Αυτό οφείλεται και σε σένα, μετά από τόσα χρόνια που είσαι προπονητής σε όλα τα τμήματα.
«Το ότι προπονώ τις ακαδημίες, είναι μεγάλο ατού για μένα, καθώς ξέρω τι μπορεί να μου δώσει η κάθε μία αθλήτρια. Το να μπαίνεις σε ένα παιχνίδι Α1 έχει πολύ λιγότερο ρίσκο από το να βάζεις ένα παιδί και να του πεις κάνε ότι νομίζεις. Το παιδί επειδή γνωριζόμαστε ξέρει τι έχει να αντιμετωπίσει. Θα πιεστεί μόνο επειδή θέλει να πάει καλά και να δείξει στον προπονητή ότι αξίζει να είναι εκεί. Ποτέ δεν ζητάμε να κάνουν παραπάνω πράγματα από αυτά που μπορούν. Έχουν πολύ καλό κλίμα και πραγματικά είμαι πολύ αισιόδοξος για το μέλλον της ομάδας και των κοριτσιών».
– Αυτό το οικοδόμημα μίας επαρχιακής ομάδας είναι το ιδανικό. Μπορεί να λειτουργήσει από την βάση της πυραμίδας μέχρι την κορυφή. Πόσο εύκολο είναι;
«Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει άλλη επαρχιακή ομάδα που να συμμετέχει σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες. Και από τις μεγάλες ομάδες δεν είναι πολλές εκείνες που συμμετέχουν σε όλες. Η λέξη «πυραμίδα» είναι χαρακτηριστική, απλά εμάς μας λείπει η κορυφή. Εννοώ ότι έχουμε δουλέψει με τα κορίτσια πολύ καλά στην βάση. Πόσο καλά θα ήταν να λειτουργεί στην βάση όπως λειτουργεί τώρα και η πυραμίδα να ήταν κάθε μέρα εδώ να κάνει προπόνηση; Πόσο εύκολο θα ήταν μετά η βάση να φτάσει στην κορυφή.
Το ότι η βάση δεν βλέπει την κορυφή της πυραμίδας, δημιουργεί ένα μικρό κενό, το οποίο πρέπει να καλύψουμε. Αυτό είναι το πρόβλημα. Η συνοχή και η σύνδεση μεταξύ τους θα ήταν καλύτερη αν τα κορίτσια της γυναικείας ομάδας ήταν εδώ να κάνουν προπονήσεις. Τα αποτελέσματά μας δεν θα ήταν διαφορετικά, αλλά τα παιχνίδια που μπορείς να κερδίσεις θα τα κέρδιζες πιο εύκολα και στα δύσκολα θα πήγαινες λίγο καλύτερα αν παίζαμε εδώ, στην φυσική μας έδρα».
Το «μήνυμα» στις αρχές και η επιβράβευση από τα όμορφα σχόλια των υπολοίπων ομάδων
«Είμαστε και ‘μεις εδώ» αρκείται να επισημάνει ο Κώστας Φιτσανάκης προς τις αρχές αυτού του τόπου. Επίσης, αναφέρεται στα όμορφα σχόλια των υπολοίπων ομάδων και στις υψηλές βλέψεις που έχει σαν προπονητής.
– Αναφερόμενος στην λέξη « φυσική έδρα», θέλεις να στείλεις ένα μήνυμα στις αρχές;
«Είμαστε και μείς εδώ. Προσπαθούμε με τον τρόπο μας να κάνουμε υπερήφανα τα παιδιά, τους γονείς τους και την πόλη μας. Στις εφημερίδες και στα ηλεκτρονικά μέσα της Ελλάδας, δεν γράφει ΝΟΡ, αλλά Ρέθυμνο. Εκπροσωπούμε αυτή την πόλη και το νησί. Αν όλα πάνε καλά, θα εκπροσωπήσουμε το νησί και στην Ευρώπη. Είναι κάτι το οποίο θέλουμε. Δεν είναι θέμα να ζητήσουμε κάποια βοήθεια, αλλά θα θέλαμε οτιδήποτε. Το ότι δεν έχουμε κολυμβητήριο μας δημιουργεί πολλά προβλήματα και έξοδα. Οτιδήποτε και να μπορούσε να κάνει κάποιος για μας θα ήταν όμορφο. Θα το θέλαμε».
– Πως σας αντιμετωπίζουν στην υπόλοιπη Ελλάδα;
«Με πολύ συμπάθεια. Αντιλαμβάνονται ότι αυτό που κάνουμε είναι πάνω από τα όρια. Μας βλέπουν ο Ολυμπιακός, η Βουλιαγμένη και οι υπόλοιπες ομάδες και μας λένε ότι αυτό που κάνετε είναι ηρωικό. Τα κορίτσια μπορεί να είναι 10 συνεχόμενες μέρες στην Αθήνα και πληρώνουν για αυτό το πράγμα.
Η αντιμετώπιση είναι μία παραδοχή στην προσπάθειά μας και χρησιμοποιούν επίθετα για κάθε έναν από εμάς. Αναγνωρίζουν τη δουλειά μας και αυτό το έχουμε ζήσει και σε επίσημη κατάσταση».
– Ερχόμενος εδώ πριν από 10 χρόνια περίμενες ότι θα υπάρξει αυτή η εξέλιξη;
«Εγώ εκείνη την χρονιά είχα έρθει για να παίξω. Την επόμενη σεζόν ξεκίνησα προπονητής στα μικρά τμήματα. Δεν ξέρεις που θα σε φτάσει και τι να περιμένεις, γιατί όλα είναι θέμα συνθηκών. Εμένα η δουλειά μου είναι προπονητής, αφού ξεκίνησα από τα 20 μου και οι βλέψεις και οι φιλοδοξίες μου ήταν υψηλές. Ήθελα οι ομάδες μου να είναι σε κορυφαίο επίπεδο. Είναι κάτι που δεν το περιμένεις, αλλά είναι κάτι που το κυνηγάς».
Η Εθνική ομάδα και τα τεράστια οφέλη της συμμετοχής στην Ευρώπη
Ο μεγάλος στόχος του Κώστα Φιτσανάκη δεν θα μπορούσε να ήταν άλλος από την εμπειρία μίας Εθνικής ομάδας. Το ίδιο θέλει και για τις παίκτριές του και τονίζει πως τα οφέλη της συμμετοχής στην Ευρώπη είναι τεράστια.
– Ο επόμενος στόχος;
«Ένας σημαντικός στόχος είναι να δούμε κάποια από τα κορίτσια μας στην Εθνική ομάδα. Και για μένα η Εθνική ομάδα είναι ένα όνειρο. Από τότε που ξεκίνησα, ήθελα να δω τον εαυτό μου εκεί. Δεν είναι κάτι το οποίο εξαρτάται από μένα. Δεν έχει υπάρξει κάποια επαφή, αφού οι θέσεις είναι καλυμμένες. Σαφώς, όμως, είμαι διαθέσιμος.
Ο στόχος της ομάδας είναι η καθιέρωση. Το να βγεις μία φορά 3ος, μπορεί να θεωρηθείς μετεωρίτης. Σκοπός είναι να σταθεροποιηθείς. Να χρησιμοποιήσουμε ακόμα περισσότερα παιδιά από τις ακαδημίες. Να είμαστε παρόντες για πολλά χρόνια ακόμα και να δούμε τα μικρά παιδιά να αγωνίζονται στην ίδια κατηγορία. Να υπάρχει συνέχεια».
– Η Ευρώπη είναι ένα τεράστιο κίνητρο;
«Η Ευρώπη είναι ένα τεράστιο δέλεαρ και κίνητρο το οποίο δόθηκε πέρυσι το καλοκαίρι στα κορίτσια από τον πρόεδρο. Θέλουμε να συμμετέχουμε. Δεν είναι εύκολο να είσαι στην Ευρώπη τέτοιες εποχές, αλλά είναι κάτι τρομερό. Σκοπός είναι να παίξουμε και εμείς. Αυτό βοηθάει πολύ την ομάδα, αφού αλλάζεις το επίπεδο. Αν παίξουμε, την Ευρώπη θα την καρπωθούν ουσιαστικά τα μικρά κορίτσια. Αυτό πρέπει να γίνει, γιατί αυτά περιμένουν να πάρουν αυτήν την εμπειρία και να την διοχετεύσουν ξανά μέσα στην ομάδα. Να ανεβούν αυτές στο σκαλί. Αυτές θα είναι που θα είναι στην ομάδα τα επόμενα χρόνια».
– Που αφιερώνεις αυτή την επιτυχία;
«Αρχικά το αφιερώνω σε εκείνη που περιμένει στο σπίτι πολλές μέρες. Στην γυναίκα μου. Σίγουρα στα κορίτσια, γιατί ο περισσότερος κόπος είναι δικός τους. Επειδή είμαστε ένα κλαμπ που δεν μας ξέρουν πολλοί στην πόλη μας, θα το αφιερώσω σε όλους αυτούς που έχουν ασχοληθεί μαζί μας, είτε είναι οι φίλαθλοι, είτε οι γονείς, οι δημοσιογράφοι που μας στηρίζουν, είτε ένα εστιατόριο που μας βοηθάει όλη την σεζόν και πολλούς άλλους.
Θα ευχαριστήσω την διοίκηση και τον πρόεδρο, κ. Μανώλη Κουφάκη, που μας στηρίζουν όλη την χρονιά. Ευχαριστούμε όποιον έχει σταθεί δίπλα μας όλον αυτόν τον καιρό, αλλά και εκείνους που μας έχουν πάει κόντρα, οι οποίοι μας πεισμώνουν ακόμη περισσότερο για συνεχίσουμε. Ελπίζω και εύχομαι να δω ξανά ομάδες που δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή να συμμετέχουν. Είμαστε λίγες σε όλη την Κρήτη, σε όλα τα επίπεδα. Χρειαζόμαστε τον ανταγωνισμό».