Ο κ. Χρήστος Γεωργόπουλος γεννήθηκε στα Περιβόλια Ρεθύμνου από φτωχούς αλλά τίμιους γονείς, οι οποίοι τον μεγάλωσαν και τον γαλούχησαν με τις αληθινές αξίες της ζωής.
Έζησε στα δύσκολα χρόνια της μετακατοχικής εποχής σε μια περιοχή που η βαρβαρότητα των κατακτητών άφησε ανεξίτηλα σημάδια, παράλληλα όμως η γενναιότητα και η αντίσταση των κατοίκων έγραψε χρυσές σελίδες δόξας που σήμερα μας κάνουν υπερήφανους. Το μνημείο θυσιασθέντων που βρίσκεται στην άμμο των Μισιρίων είναι η τρανή απόδειξη της ένδοξης εκείνης περιόδου της μάχης της Κρήτης.
Ο κ. Γεωργόπουλος γνώρισε το πρόσωπο της σκληρής ζωής, απόκτησε πολλούς φίλους, καταξιώθηκε επαγγελματικά, απόκτησε θαυμάσια οικογένεια, βοήθησε νέα παιδιά να βρουν τον δρόμο τους και παρόλο που έζησε μεγάλο μέρος της ζωής του στην πρωτεύουσα ποτέ δεν αποκόπηκε από την γενέτειρά του το Ρέθυμνο. Υπηρέτησε πολλά χρόνια τον Σύλλογο Περβολιανών – Μισιριανών από όλες τις θέσεις φτάνοντας σε αυτή του προέδρου και τώρα όπως ο ίδιος δηλώνει ευρισκόμενος στη δύση της ζωής του νιώθει υποχρέωση να καταθέσει το απόσταγμα όλων αυτών των χρόνων της ενασχόλησής του με τον σύλλογο και τα θέματα του πολιτισμού, ευχαριστώντας παράλληλα όλους τους συντοπίτες του που τον στήριξαν στο έργο του.
Παρουσιάζει λοιπόν ένα όμορφο λεύκωμα με ένα μοναδικό φωτογραφικό υλικό από τα Περιβόλια τα Μισίρια και τον Πλατανέ έχοντας επιλέξει κείμενα του αείμνηστου Περβολιανού λόγιου και εκπαιδευτικού Αλκιβιάδη Μαυράκη.
Μέσα στις 250 σελίδες αυτού του υπέροχου ιστορικού λευκώματος θα ταξιδέψουν οι παλαιότεροι (και θα μάθουν οι νεότεροι) στα στενά των οικισμών αυτών, τα οποία υποδέχτηκαν τους αδερφούς μας Μικρασιάτες μετά την καταστροφή πριν από έναν αιώνα, θα επισκεφτεί τους ιερούς ναούς και τα ξωκλήσια, τους μπαξέδες με τα ζαρζαβατικά και τους κήπους με τα άνθη που μοσχομύριζαν, τα δαντελωτά ακρογιάλια που τα αγκαλιάζει η γαλάζια θάλασσα.
Θα θυμηθούν τις όμορφες βεγγέρες και τις παρέες που έκαναν με τους φίλους, τους συγγενείς, τους γειτόνους αλλά και τους δεξιοτέχνες μουσικούς της εποχής που έδιναν κουράγιο στους ανθρώπους του μόχθου να ανταπεξέλθουν στις μεγάλες δυσκολίες της ζωής. Εργατικοί, φιλοπρόοδοι, φιλόξενοι, γλετζέδες, άψογοι οικογενειάρχες, κοινωνικοί, αλληλέγγυοι οι κάτοικοι, αλλά πάνω απ’ όλα γνήσιοι πατριώτες που έτρεχαν σε όλα τα προστάγματα της πατρίδας όταν οι καιροί το απαιτούσαν.
Μέσα σε αυτό το φωτογραφικό λεύκωμα υπάρχουν όλες αυτές οι κατηγορίες ανθρώπων και είμαι σίγουρος πως όσοι το δούνε και το διαβάσουν θα συγκινηθούν, διότι αποτυπώνει την πραγματική ζωή και όχι την πλασματική και ψεύτικη που ζούμε σήμερα μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Μορφές άξιων και σεβάσμιων ιερέων, στρατιωτικών, αγωνιστών της λευτεριάς, εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης, εκπαιδευτικών, τεχνιτών, μουσικών, χορευτών, εμποροεπαγγελματιών, ψαράδων, γεωργών και γενικά ανθρώπων του μόχθου, που θαρρείς πως θα σου μιλήσουν, ζωντανεύουν μέσα από τις υπέροχες φωτογραφίες που έχει συγκεντρώσει ο ακούραστος Χρήστος Γεωργόπουλος αποτίωντας φόρο τιμής σε όλους τους ανωτέρω.
Υπάρχουν βέβαια και πρόσωπα τα οποία βρίσκονται εν ζωή και αποτελούν χρυσή ελπίδα για το μέλλον αυτού του τόπου, διότι ο συγγραφέας συνδέει το παρελθόν με το παρόν και ελπίζει σε ένα ακόμα καλύτερο μέλλον για αυτές τις περιοχές που τόσο δοκιμάστηκαν κατά το παρελθόν, είδαν όμως και πολύ καλύτερες μέρες με την άνοδο του τουρισμού και του βιοτικού επιπέδου της ζωής. Δεν παραλείπει να ευχαριστήσει όσους βοήθησαν ώστε να εκδοθεί αυτό το βιβλίο – λεύκωμα με το σπουδαίο φωτογραφικό υλικό αλλά και τα ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον τόπο του.
Το βιβλίο υπάρχει στα βιβλιοπωλεία «Κλαψινάκη» και αξίζει πραγματικά να ανατρέξουμε στις σελίδες του που αποτυπώνουν πάνω από μισό αιώνα της τοπικής μας ιστορίας.
Τελειώνω με τρεις μαντινάδες, αφού δώσω τα συγχαρητήρια μου στον ακούραστο εργάτη της παράδοσης και του πολιτισμού τον φίλο μου κ. Χρήστο Γεωγόπουλο και του ευχηθώ να έχει την υγειά του και να απολαμβάνει της εκτίμησης και της αγάπης του κόσμου:
Ξυπόλητος πορπάτησες στη γη των Περβολίων
στου Πλατανέ τσ’ ακρογιαλιές, κι αυτές των Μισιρίων.
Κουράστηκες μ’ ανέβηκες ψηλά βουνά, μεγάλα
αλλά ποτές δεν ξέχασες τα πρώτα σου τα ζάλα.
Όσοι θα το διαβάσουνε αυτό το λεύκωμά σου
θα κλάψουν και θα μνώγουνε πάντοτε στ’ όνομά σου.
Ρέθυμνο 4-08-2020
