Την Κυριακή 02-11-2014 παρουσιάστηκε στο Σπίτι του Πολιτισμού το δεύτερο βιβλίο του κοινωνιολόγου, κ. Μάρκου Σελλιανάκη με τον λακωνικό τίτλο «Εντροπία».
Ο συγγραφέας στον πρόλογο του βιβλίου μας εξηγεί τι είναι η εντροπία. «Με τον όρο εντροπία χαρακτηρίζουμε την τάση του κόσμου να ρέπει προς την αταξία, την αποδιοργάνωση, το χάος, την καταστροφή. Η εντροπία είναι νόμος της φύσης συστατικό στοιχείο του κόσμου, ακριβώς όπως η βαρύτητα, με την καταλυτική επίδραση της οποίας δημιουργήθηκαν τ’ αστέρια και οι γαλαξίες. Πιστεύω, συνεχίζει ο συγγραφέας, ότι δε θα μπορούσα να βρω καλύτερη έννοια, απ’ αυτήν της εντροπίας, για να εκφράσω την αισιοδοξία μου ότι τα πράγματα θα πάνε καλά.
Γιατί ναι μεν η ροπή προς την αταξία είναι ένας αδυσώπητος νόμος του σύμπαντος, όμως δεν είναι ούτε αναπότρεπτος ή αναπόφευκτος, ούτε μονοδιάστατος. Γι’ αυτό υπάρχει η ζωή κι εμείς οι άνθρωποι. Η εντροπία είναι η μια πλευρά του νομίσματος, η Ζοφερή, η άλλη είναι η αρνητική εντροπία κι είναι η φωτεινή». Ολοκληρώνοντας τις αξιόλογες εισαγωγικές σκέψεις για το βιβλίο του και δικαιολογώντας τον τίτλο που επέλεξε ο συγγραφέας καταλήγει: «Πιστεύω στην ανθρώπινη δράση και παρέμβαση. Στα έργα του ανθρώπου. Κι αυτή την πίστη μου προσπαθώ να εκφράσω μέσα απ’ τους ήρωες των διηγημάτων μου».
Θα προσπαθήσω μετά την ανάγνωση του αξιόλογου αυτού βιβλίου να παρουσιάσω εν συντομία τα κυριότερα μέρη του βιβλίου, να φανερώσω όσο είναι δυνατόν, αν πραγματοποίησε τα πιστεύω του ο συγγραφέας.
Στην αρχή του βιβλίου στις «Ιστορίες έξι λέξεων» ανατρέπει με έξυπνο, ειρωνικό τρόπο, ιδιότητες, καταστάσεις αποκρυσταλλωμένες και ιδέες ΣΑΦΗΝΕΙΑ «Ναι καλά..», είπε. «Ε, και;» απάντησα.
ΤΥΦΛΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ «Δεν άλλαξες καθόλου» είπε ο τυφλός. Με την ίδια ειρωνική διάθεση και με περισσότερες λέξεις θρυμματίζει κοινώς αποδεκτές έννοιες, στις «Ιστορίες μιας τελείας».
Στις συμπυκνωμένες ιστορίες ο συγγραφέας αναφέρεται σε γεγονότα που συμβαίνουν μέσα στο χώρο και τον χρόνο και συνδέονται με πρόσωπα που είτε πρωταγωνιστούν σ’ αυτά είτε δέχονται τις συνέπειές τους. Τα ίδια τα πρόσωπα είναι φορείς ιδεών, αξιών και συναισθημάτων εγκλωβισμένα στις εδραιωμένες σταθερές αξίες που απολιθώνουν τη θέλησή μας για το «άνω» και το «πέρα από το σύνηθες».
Στα κεφάλαια που ακολουθούν ο συγγραφέας ψάχνει να βρει το δρόμο του. Στη σελίδα 90 στην πρώτη παράγραφο γράφει: «Αν είσαι αυτός που είσαι, είτε επειδή έπρεπε, είτε επειδή το ήθελες, και χαίρεσαι τη ζωή σου, τότε είσαι ο εαυτός σου. Αν όχι, τότε έχεις γίνει κάποιος άλλος… Το κλειδί είναι να είσαι ευτυχισμένος και ικανοποιημένος από τη ζωή σου, με τον εαυτό σου». Στη σελίδα 91 μας προτρέπει «Καθένας θα πρέπει να βρει τον τρόπο, ώστε να κάνει αυτούς τους δύο δρόμους, του θέλω και του πρέπει, να συγκλίνουν μέχρι να φέρει κοντά και να ενώσει τα δύο κομμάτια του εαυτού του. Οι δρόμοι δεν ανοίγονται, τους ανοίγουμε.
Ο υπαρξιακός και βιοθεωρητικός προβληματισμός διαπερνά όλες σχεδόν τις σελίδες του βιβλίου. Οι ποικίλες συναισθηματικές αποχρώσεις του έργου και η περίτεχνη επεξεργασία το κατατάσσουν στα εκλεκτότερα αναγνώσματα. Τα διηγήματα πλαγιοκοπούν την αυτοβιογραφία χωρίς να γίνονται αυτοβιογραφικά.
Θερμά συγχαρητήρια.
*Η Ευγενία Ζαμπετάκη-Σπαντιδάκη είναι συνταξιούχος δασκάλα
