Η Αποστολή είναι καινοτόμος, εθελοντική, μη επιχορηγούμενη πρωτοβουλία του Πανεπιστημίου των Ορέων.
Έχει ως μέλημά της τη διάσωση της Ιερής τέχνης της Υφαντικής της Κρήτης, στόχο τη διάδοση και την μετάδοσή της από τις τελευταίες «μυημένες» υφάντριες, στη νεότερη γενιά και σκοπό τη συγκρότηση οικονομίας μικρής κλίμακος, μεγάλης αξίας.
Μικρές σπουδές του νήματος… νοήματος, θα υλοποιούνται κάθε Σάββατο απόγευμα και Κυριακή πρωί, στους εκθεσιακούς χώρους του Μουσείου Μπενάκη, όπου οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να κοινωνήσουν την Αρχέγονη τέχνη της Υφαντικής στο Κρητικό αργαστήρι, με λαϊκές υφάντριες του νησιού.
Στο τέλος κάθε παρουσίασης, θα ακολουθεί ομιλία ειδικών (παιδαγωγών, αρχαιολόγων, ιστορικών, εθνογράφων) και συζήτηση με το κοινό.
Οι εκδηλώσεις, θα πλαισιώνονται από ειδικά σχεδιασμένο Καινοτόμο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα, το οποίο θα απευθύνεται σε σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Στο εστιατόριο του Μουσείου Μπενάκη, θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013 και ώρα 20:00, ειδική τελετή για την έναρξη της Έκθεσης. Παράλληλα, στον ίδιο χώρο, έως και τα τέλη Δεκεμβρίου, θα οργανώνονται βραδιές με μυρωδικά, γεύσεις και τσικουδιές από την Κρήτη.
Με αφορμή «τις σπουδές του νήματος… νοήματος», στο Μουσείο Μπενάκη, η Έφη Φαλίδα γράφει στα ΝΕΑ:
Κατέχουν τη μακραίωνη τέχνη του «αργαστηριού και της ανυφαντικής». Έτσι αποκαλούν οι Κρητικές στην εύηχη διάλεκτό τους τον αργαλειό και την υφαντική. Προέρχονται από διαφορετικές περιοχές του νησιού, αλλά υποστηρίζουν με την τεχνική τους γνώση την Αποστολή Πηνελόπη Gandhi και είναι αποφασισμένες να τη διδάξουν και σε άλλες γυναίκες. Το κεντρικό κτίριο του Μουσείου Μπενάκη θα τις φιλοξενήσει από τις 2 Νοεμβρίου έως το τέλος της χρονιάς. Εκεί προσκαλούν σχολεία και ενηλίκους να μάθουν πράγματα για την αρχαιότερη χειροτεχνική παράδοση. Το όραμα άλλωστε της ιδρύτριας και συντονίστριας της Αποστολής Πηνελόπη Gandhi, Βαρβάρας Τερζάκη-Παλλήκαρη, είναι «η αναβίωση της ανυφαντικής και η σύνδεσή της με το παρόν μέσα από τη γυναικεία ενασχόληση και τη σχεδιαστική δημιουργία».
Τα μαθήματα υφαντικής ξεκίνησαν το 2012 στα δημοτικά σχολεία της Κρήτης σε συνεργασία με το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης, με τις υφάντρες της Πηνελόπης Gandhi να κάνουν επένδυση ψυχής στη διαχρονική αξία της χειροποίησης.
Η παρουσία της Αποστολής Πηνελόπη Gandhi δεν στοχεύει στη συλλογή εντυπώσεων μέσα από εκκεντρικές δεξιοτεχνίες. Είναι μια ανοικτή εθελοντική προσπάθεια και προτρέπει τις γυναίκες να ασχοληθούν με την υφαντική τέχνη επανεισάγοντας τα ιστορικά σχέδια των κρητικών υφαντών που διακοσμούν ρούχα και είδη σπιτιού.
«Τα υφαντά είναι η πένα της Κρητικιάς. Η σαΐτα είναι η γραφίδα της και περνώντας την ανάμεσα από τις κλωστές, τις οποίες ξέρει μόνη να γνέθει, να βάφει και να υφαίνει, εξιστορεί το βιβλίο της, δημιουργεί τα του οίκου της απαραίτητα, συνεισφέρει στην οικιακή οικονομία» υπογραμμίζει για τη σημασία των κρητικών υφαντών η συντονίστρια της Αποστολής Πηνελόπη Gandhi.
«Είναι μια προσπάθεια ανθρώπων διά βίου ερωτευμένων με την Κρήτη» έχει πει σε παλαιότερη συνέντευξή της η ίδια εξηγώντας πως η ομάδα «οργώνει» εδώ και χρόνια τα χωριά της Κρήτης, βγάζει τους εγκαταλελειμμένους αργαλειούς στο φως, μιλάει γι’ αυτούς με τις γυναίκες της υπαίθρου, τους θυμίζει ότι η μαγιά υπάρχει. Σε αυτές ακριβώς τις σημερινές γυναίκες, τις κακοπληρωμένες ανειδίκευτες εργαζόμενες εκτός σπιτιού, απευθύνεται η αποστολή. Ο αναπροσδιορισμός του ρόλου τους, τόνισε η κ. Τερζάκη, είναι πρωτεύων στόχος πίσω από το ζητούμενο της «ολικής επαναφοράς» του αργαστηριού (αργαστήρι αποκαλούν στην Κρήτη τον αργαλειό, που είναι ίδιος κι απαράλλακτος από την εποχή του Ομήρου). «Στο Ρέθυμνο, παλαιότερα δεν υπήρχε σπίτι χωρίς αργαστήρι -ήταν προέκταση του σώματος της γυναίκας, συνώνυμο της δημιουργίας και της οικονομίας στο σπίτι», λέει στην συνέντευξή της η εμπνεύστρια της Αποστολής, προσθέτοντας: «Εκεί μέσα βρισκόταν η γυναίκα από οκτώ χρονών μέχρι να πεθάνει, ύφαινε από τη σαλιάρα του μωρού μέχρι και το λευκό πανί που έπαιρνε φεύγοντας… «Μπαίνω να κάνω τη λάτρα μου», έλεγε πριν μπει να υφάνει. Το αργαστήρι ήταν λατρευτικό αντικείμενο για εκείνη».