Αγνό είναι καθετί που είναι και απλό και αμόλυντο και άδολο. Απλό και όχι απλοϊκό. Απλό και όχι σύνθετο ή πολύπλοκο. Λιτό, μα όχι ευτελές. Σταθερό και όχι ευμετάβολο.
Αμόλυντο και καθαρό. Αμόλυντο, γιατί τίποτα δεν φθείρει την ουσία του. Η καθαρότητά του το βοηθά ν’ αντιμετωπίζει ο,τι τείνει να έρθει απέξω. Και όταν, κρίνοντάς το, βρει ότι δύναται να ωφεληθεί απ’ αυτό άμεσα και μακροπρόθεσμα χωρίς να βλάψει ούτ’ εαυτόν ούτε κανέναν άλλον, τότε τείνει να το προσλάβει.
Άδολο και χωρίς κακία, μοχθηρία και πονηρία. Δεν μηχανορραφεί σε βάρος των άλλων, δεν ζηλεύει τους άλλους, αλλά αγωνίζεται διαρκώς για να φτάσει στο καλό και στην αληθινή γνώση. Δέχεται να μοιράζεται τα πάντα πρόθυμα και ατσιγκούνευτα, δίχως να περιμένει αντάλλαγμα.
Το αγνό είναι και σαφές. Είναι ξεκάθαροι και οι στόχοι του και τι επιδιώκει για τον εαυτό του και τους γύρω του.
Το αγνό είναι και διαυγές. Μπορείς, δηλαδή, εύκολα να διακρίνεις και τη σύνθεσή του και τους κανόνες της δομής του και τις πρώτες του ύλες. Έτσι δεν δυσκολεύεσαι να κατανοήσεις και τη λειτουργία και τις λειτουργίες του.
Το αγνό είναι και λαμπερό. Το φως του δεν σε τυφλώνει, αλλά σε φωτίζει και σε θερμαίνει νυχθημερόν και ολοχρονίς.
Το αγνό, τέλος, είναι και δυνατό. Αντλεί τη δύναμή του από το ότι είναι ανόθευτο και αμόλυντο, γιατί δεν επηρεάζεται από το εξωτερικό του περιβάλλον όντας αυτοδύναμο και αυτάρκες.
(Από την ανέκδοτη συλλογή δοκιμίων «Ηθοποιών Γεύμα»…).
* Ο Γεώργιος Η. Ορφανός είναι φιλόλογος
