Δεν είχα καμιά πρόθεση να ενημερώσω για τις συγκινήσεις που έζησα εδώ και λίγες μέρες στην Κύπρο, που η είναι η γη των μοναδικών μου συγγενών από τον πατέρα μου. Η αρθρογραφία δεν είναι άλλωστε F/B για προσωπικές υπερβάσεις του είδους.
Με έβαλε όμως σε πειρασμό το πρόσφατο άρθρο του εξαίρετου Πανεπιστημιακού μας κ. Πασχάλη αληθινό πέρα ως πέρα. Πρέπει να ζήσει κάποιος μερικές μέρες στο ευλογημένο νησί, για να καταλάβει κάποια πράγματα και να προβληματιστεί.
Εδώ όλα λειτουργούν ρολόι. Σαν να βρίσκεσαι σε άλλους κόσμους. Άλλη νοοτροπία. Καμιά σχέση με το δικό μας αδιάκοπο κλαψούρισμα. Κι ας έχουν κι αυτοί πολλά προβλήματα με περικοπές και άλλα δεινά που έφερε η κρίση.
Η διασκέδαση έχει μέτρο και η νεολαία παρά το γεγονός ότι βιώνει τα ίδια προβλήματα, σπεύδει όπου βρει εργασία. Εδώ δεν έχει άραγμα στο καφέ και ο θεός να φέρει επίδομα. Η αγωνία είναι διάχυτη και η διαρκής αναζήτηση λύσεων τρόπος ζωής.
Μερικές φορές έμεινα με την εντύπωση ότι μεταφέρθηκε η Ελλάδα στην Κύπρο. Είναι τόσοι οι νέοι που φθάνουν εδώ, για να εξασφαλίσουν μεροκάματο. Είναι κυρίως προγραμματιστές και όσοι ασχολούνται με επαγγέλματα τεχνολογίας.
Αφήνω πια τον καλλιτεχνικό κόσμο. Όσοι έχουν χαθεί από τον καλλιτεχνικό χώρο εδώ θα τους βρεις. Στην Κύπρο είναι ένας ο βασικός κανόνας επιβίωσης και επικράτησης. Εδώ δεν είσαι ό,τι δηλώσεις. Δηλώνεις αυτό που πραγματικά είσαι και μάλιστα με πραγματικούς τίτλους σπουδών. Και κηπουρός να είσαι το έχεις σπουδάσει.
Στην Κύπρο έχει αυτοκινητόδρομους, καθαρούς τοίχους, καθαρούς δρόμους, ο αφηρημένος που θα σε σκουντήσει στο δρόμο θα σου ζητήσει συγγνώμη, στο κατάστημα που θα μπεις σε αντιμετωπίζουν με χαμόγελο και προθυμία και όχι σαν να ζητάς δανεικά, στις εκκλησίες απέξω δεν θα βρεις επαίτες αλλά και πουθενά όπως διαπίστωσα. Απέναντι από την Αρχιεπισκοπή υπάρχει ολόκληρο κτίριο με είδη πρώτης ανάγκης για τους αναξιοπαθούντες. Εδώ βλέπεις και η φιλανθρωπία έχει άλλους κανόνες και κυρίως σεβασμό στον πάσχοντα. Καλό θα είναι κάποιοι που ασχολούνται, να πάρουν μαθήματα. Θα νιώσουν περισσότερο άνθρωποι δίνοντας το δικαίωμα της αξιοπρέπειας στους έχοντες πρόβλημα επιβίωσης.
Στην Κύπρο αν δεν έχεις πρόγραμμα στη ζωή σου, θα σε κοιτάξουν σαν ένα περίεργο είδος και στην οδήγηση δεν θα δεις παρατυπίες, που σε μας είναι κανόνας. Με την αράδα του ο καθένας όποιος κι αν είναι.
Ο λειτουργός ελέγχεται και μάλιστα αυστηρά και δεν διώκεται αυτός που θα επιβάλει την τάξη έστω και δυσαρεστώντας ανώτερό του. Κατώτερος σε βαθμίδα της ιεραρχίας υπάλληλος, τόλμησε να απορρίψει δαπάνες ανωτέρου του, για δημόσιες σχέσεις και κανένας δεν του είπε το παραμικρό.
Ακόμα και το πρόγραμμα της τηλεόρασης δείχνει το σεβασμό του στον τηλεθεατή. Ούτε ένας καβγάς στα πάνελ ούτε κι ο κάθε άσχετος να βγαίνει για να γεμίζει το δελτίο. Γεμάτο ηθογραφίες το πρόγραμμα των σταθμών.
Στην Κύπρο δεν έχουν λιγότερα προβλήματα από μας. Αλλά βρίσκουν λύσεις θεμιτές, για να γίνεται η ζωή πιο εύκολη.
Ο ένας σέβεται τον άλλο. Οι οικογένειες σμίγουν και περνούν όλοι μαζί αξέχαστες οικογενειακές στιγμές. Η νοικοκυρά δεν πετάει το περίσσευμα του φαγητού, αλλά το αξιοποιεί με χίλιους τρόπους. Ο νοικοκύρης ασχολείται με ό,τι αφορά τη συντήρηση του σπιτιού στις ελεύθερες ώρες του. Αξιοποιείται και το σεντ χωρίς διάθεση τσιγγουνιάς. Υπάρχει μέτρο παντού.
Οι Κύπριοι θυμούνται τη χαμένη τους γη κι ελπίζουν, αλλά αυτό δεν εμποδίζει τους νέους κυρίως να συζητούν με σοβαρότητα για το μέλλον τους, καμιά φορά μιλώντας και με την άλλη πλευρά χωρίς αυτό να σημαίνει συμβιβασμό ή υποστολή της αγωνιστικής σημαίας.
Κρίση ζούνε κι αυτοί στην Κύπρο, περνούν δυσκολίες, κλείνουν κι εδώ μαγαζιά, αλλά οι άνθρωποι στέκονται στα πόδια τους και προσπαθούν για το καλύτερο. Δεν μένουν σε ευχολόγια και δεν τα περιμένουν όλα από το κράτος. Αξιοποιούν το μυαλό και τις γνώσεις τους, για να βαδίσουν στη ζωή. Κυρίως τις γνώσεις τους.
Στα όσα σημαντικά κατέθεσε ο κ. Πασχάλης ήθελα να προσθέσω κι αυτές τις εντυπώσεις, που είναι η πραγματικότητα στην Κύπρο.
Κι ένα μάθημα ζωής, που όσοι το μάθουν σωστά ποτέ δεν χάνουν. Και τουλάχιστον μαθαίνουν να ζουν με αξιοπρέπεια και να φέρνουν τις πολυπόθητες καλύτερες μέρες για τον τόπο τους πιο κοντά.