Η δημόσια και η προσωπική ζωή μας αλλάζει κάθε στιγμή και ασταμάτητα. Το βλέπουμε όλοι και όλες. Σημαντικά. Εξαιτίας -λένε- του Ιού.
Θα μάθουμε ή θα μας «μάθουν» να πειθαρχούμε. Θα μάθουμε ή θα μας «μάθουν» να ζούμε μέσα στα σπίτια μας. Θα μάθουμε ή θα μας «μάθουν» να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Θα μάθουμε ή θα μας «μάθουν» να καταναλώνουμε μόνον πλαστικό χρήμα. Θα μάθουμε ή θα μας «μάθουν» να καταναλώνουμε τα απολύτως απαραίτητα. Θα μάθουμε, όμως, και να σεβόμαστε αλλήλοις άραγε; Γιατί αυτό, ψυχή μου, δεν διδάσκεται, γεννιέσαι με αυτό ή όχι…
«Νά ἔχητε καλήν τήν διαγωγή σας μεταξύ τῶν ἐθνῶν, ἵνα, ἐνῷ σᾶς καταλαλοῦσιν ὡς κακοποιούς, ἐκ τῶν καλῶν ἔργων, ὅταν ἴδωσιν αὐτά, δοξάσωσι τόν Θεόν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς ἐπισκέψεως», διάβαζα, λίαν προσφάτως, στην 1η επιστολή του αποστόλου Πέτρου (κεφάλαιο β’, 12).
Και ποια είναι η «καλή διαγωγή» που προτείνει ο Πέτρος; Την απάντηση βρίσκουμε όχι μονάχα στον ίδιο, αλλά και σε άλλα εδάφια της Αγίας Γραφής, αρκεί να τη μελετούμε και να την ενστερνιζόμαστε ως θεόπνευστο λόγο, ως λόγο, δηλαδή του Θεού, που αγαπάει και θέλει το καλό όλων των ανθρώπων ως στοργικός αυτών πατέρας.
Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, από τον ίδιο τον Πέτρο, καθώς στην προαναφερθείσα επιστολή του, προτρέπει, ανάμεσα στα άλλα, τους ανθρώπους: «Τελευταῖον δέ, γίνεσθε πάντες ὁμόφρονες, συμπαθεῖς, φιλάδελφοι, εὔσπλαγχνοι, φιλόφρονες· μή ἀποδίδοντες κακόν ἀντί κακοῦ, ἤ λοιδορίαν ἀντί λοιδορίας […]» (κεφάλαιο γ’, 8 – 9).
Πέραν τούτων, όπως διαβάζουμε στην 1η επιστολή του Ιωάννου (κεφάλαιο γ’, 18), «Τεκνία μου, μή ἀγαπῶμεν μέ λόγον, μηδέ μέ γλώσσαν, ἀλλά μέ ἔργον και ἀλήθειαν», ενώ στη 2η επιστολή του Ιωάννου (9) βλέπουμε «Πᾶς ὅστις παραβαίνει καί δέν μένει ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ, Θεόν δέν ἔχει» και στην επιστολή του Ιούδα του αποστόλου αναγιγνώσκουμε: «[…] φυλάξατε ἑαυτούς εἰς τήν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ, προσμένοντες τό ἔλεος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς ζωήν αἰώνιον» (21).
Και καταλήγοντας, εάν θέλετε και την προσωπική μου γνώμη, δεν είναι άλλη από το «μή ἀποκάμητε πράττοντες το καλόν»(Παύλου, επιστολή 2η προς Θεσσαλονικείς, κεφάλαιο γ’, 13). Και πώς θα γίνει αυτό; Ως άτομα μεμονωμένα και ως μέλη του κοινωνικού συνόλου, λοιπόν, έχουμε ευθύνη να κρατήσουμε αναλλοίωτα όσα διαχρονικά μας φέρνουν ως ανθρώπους κοντά μεταξύ μας και δείχνουν την ανθρωπιά, την αγάπη και την ευαισθησία μας και να διώξουμε όσο γίνεται μακρύτερα καθετί που με την κακία, τη ζήλια και την φιλαυτία μολύνει και εμάς και όλους όσοι μας περιβάλλουν…
