«Σινεμά Σντερότ, Ισραηλινοί φέρνουν καρέκλες στον λόφο του Σντερότ, για να παρακολουθήσουν τα τελευταία γεγονότα στην Γάζα. Χειροκροτούν κάθε φορά που ακούγεται βομβαρδισμός»: Αυτή ήταν η λεζάντα στην φωτογραφία του κειμένου, του Δανού δημοσιογράφου, ανταποκριτή στην Μέση Ανατολή, Allan Sorensen, η οποία κάνει το γύρο του κόσμου. Η φωτογραφία τραβήχτηκε στην κορυφή ενός λόφου στην Σντερότ, μια δυτική πόλη στη νότια περιοχή του Ισραήλ και απαθανατίζει τους μαζεμένους Ισραηλινούς, να απολαμβάνουν…. τον βομβαρδισμό της Λωρίδας της Γάζας. Χαρακτηριστική άλλωστε είναι και η γκριμάτσα επιδοκιμασίας της κυρίας που βρίσκεται κάτω στην φωτογραφία.
Από την άλλη μεριά, η εικόνα των χιλιάδων Παλαιστινίων να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους, στο βόρειο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας, έπειτα από τους σφοδρούς βομβαρδισμούς, φεύγοντας αλλόφρονες, είτε με αμάξια, είτε με γαϊδούρια, είτε με τα πόδια, βαστώντας στα χέρια τους ότι πρόλαβαν να πάρουν, αφήνοντας τα σπίτια και τη ζωή τους στα συντρίμμια που προκάλεσε ο Ισραηλιτικός στρατός. Υπηρεσίες του ΟΗΕ αναφέρουν πως μέχρι την Κυριακή είχε φύγει το ένα τέταρτο των 70.000 κατοίκων από το Μπέιτ Λαχίγα, που βρίσκεται στα βόρεια. Σε μια από τις επιχειρήσεις αυτές μάλιστα, χτυπήθηκε το κτίριο μιας φιλανθρωπικής οργάνωσης για άτομα με αναπηρία. Ακόμα, οι Ισραηλινοί απαντώντας σε ρουκέτες που εκτοξεύτηκαν από τον Λίβανο στο βόρειο Ισραήλ, βομβάρδισαν το νότιο τμήμα του Λιβάνου, ξημερώματα της Δευτέρας. Ο αριθμός των νεκρών Παλαιστινίων έπειτα από επτά ημέρες εναέριων επιδρομών ανέρχεται στους 172 και των τραυματιών στους 1.200. Τέλος, Σύμφωνα με το παλαιστινιακό υπουργείο Υγείας, ανάμεσα στους νεκρούς συγκαταλέγονται τουλάχιστον 21 παιδιά, όλα κάτω από 16 ετών.
«Πόλεμος είναι όταν αλληλοσκοτώνονται άνθρωποι που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, επειδή άλλοι που γνωρίζονται καλά μεταξύ τους, δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν» Πωλ Βαλερύ. Δεν είναι ούτε στην δικαιοδοσία μας, αλλά ούτε είμαστε και ειδικοί στο να τοποθετηθούμε πάνω στα τεκταινόμενα. Ο καθείς έχει άποψη και την εκφράζει. Το μόνο αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι η σφαγή που συντελείται. Σφαγή, που δεν ξεκίνησε πρόσφατα, αλλά αποτελεί μια αιματοβαμμένη ιστορία χρόνων. Σφαγή, που επωμίζονται οι άμαχοι. Γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένοι, άτομα με αναπηρίες, άνθρωποι δηλαδή που είναι πιο ευπαθείς στο να προστατέψουν τη σωματική τους ακεραιότητα, αποτελούσαν και αποτελούν πάντα τα πρώτα θύματα, στην δίνη του πολέμου. Όχι βέβαια πώς είναι πιο εύκολο για τους υπόλοιπους, να διαφυλάξουν εαυτούς και οικογένειες την ώρα που ένα βομβαρδιστικό ξεσκίζει τη γη κάτω απ’ τα πόδια τους και σκορπά αφειδώς μόνο τον θάνατο.
Η ειδοποιός διαφορά που χωρίζει τους ανθρώπους από τα ζώα είναι η λογική. Η λογική χρησιμοποιείται στις πνευματικές μας δραστηριότητες και καθορίζει τις πράξεις μας. Τα ζώα λοιπόν ελλείψει λογικής αντιδρούν με το ένστικτο. Σχήμα οξύμωρο ότι τα ζώα σκοτώνουν, ως επί το πλείστον, για να εξασφαλίζουν την τροφή τους, ενώ ο άνθρωπος αποτελεί το μοναδικό είδος στη φύση που σκοτώνει από ευχαρίστηση. Ευχαρίστηση που αποτυπώνεται καθημερινώς στα πρόσωπα όλων αυτών που μετατρέπουν τους λόφους του Ισραήλ σε θερινούς κινηματόγραφους και παρακολουθούν με συνοδεία αναψυκτικών και φαγητού τις φρικαλεότητες και τις κτηνωδίες του πολέμου. Αλήθεια πώς ένας άνθρωπος μπορεί να φτάσει σε τέτοιο σημείο; Πώς μπορεί να περάσει σε τέτοια επίπεδα μισανθρωπίας και μισαλλοδοξίας; Πώς μπορεί να συντηρεί και να ποτίζει στις καρδιές των παιδιών του αυτό το μίσος, ώστε χρόνια τώρα να το καλλιεργεί, να το αναθρέφει και να δημιουργεί τα εχέγγυα της περαιτέρω ανάπτυξής του;
Ο σκοταδισμός αποτελεί την κινητήρια δύναμη για όλα τα παραπάνω. Σκοταδισμός που πολλές φορές συντηρείται από διαπλεκόμενα συμφέροντα, είτε εθνικά είτε υπερεθνικά. Αυτός λοιπόν ο φαύλος κύκλος αίματος, δεν πρόκειται να σταματήσει μόνος του. Όσο συνεχίζει να απλώνεται το μαύρο πέπλο πάνω από τον ουρανό της Γάζας, όσο συνεχίζουν υπογείως να δρουν συμφέροντα, αλλά κυρίως όσο οι ίδιοι ξεχωριστά, ένας – ένας δεν συνειδητοποιήσουν το κόστος σε ανθρώπινες ζωές, το οποίο πλήρωσαν, πληρώνουν και θα συνεχίσουν να πληρώνουν, θα αποδίδουν το φόρο αίματος που κληρονόμησαν από τους πατέρες και τους παππούδες τους και όπου κι αυτοί με τη σειρά τους, θα κληρονομήσουν στους γιους και τα εγγόνια τους.
* Ο Πέτρος Μπούρας είναι φοιτητής του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Κρήτης
