σε κέρασα ένα πιοτό
σου πρόσφερα δύο μήλα
κι εσύ αχ τη λεηλάτησες
σαν τσι Ούννους του Αττίλα
Κι όπως επέρασαν, που λες,
του μαύρου αλόγου σου οι οπλές
την ανθισμένη μου καρδιά την έκαμαν
ένα ξεροχώραφο για πάντα
ναι, ελόγου σου,
οι οπλές του αλόγου σου.