Τις τελευταίες μέρες έχουμε γίνει άλλοι μάρτυρες κι άλλοι πρωταγωνιστές των αντιδράσεων με αφορμή το προσχέδιο του ασφαλιστικού. Ενός ασφαλιστικού που κινείται στις παρυφές φορολογικού, όπως υποστηρίζουν οι επαΐοντες και το οποίο πλήττει κυρίως αγρότες και επιστήμονες. Οι αντιδρώντες φαίνονται ανυποχώρητοι στις θέσεις τους, ζητώντας ριζικές αλλαγές, οι οποίες απομονωμένες για κάθε συλλογικότητα φαίνονται λογικές, όταν όμως τοποθετηθούν στην εξίσωση βιωσιμότητας του ασφαλιστικού στο σύνολό του, τότε η εξίσωση καθίσταται αδύνατη εντός ΕΕ, δηλ. δεν έχει λύση όπως λέμε στα μαθηματικά του γυμνασίου.
Η κυβέρνηση για να κάμψει τις αντιδράσεις, κινούμενη πάντα στα πλαίσια της ιδεολογικής της πολιτικής, περί κοινωνικά δίκαιας κατανομής βαρών μεταξύ εχόντων, μετρίως εχόντων και μη εχόντων, προσπαθεί να βελτιώσει το προσχέδιο της αλλά με ορατό τον κίνδυνο να οδηγηθεί σε μια εξίσωση αοριστίας της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού, κατά την άποψη των θεσμών.
Τίθεται λοιπόν εύλογα το ερώτημα. Υπάρχει λύση στην εξίσωση η οποία ΚΑΙ θα καθιστά βιώσιμο το ασφαλιστικό αμεσο-μεσο-μακροπρόθεσμα ΚΑΙ θα είναι αποδεκτή από τους θεσμούς;
Πολύ φοβάμαι πως όχι, εάν (τουλάχιστον) η αξιωματική αντιπολίτευση δεν πάρει υπεύθυνη θέση με συγκεκριμένες προτάσεις που δεν θα χαϊδεύουν αυτιά κι ας συνοδεύεται αυτή η θέση με την όποια αιτιολόγηση απεμπολής δικών της ευθυνών (αγαπημένη απενοχοποιητική πρακτική των πολιτικών κομμάτων).
Τότε και μόνο τότε, όλες οι κοινωνικές τάξεις θα αντιληφθούν ότι η επίλυση του ασφαλιστικού εντός ΕΕ θα είναι επώδυνη για όλους και για πολλούς και άδικη.
Δεν θα πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι όπως καταντήσαμε με την καθοδήγηση των κυβερνήσεων μας, η όποια ελληνική κυβέρνηση εντός μνημονίων σε ισχύ, έχει εκχωρήσει ουσιαστικά τη νομοθετική εξουσία στους θεσμούς, κρατώντας το ελληνικό μεταφραστικό τμήμα σε εγρήγορση για το σερβίρισμα των εντολών των θεσμών, χορηγία του ελληνικού κοινοβουλίου.
ΥΓ
Θα τολμήσω να κάνω μια πιθανή πρόβλεψη πολιτικών εξελίξεων.
Επειδή διακυβεύεται σοβαρά η κοινωνική συνοχή με τη σφοδρότητα των αντιδράσεων, το προσφυγικό-μεταναστευτικό αρχίζει να «αμφισβητεί» σοβαρά τη συνθήκη Σένγκεν, εκτιμώ ότι εάν οι θεσμοί παρατραβήξουν και τον χρόνο της 1ης αξιολόγησης, ο Τσίπρας θα τα βροντήξει προσφεύγοντας σε εκλογές, βαπτίζοντας την πρωτοβουλία αυτή, κίνηση πατριωτικής αξιοπρέπειας, αρνούμενος, όπως επανειλημμένα έχει πει, κυβέρνηση εθνικής ενότητας ή οικουμενική.
* Ο Γιώργος Ταταράκης είναι πολιτικός μηχανικός ΕΜΠ
