Το τσεκούρι κατά των δημοσίων υπαλλήλων το είδαμε προ ημερών. Τον στόχο του τον καταλάβαμε. Ποιος το κρατούσε το αντιληφθήκαμε.
Πότε, όμως, θα συνειδητοποιήσουμε τι βρίσκεται πίσω από κάθε τέτοιο τσεκούρι ώστε να μην ξανασυμβεί ένα παρόμοιο περιστατικό δεν ξέρω και λυπάμαι.
Μήπως ήταν η δύσκολη θέση και η απόγνωση στις οποίες έχουν φέρει τον κόσμο η οικονομική και κοινωνική κρίση των τελευταίων ετών; Μήπως ήταν η προκατάληψη πολλών εκ των πολιτών απέναντι στους δημόσιους υπαλλήλους, ότι τάχα είναι παράσιτα που συντηρούνται από τους φόρους του λαού; Μήπως η απειλή βίας προκειμένου να επιταχυνθεί η επίλυση των προβλημάτων των πολιτών από τις αργόσυρτες δημόσιες υπηρεσίες;
Όποιος και να ήταν ο λόγος που έσπρωξε το τσεκούρι αυτό, το ορατό και άμεσο αποτέλεσμα ήταν ο τραυματισμός των υπαλλήλων. Το μακροπρόθεσμο και μη δυνάμενο οράσθαι διά γυμνού οφθαλμού αποτέλεσμα θα ήταν ίσως η παγίωση της χρήσης βίας ως μέσου επίλυσης διαφορών μεταξύ πολιτών και δημοσίων υπηρεσιών.
Και όλα αυτά σε μιαν εποχή σαν τη δική μας που η πλειοψηφία των δημοσίων υπηρεσιών είναι υποστελεχωμένες και το προσωπικό τους δεν αμείβεται πάντα σύμφωνα με τον κόπο του και δεν αξιολογείται με αξιοκρατία, ενώ ο όγκος της καθημερινής δουλειάς είναι σημαντικός σε όγκο και κοινωνική σπουδαιότητα.
Όπως και να έχει, ό,τι κι αν γίνει αργότερα, το αναμφισβήτητο γεγονός σήμερα είναι ότι η κοινωνία μας δέχτηκε άλλη μια πληγή από αυτό εδώ το τσεκούρι στο ήδη πληγιασμένο κορμί της. Αν δεν κάνουμε την αυτοκριτική μας και δεν αναλάβουμε όλοι μας τις ευθύνες που μας αναλογούν ως κοινωνία και περιοριστούμε να κουκουλώσουμε τούτη τη λαβωματιά μονάχα με εμβαλωματικές και προσωρινού χαρακτήρα «λύσεις» (π.χ. μετάθεση των πληγέντων υπαλλήλων σε άλλη υπηρεσία, καταδίκη, με αναστολή, των δραστών), τότε είναι απόλυτα σίγουρο ότι θα επαναληφθεί ξανά και άλλο παρόμοιο συμβάν και αργά ή γρήγορα θα καταφτάσει ανεπιστρεπτί και η διάρρηξη του κοινωνικού ιστού και ο καθένας θα κάνει έκτοτε ό,τι του κατέβει στο κεφάλι χωρίς να λογοδοτεί σε κανέναν και για τίποτα…
Εσείς τι λέτε για όλα τούτα;
(Από την ανέκδοτη συλλογή δοκιμίων «Ηθοποιών Γεύμα»…)
