Του δόθηκε η ευκαιρία να αναλάβει α’ προπονητής την ίδια στιγμή που δεν είχε καμία ιδιαίτερη ανάγκη να το πράξει από τη στιγμή που, ήδη, κατείχε μεγαλύτερο πόστο στην Επισκοπή. Είναι εκείνος που εμφύσησε τον αγωνιστικό χαρακτήρα της Επισκοπής, που είδαμε και ξανάδαμε φέτος στο πρωτάθλημα της Φούτμπολ Λιγκ και που σε συνεργασία με τη διοίκηση της κυανόλευκης ομάδας, οριοθέτησε τους στόχους για κάτι που το Ρέθυμνο αγνοούσε εδώ και 16 χρόνια. Τη συμμετοχή και μάλιστα με πολύ καλή παρουσία, στη δεύτερη τη τάξει εθνική κατηγορία ποδοσφαίρου.
Ο Κώστας Ανυφαντάκης, παραχώρησε μια μεγάλη συνέντευξη στα «Ρ.Ν.». Μολονότι πολύ νέος ως προπονητής, συμπληρώνει κοντά τρεις δεκαετίες στο ποδόσφαιρο και ζει καθημερινά το όνειρό του. Πορεύεται μ’ αυτό χάρη στη δυνατότητα που του παρέχει η διοίκηση και στο οργανωμένο πλάνο προκειμένου να μπορεί να ριζώσει ο Ρεθυμνιώτικος Σύλλογος στις κορυφαίες κατηγορίες της χώρας…
– Τώρα που η σεζόν έχει ολοκληρωθεί κι έχει περάσει ένα λογικό χρονικό διάστημα, τι θα έλεγε ο Κώστας Ανυφαντάκης στον εαυτό του και πως θα τον έκρινε σαν προπονητή; Ποιες είναι οι διαφορές του Απριλίου με ‘κεινες του περασμένου Αυγούστου…;
«Κατ’ αρχήν, θα πρέπει να αποδεχθούμε το εξής, ήταν μια χρονιά με πολλές αλλαγές. Εγώ σίγουρα έγινα σοφότερος. Μπορώ να δω στον εαυτό μου πολλές διαφορές. Όταν μπαίνεις σ’ αυτή τη διαδικασία, μαθαίνεις συνέχεια. Αυτό δεν θα γινόταν εάν δεν υπήρχε ένας πρόεδρος που εμπιστεύθηκε έναν προπονητή από τον τόπο του, έναν προπονητή που δεν είχε δουλέψει στο παρελθόν σ’ αυτή την κατηγορία. Μπορεί να γνώριζε τη φιλοσοφία μου και τη δική μου σχέση με το ποδόσφαιρο αλλά, τόλμησε. Έτσι όμως πρέπει να το βλέπουν οι παράγοντες που θέλουν να βοηθήσουν τον τόπο τους. Δυστυχώς, πολλές φορές οι παράγοντες, κοιτάζοντας το καλύτερο δυνατό, τους «τρώει» η ξενομανία. Έτσι όμως είναι το ποδόσφαιρο. Εγώ θεωρώ ότι χρειάζεται διάλογος που θα έχει βάση και για τις δύο πλευρές και φυσικά να υπάρξει σωστός κώδικας επικοινωνίας. Στην Επισκοπή, συν τοις άλλοις, πιστεύω ότι, πράγματι, έχουμε σωστή νοοτροπία».
– Πως κρίνεις τη θέση της ομάδας σε συνάρτηση με την εικόνα της;
«Γενικότερα η Επισκοπή, πήγε πολύ καλά. Βρεθήκαμε κάποια στιγμή στην 4αδα και μάλιστα θεωρήθηκε από όλους -κι όχι άδικά- ότι μπορούμε να χτυπήσουμε τα πλέι οφ. Μετά χαθήκαμε λίγο. Ήταν μετά το ματς με την Καλλιθέα, όπου ξεφύγαμε αγωνιστικά από την πορεία μας».
– Παρατηρήθηκε όμως το εξής. Ο 4ος της βαθμολογίας με την 10η ή την 11η ομάδα, είχαν για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα 4 ή 5 βαθμούς. Διαφορές ελάχιστες που διαμορφώνουν μια άλλη κατάταξη μ’ ένα ή δύο άτυχα αποτελέσματα.
«Σωστά. Εμείς είχαμε σταθερή απόδοση στα 2/3 του πρωταθλήματος. Αν όμως κάτσουμε να αναλύσουμε την πορεία μας σε κάποια παιγνίδια, είναι σίγουρο ότι θα βρούμε αδικίες. Η ομάδα αδικήθηκε από διάφορους…».
– Από τους διαιτητές εννοείς…»
«Ίσως είναι η πρώτη φορά που το αναφέρω. Θα πρέπει να αναφέρω, επίσης, πως παρ’ ότι μας δόθηκαν αφορμές, δεν βγήκαμε ποτέ να μεμψιμοιρούμε και να φωνάζουμε ότι μας φταίει ο ένας ή ο άλλος».
– Νομίζω ότι είναι σωστό να μη γίνει ούτε τώρα από τη στιγμή που ακολουθείτε τέτοια τακτική…
«Σαφώς».
«Μια γεμάτη χρονιά»
– Πως νιώθατε στις κατά τόπους συνεντεύξεις τύπου όταν οι αντίπαλοι προπονητές εξήραν το έργο σου-σας ως μια πολύ καλή ομάδα…;
«Υπερήφανοι νιώθαμε όλοι, οι παίκτες, οι προπονητές… Είναι μια χρονιά πολύ γεμάτη. Αυτό που κρατάω εγώ είναι ότι η ομάδα κατόρθωσε να γίνει γνωστή για την ποιότητά της, για την ανταγωνιστικότητά της, με το σχέδιο της Κ19 και τις ακαδημίες. Όλα αυτά έγιναν έστω και με λάθη. Δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι, για όλους μας, η Φούτμπολ Λιγκ, ήταν μια δύσκολη κατηγορία».
– Προφανώς όμως θα αντιλαμβάνεστε ως Επισκοπή ότι, πέρυσι, οι αντίπαλοί σας, δεν σας γνώριζαν τόσο καλά, δεν γνώριζαν το αγωνιστικό μέγεθός σας. Φέτος όμως θα είναι υποψιασμένοι…
«Η Επισκοπή ανάγκασε πολύ κόσμο και την έμαθε. Κερδίσαμε τον σεβασμό των αντιπάλων εντός κι εκτός γηπέδων. Από του χρόνου θα είμαστε υπολογίσιμη δύναμη στην Φούτμπολ Λιγκ. Είναι σίγουρο ότι θα μας υπολογίζουν πολύ παραπάνω».
«Είμαστε σε καλό δρόμο»
– Ανέλαβες ένα πόστο, αυτό του προπονητή πριν από 16 μήνες. Δεν ήταν ρίσκο από τη στιγμή που κατείχε, πιο πριν, ένα μεγαλύτερο πόστο μέσα στην ομάδα (Γενικός διευθυντής του ποδοσφαιρικού τμήματος);
«Το πλάνο είχε ξεκινήσει από πιο πριν, όταν κάτσαμε μαζί με τον πρόεδρο και βάλαμε κάτω τα πράγματα. Έχουμε μια φιλοσοφία ομάδας που δεν απέχει πολύ από αυτό που δείχνουμε τώρα. Νέοι παίκτες, όρεξη για ποδόσφαιρο με κίνητρό τους να παίξουν στην Επισκοπή. Ο πιο μεγάλος ποδοσφαιριστής σε ηλικία, είναι ο Μιχάλης Φραντζεσκάκης, ο οποίος είναι 30 χρονών. Το μ.ο. ηλικίας της ομάδας είναι τα 23,4 χρόνια.
Είμαστε μια νεανική ομάδα. Αυτό που λέω και στους παίκτες είναι ότι η ομάδα βάζει πάντα ψηλούς στόχους κι οφείλει να κοιτάζει το μέλλον της. Το δικό μας μέλλον εξελίσσεται και θεωρώ ότι είμαστε σε καλό δρόμο. Από ‘κει και πέρα, αποφασίσαμε να δώσουμε την ευκαιρία σε δικά μας, νέα παιδιά, να ριχτούν στα γήπεδα της Φούτμπολ Λιγκ και σ’ ένα ιδιαίτερα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα.
Αυτή η σεζόν ήταν στην ουσία μια χρονιά δοκιμής. Αυτό φάνηκε από την εν γένει πορεία μας. Η ομάδα δεν μπορεί εσαεί να περιμένει έναν προπονητή ή έναν παίκτη, το πότε θα αρπάξει την ευκαιρία. Έπρεπε να δοκιμαστούμε και να πετύχουμε, ότι έχουμε πετύχει… Για μας ήταν πολύ σημαντικό ότι τα περισσότερα παιδιά ανταποκρίθηκαν».
– Έχει έρθει πρόταση σε παιδιά που ανήκουν τώρα στην Επισκοπή, από άλλον σύλλογο;
«Αυτό που ξέρω είναι ότι υπάρχουν σύλλογοι που ενδιαφέρονται. Ήταν πολύ σημαντική περίοδος αυτή, γιατί πολλοί παίκτες μας «κέντρισαν» το ενδιαφέρον συλλόγων, που δεν τους γνώριζαν μέχρι σήμερα».
– Η Επισκοπή είναι σε θέση να δώσει την ευκαιρία σ’ ένα παιδί να φύγει για έναν άλλον σύλλογο πιο μεγάλο ή σε μεγαλύτερη κατηγορία;
«Θα είναι μεγάλη μας τιμή. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να υπάρξει ένας σύλλογος που θα αξίζει τον κόπο να πάει το παιδί αυτό. Βλέπετε τι συμβαίνει στις μέρες μας. Θα πρέπει τόσο η ομάδα όσο και ο παίκτης να το ζυγίσει όσο καλύτερα γίνεται. Οι κίνδυνοι να μην πάρει κάποιος τα χρήματά του ή του να μην είναι όσο έτοιμος νομίζει ότι είναι, μπορεί να του κόψουν το μέλλον. Αν υπάρχουν τέτοιες αναστολές, γιατί να μην κάτσει λοιπόν στην Επισκοπή…; Θα πρέπει τόσο οι παίκτες όσο και οι προπονητές, να αποδεικνύουν καθημερινά το επίπεδό τους».
«Θα αποκτηθούν ίσως και παραπάνω από 6-7 ποδοσφαιριστές»
– Ας δούμε και το «αύριο» της ομάδας. Ποιος είναι ο σχεδιασμός για την επόμενη σεζόν;
«Στο μυαλό μας είναι να κάνουμε κάποιες αλλαγές. Κάποιοι παίκτες θα μείνουν, κάποιοι θα φύγουν. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Όλα τα παιδιά αξιολογούνται. Έχουμε πει ότι θα φύγει το 30% της ομάδας».
– Αυτό μεταφράζεται στην απόκτηση 6-7 ποδοσφαιριστών στο προσεχές καλοκαίρι…;
«Ναι, ίσως και λίγο παραπάνω. Ξέρετε θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα ανταγωνιστικοί, γιατί το πρωτάθλημα θα είναι πολύ δύσκολο. Θα γίνει μάχη για τη σωτηρία. Θα μείνουν οκτώ ομάδες, ενώ άλλες τόσες θα πέσουν κατηγορία. Αντιλαμβάνεστε ότι για να μπορέσει να παραμείνει μία ομάδα, θα πρέπει να κάνει πρωταθλητισμό. Μην ξεχνάτε ότι από του χρόνου θα είναι και η ΑΕΚ, ο Απόλλωνας, η Λάρισα…».
– Σε περίπτωση που σας δοθεί η ευκαιρία να χρησιμοποιήσετε άλλο γήπεδο, προκειμένου να κόψετε περισσότερα εισιτήρια ως σύλλογος, θα ζητήσετε να παίξετε στο Παγκρήτιο για παράδειγμα…;
«Δεν το συζητάμε ότι θα πρέπει να παίζουμε στο γήπεδό μας. Εμείς έχουμε την έδρα μας κι αυτή είναι το ΔΑΚ Γάλλου. Ο κόσμος, όπως και ‘μεις, θα πρέπει να μάθουμε, όλοι μαζί, να χρησιμοποιούμε αυτό το γήπεδο».
-Έχεις παίξει αντίπαλος της ΑΕΚ στη Σοχώρα πριν από 22 χρόνια…
«Ναι, ήταν η τότε μεγάλη ομάδα του Μπάγιεβιτς με τον Σαμπανάτζοβιτς, τον Κούτουλα που μας είχε βάλει το γκολ, τον Μπατίστα, τον Ατματσίδη, τον Παπαϊωάννου, τον Μανωλά…
Εμείς είχαμε τον Μαρασίδη, τον Πήττα, τον Βέλλιο, τον Βασιλείου, τον Πατσιαβούρα…
Άλλα χρόνια εκείνα αλλά με γεμάτο γήπεδο. Αυτόν τον κόσμο θέλουμε να ξαναφέρουμε στο ποδόσφαιρό μας…».
– Το επόμενό μας θέμα είναι οι ακαδημίες. Είσαι εδώ και χρόνια ιδιοκτήτης-υπεύθυνος ακαδημιών μέσα από το πάρκο του αθλητισμού και συνέτυχε σ’ αυτή τη στιγμή να είσαι και προπονητής (επιβλέποντας εκτός από τη μεγάλη ομάδα και τις υποδομές) στην Επισκοπή.
«Οι ακαδημίες δεν είναι απλά το σκαλοπάτι για τη μετάβαση πριν τη μεγάλη ομάδα, αλλά ο τρόπος διαπαιδαγώγησης κι εκπαίδευσης ενός ποδοσφαιριστή που θα γαλουχηθεί μέσα από τη γενικότερη φιλοσοφία του ποδοσφαίρου.
Στις μικρές ηλικίες μπορείς να επέμβεις, ούτως ώστε να δώσεις το δικό σου στυλ. Στις ακαδημίες μπαίνουν κι άλλα πράγματα που έχουν να κάνουν με τη φιλοσοφία του συλλόγου. Τα παιδιά θα πρέπει να μάθουν να το αγαπούν το ποδόσφαιρο».
– Κι ο γιος σου πάει πολύ καλά σκοράροντας με την Κ19.
«Ναι, δεν θέλω να μιλάω για τον γιο μου…».
– Δεν είναι φιλοφρόνηση όταν ένα παιδί σκοράρει πολύ συχνά, όπως πολύ καλά πάει κι ο Άννι Νεμπιάι…
«Σίγουρα, αλλά η θέση μου είναι να κοιτάζω το σύνολο».
– Μια και είσαι πατέρας και παράλληλα προπονητής, τί συμβαίνει άραγε όταν ένα παιδί έχει να αντιμετωπίσει πολλές υποχρεώσεις μέσα στην ημέρα, ιδίως σε μια ηλικία από 15 έως 18, όπου οι σχολικές υποχρεώσεις δεν μπορούν να περιμένουν;
«Να ξέρετε κάτι. Χρόνος για διάβασμα, υπάρχει πάντα… Σαφώς και θα πρέπει να υπάρχει οικογενειακή ισορροπία, να έχει το μυαλό του το παιδί στο στόχο (ποδόσφαιρο, σχολείο) και να μπορεί να έχει τους δικούς του κοντά του, ούτως ώστε να διαχειριστεί τις άμεσες και τις έμμεσες υποχρεώσεις. Επίσης χρειάζεται σκληρό στομάχι, να αντέχει την αδικία».
– Σαν πατέρας δέχεσαι το σκληρό παιγνίδι όταν βλέπεις ένα μαρκάρισμα πάνω στο γιο σου…;
«Το ποδόσφαιρο τα έχει αυτά. Είναι φυσιολογικό σ’ έναν αγώνα να γίνουν δυνατά μαρκαρίσματα».
– Ξέρεις όμως, υπάρχουν μπαμπάδες που δεν αντέχουν τέτοιες εικόνες θεωρώντας ότι το ποδόσφαιρο, είναι ένα παιγνίδι και μόνο…
«Είναι πατεράδες που δεν ασχολούνται καν μ’ αυτά και υπάρχουν κι αυτοί που καλύτερα να λείπουν, γιατί επειδή έχουν παίξει μπάλα εκείνοι, όταν ήταν μικροί, τώρα, θεωρούν ότι τα γνωρίζουν όλα. Είναι γνωστό ότι οι μπαμπάδες κάνουν τους δεύτερους προπονητές.
Όταν ασχολείσαι επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο σ’ έναν σύλλογο, που αισθάνεσαι ότι κάνεις λειτούργημα, θα πρέπει να είσαι αποφασισμένος ότι θα έρθει η στιγμή που θα πρέπει να διώξεις κόσμο από την ακαδημία σου. Αν θεωρεί ότι ο γονέας κάνει αυτό που θέλει εκείνος, σαφώς θα πρέπει να απομακρυνθεί. Δεν είναι κακό, ένα παιδί να μην κάνει για το ποδόσφαιρο. Μπορεί σε άλλο άθλημα να είναι εξαιρετικό. Εδώ μου δίνετε την ευκαιρία να πω ότι είμαστε υποανάπτυκτοι σ’ αυτό θέμα. Στο εξωτερικό δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα σε σχέση επικοινωνίας παιδί-γονιός-προπονητής. Εμείς δουλεύουμε πολύ πάνω σ’ αυτό».
– Σου αρέσουν οι ακαδημίες, παρ’ ότι είσαι προπονητής στη μεγάλη ομάδα…
«Κάνουν σε όλους μας καλό οι ακαδημίες. Η ασχολία με μικρά παιδιά σε κάνει να ξεπερνάς ή να ξεχνάς τα καθημερινά προβλήματά σου. Τα μικρά παιδιά σε βοηθούν να ζεις το αίσθημα της δημιουργίας. Από τα μικρά παιδιά επίσης, θα ακούσεις μόνο αλήθειες και σκληρές αλήθειες. Η μεγαλύτερη ικανοποίηση ενός προπονητή είναι να μπορέσει να βγάλει έναν ποδοσφαιριστή».
«Ποδόσφαιρο κυριαρχίας «
– Ποια είναι η γνώμη σου όταν βλέπεις να μπαίνει ο ανταγωνισμός μέσα στα πρωταθλήματα των υποδομών…;
«Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα και είναι αυτό επίσης που δεν σε αφήνει να πας μπροστά. Οι περισσότεροι θεωρούν ότι τα πάντα γύρω τους γίνονται για το τρόπαιο».
– Είναι θέμα φιλοσοφίας και διοίκησης, έτσι δεν είναι…;
«Είναι παρεξηγημένο θέμα αυτό. Για μένα νικητής είναι αυτός που στο τέλος παίζει ποδόσφαιρο κυριαρχίας. Αυτός που θα πάρει την πρωτοβουλία των κινήσεων, που θα είναι ο κυρίαρχος του γηπέδου. Το να χάσεις ένα ματς, επειδή ο αντίπαλος κέρδισε ένα πέναλτι ή πέτυχε γκολ από ένα φάουλ αλλά στην ουσία δεν έχει αγωνιστεί στο ποδοσφαιρικό πλαίσιο (πχ. να διώξει τη μπάλα, να τρέξει μπροστά και με μία φάση να βάλει γκολ). Αυτά είναι πράγματα που δεν τα θέλουμε».
– Η χρονιά πέρασε. Πού θεωρείς ότι οφείλεις να πεις ένα μεγάλο ευχαριστώ και πού ένα μεγάλο συγγνώμη;
«Κοιτάξτε να δείτε. Το ποδόσφαιρο δεν μπορεί να μη συνάδει πολλές φορές με την αδικία. Πρώτα απ’ όλα, όταν είσαι προπονητής, είναι δεδομένο ότι θα αδικήσεις αυτούς που δεν παίζουν γιατί αγωνίζονται 11 παίκτες, έχεις 3 αλλαγές κι όχι 7, αγωνίζεται ένας τερματοφύλακας κι όχι 3 κλπ….
Δυστυχώς ως προπονητής, οφείλεις να είσαι αυστηρός και γι’ αυτό οφείλω να ζητήσω συγγνώμη πρώτα από τους δικούς μου στο σπίτι μέχρι τα παιδιά, που ίσως δεν έπαιξαν τόσο όσο…
Πιθανώς να έχουμε αδικήσει πολλά παιδιά. Προσπαθήσαμε όμως και δώσαμε -γι’ αυτό είμαι σίγουρος- ευκαιρίες σ’ όλα τα παιδιά.
Την ίδια στιγμή όμως, οφείλω να ευχαριστήσω, τους άμεσους συνεργάτες μου, όπως τον κ. Ηλία Μπουλιό, τον Τάκη Διακάκη, τον Στράτο Γιοκαριδάκη, τον Απόστολο Λεκίδη, τον κ. Γιώργο Καλλιγιάννη, τον Άρη Παπαδάκη, τον Βασίλη Οικονομίδη, τον φροντιστή μας Κώστα Γαβρά, τον οδηγό της ομάδας κ. Φουντουλάκη, τον Άρη Λιόλο, τον γιατρό μας, τον γενικό μας αρχηγό Μιχάλη Βελονάκη και πάνω απ’ όλα, τον σύλλογο και τον πρόεδρο.
Ξέρετε, σήμερα μπορεί να είμαστε κι αύριο να μην είμαστε μαζί στο ποδόσφαιρο, αλλά ο κ. Νικολιδάκης είναι άνθρωπος του αθλήματος. Κατάφερε μετά από πάρα πολλά χρόνια και βγήκε μια ομάδα του Ρεθύμνου στην Β’ Εθνική. Φυσικά δεν θα πρέπει να εξαιρέσουμε την οικογένεια Βαρδινογιάννη που στηρίζει, όχι μόνο την ομάδα αλλά κι οπουδήποτε έχει χρειαστεί σε τέτοιες δράσεις. Είναι πολύ μεγάλη στιγμή για το Ρέθυμνο να έχει εκπροσώπηση σ’ αυτό το επίπεδο».
– Τι θα κάνετε από ‘δω και στο εξής; Πως θα διαχειριστεί η Επισκοπή της Φούτμπολ Λιγκ το χρόνο που έχει μπροστά της;
«Το διάστημα αγωνιστικής απραξίας είναι πολύ μεγάλο. Τώρα θα χαλαρώσουμε για 10 μέρες και θα τα πούμε με τα παιδιά στις 29 του μηνός. Από ‘κει και πέρα, θα κάνουμε κάποιες προπονήσεις να κρατηθούμε σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο και φυσικά θα προχωρήσουμε στον σχεδιασμό της επόμενης σεζόν.
Τέλος, θα ήθελα να ευχηθώ σ’ όλο τον κόσμο να έχει καλή ανάσταση».
«Ήταν μια χρονιά με πολλές αλλαγές. Εγώ σίγουρα έγινα σοφότερος. Μπορώ να δω στον εαυτό μου πολλές διαφορές από τον περασμένο Αύγουστο»
«Η Επισκοπή ανάγκασε πολύ κόσμο και την έμαθε. Κερδίσαμε τον σεβασμό των αντιπάλων εντός κι εκτός γηπέδων»
«Αυτή η χρονιά ήταν στην ουσία μια χρονιά δοκιμής. Αυτό φάνηκε από την εν γένει πορεία μας»
«Του χρόνου θα γίνει μάχη για τη σωτηρία»
«Οι ακαδημίες, για έναν νέο ποδοσφαιριστή, δεν είναι απλά το σκαλοπάτι για τη μετάβαση πριν τη μεγάλη ομάδα»
«Τα μικρά παιδιά σε βοηθούν να ζεις το αίσθημα της δημιουργίας»
