Του ΠΕΤΡΟΥ ΓΙΑΝΝΕΤΑΚΗ
Ήταν 16 Οκτωβρίου του έτους 2010, όταν το Ρέθυμνο υποδεχόταν τον νέο ιεράρχη, τον νεοκλεγέντα Μητροπολίτη Ρεθύμνου και Αυλοποτάμου κύριο Ευγένιο. Η ευχή όλων ήταν ο νέος Μητροπολίτης μας να έχει υγεία, μακροημέρευση και να κερδίσει το σεβασμό και την αγάπη της Ρεθεμνιώτικης κοινωνίας, κάτι που σήμερα, αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός, όπως αποδείχτηκε από την καθολική αντίδραση των Ρεθεμνιωτών, όταν ενημερώθηκαν ότι ο δικός τους Μητροπολίτης Ευγένιος εκλέχθηκε με ομόφωνη απόφαση του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως Αρχιεπίσκοπος Κρήτης και αποχωρεί από το Ρέθυμνο. Τα συναισθήματα όλων είναι ανάμικτα, χαρά και συγκίνηση για την εκλογή του στο ανώτατο αξίωμα της Εκκλησίας της Κρήτης, γεγονός που τιμά πρωτίστως τον ίδιο και δευτερευόντως το Ρέθυμνο, στο οποίο παρέμεινε δώδεκα χρόνια περίπου και τελικά αποτέλεσε το κατώφλι για την είσοδο του στο Αρχιεπισκοπικό Μέγαρο της Κρήτης. Παράλληλα όμως, οι Ρεθεμνιώτες χάνουν έναν άξιο ιεράρχη, ένα γνήσιο ποιμενάρχη προσηλωμένο αυστηρά στο καθήκον και στο λειτούργημα του, καθώς και στην αγάπη προς το συνάνθρωπο.
Πρωταρχική του μέριμνα ήταν να στηρίξει ανθρώπους με προβλήματα της καθημερινότητας, ανήλικους και ενήλικες με αναπηρία και άλλα νοσήματα. Προσπαθούσε με το δικό του τρόπο να εμψυχώσει τους ίδιους και τους συγγενείς τους, να τους δώσει κουράγιο, τονώνοντας συνάμα την πίστη τους στο Θεό και στην επιστήμη, έτσι ώστε να διαχειρίζονται πιο εύκολα και πιο ανώδυνα τις δύσκολες στιγμές τους. Έδινε τροφή και στέγη σε ανήμπορους και φτωχούς ανθρώπους, προσφέροντας συσσίτια και ό,τι άλλα μέσα είχε στη διάθεση του στο ίδρυμα «Θεομήτωρ», το οποίο αποτέλεσε δική του έμπνευση. Σε όλες τις κοινωνικές και οικογενειακές εκδηλώσεις – ευχάριστες και δυσάρεστες – έδινε το παρόν. Πάντα εκεί, λέγοντας λίγες κουβέντες και μεστές προσαρμοσμένες στο είδος της εκάστοτε εκδήλωσης.
Κατάφερε όλα αυτά τα χρόνια να φέρει πιο κοντά στην Εκκλησία περισσότερους ανθρώπους και ιδιαίτερα νέους, τους οποίους με πατρική στοργή συμβούλευε πώς να αποφύγουν τις παρεκτροπές και να βαδίσουν στο σωστό δρόμο, ώστε να γίνουν καλοί χριστιανοί, καλοί άνθρωποι, χρήσιμοι στην κοινωνία, με αγάπη προς την οικογένεια και το συνάνθρωπο.
Όλα τα παραπάνω, μαρτυρούν τη σημαντική προσφορά του Μητροπολίτη μας, την οποία παρείχε απλόχερα με το κήρυγμα του, τις επισκέψεις του στο νοσοκομείο και άλλα ιδρύματα, στα σπίτια των ανθρώπων, ακόμα και στις καφετέριες , όπου έδινε το παρόν και έκανε παρέα με τους νέους και όχι μόνο, δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο, μια όμορφη και οικεία σχέση με τους ανθρώπους του ποιμνίου του. Τα λόγια του, το χιούμορ του , αυτός ο μοναδικός του τρόπος να γεφυρώνει χάσματα, ήταν εντελώς πρωτόγνωρο για το Ρέθυμνο. Η απλότητα του, η ταπεινότητα του, γινόντουσαν εμφανείς παντού: στις υπηρεσίες, στα γραφεία, στους δρόμους, όπου σταματούσε και χαιρετούσε όποιον συναντούσε. Ένα παράδειγμα της απλότητας αυτής, βίωσα πολλάκις στο ιατρείο μου, που όταν ερχόταν για τον καθιερωμένο του έλεγχο, οι ασθενείς τον αναγνώριζαν και του παραχωρούσαν τη σειρά και εκείνος χαριτολογώντας πάντα απαντούσε: «Όχι, ευχαριστώ, θα περιμένω, η παροιμία λέει ότι αν είσαι και παπάς με την αράδα σου θα πας». Και αυτή τη συμπεριφορά βεβαίως θα την είχε όπου πήγαινε και χρειαζόταν να περιμένει.
Όλα αυτά τα χαρίσματα του Μητροπολίτη Ευγένιου και η εν γένει προσφορά του στο Ρέθυμνο, ήταν οι βασικοί λόγοι που σύσσωμη η κοινωνία του Ρεθύμνου τον αγάπησε και τον εκτίμησε, γεγονός βέβαια που όλοι εμείς που τον γνωρίζαμε νωρίτερα, το θεωρούσαμε δεδομένο και αναμενόμενο. Προσωπικά, είχα την τύχη να τον γνωρίσω το 2005, όταν εκλέχθηκε με ομόφωνη απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κρήτης, Επίσκοπος Κνωσού και στη συνέχεια ορίσθηκε αρχιγραμματέας της Αρχιεπισκοπής και βοηθός του αείμνηστου Αρχιεπισκόπου Κρήτης Τιμόθεου. Τον συναντούσα συχνά, όταν επισκεπτόμουν τον Τιμόθεο ως γιατρός και ανιψιός του.
Σεβαστέ μας πνευματικέ πατέρα, Σεβασμιότατε Αρχιεπίσκοπε Κρήτης, θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε για όλα, αλλά και για αυτό που είπατε καταφανώς συγκινημένος στην αποχαιρετιστήρια ομιλία σας ότι δε θα μας ξεχάσετε και ότι θα έρχεστε στο Ρέθυμνο συχνά και όταν χρειάζεστε ανάπαυση, κάτι που φανερώνει και τη δική σας αγάπη προς τους Ρεθεμνιώτες. Να είστε βέβαιος ότι και εμείς δε θα σας ξεχάσουμε ποτέ και θα σας υποδεχόμαστε πάντα με χαρά.
Ευχόμαστε στο νέο αξίωμα που σας έταξε ο Θεός να έχετε υγεία, δύναμη και μακροημέρευση, ώστε να συνεχίσετε με την ίδια επιτυχία το κοινωφελές και θεάρεστο έργο σας.
Με βαθιά εκτίμηση και σεβασμό.
