Με την Υπουργική Απόφαση 131451/ΓΔ4/30-9-2020 οι εκπαιδευτικοί των οποίων τα σχολεία τελούν υπό κατάληψη καλούνται να κάνουν μαθήματα με τηλεκπαίδευση και να καταχωρούν απουσίες στους μαθητές που μετέχουν στην κατάληψη του σχολείου.
Η συγκεκριμένη απόφαση είναι ανήθικη, αντιπαιδαγωγική, έκνομη και, τελικά, πρακτικά ανεφάρμοστη.
Είναι αντιπαιδαγωγική γιατί η «τιμωρία» των μαθητών με απουσία από το «μάθημα» επειδή συμμετέχουν στην κατάληψη αντίκειται στη βασική παιδαγωγική αρχή ότι όλοι οι μαθητές πρέπει να μπορούν να έχουν πρόσβαση στην παρεχόμενη γνώση. Κι επιπλέον, η απουσία δεν μπορεί να χρησιμοποιείται τιμωρητικά και «σωφρονιστικά». Εξάλλου, ας εξετάσει η Πολιτεία σοβαρά για ποιους λόγους κάνουν καταλήψεις και πορείες οι μαθητές.
Είναι έκνομη γιατί αφενός δεν υπάρχει -και σωστά- νομική πρόβλεψη για καταχώριση απουσιών …απουσία του εκπαιδευτικού από τη σχολική αίθουσα, αφετέρου η τηλεκπαίδευση σκοντάφτει σε σοβαρά ζητήματα που αφορούν τα Προσωπικά Δεδομένα. Θυμίζουμε πως και η αρμόδια Αρχή έχει καταθέσει τις θέσεις της και το υπουργείο οφείλει να προβεί στις απαραίτητες διορθώσεις – ωστόσο το τελευταίο δεν έχει προβεί σε καμία ενέργεια.
Είναι πρακτικά ανεφάρμοστη γιατί δεν είναι δυνατό να γνωρίζουμε ποιοι μαθητές βρίσκονται μέσα στην υπό κατάληψη σχολική μονάδα, παρά μόνο αν συμπεριφερθούμε ως δοσίλογοι καταγράφοντας καθημερινά τα ονόματα αυτών που βλέπουμε μέσα από τα κάγκελα του σχολείου. Και τότε γίνεται και ανήθικη. Οι νοσταλγοί του φακελώματος ας ψάξουν αλλού για συνεργάτες. Επιπλέον, ενώ η Δημόσια Εκπαίδευση (οφείλει να) απευθύνεται σε όλους τους μαθητές και τις μαθήτριες, η τηλεκπαίδευση αυτόματα αποκλείει κάποιους και κάποιες εξ αυτών, με δεδομένο ότι το ένα τέταρτο περίπου των νοικοκυριών δεν έχει αξιόπιστη σύνδεση με το διαδίκτυο. Και για αυτόν τον λόγο είναι ανεπίτρεπτο να καθίσταται υποχρεωτική και να καταχωρούνται απουσίες για τους μαθητές που δεν συμμετέχουν στην ηλεκτρονική τάξη.
Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε ακόμα στις αναγκαστικές μετακινήσεις εκπαιδευτικών και μαθητών και σε πλήθος άλλων πρακτικών ζητημάτων. Εκείνο ωστόσο που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι πως έχουμε να κάνουμε με μια πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, που ενώ δεν παίρνει κανένα μέτρο προστασίας των μαθητών, των γονιών και των εκπαιδευτικών, παρά μόνο την υποχρεωτική χρήση μάσκας (για να μην παρεξηγηθούμε, συμφωνούμε με τη χρήση της), αντιμετωπίζει τα παιδιά ως παραπτωματίες που χρήζουν πειθάρχησης και τους εκπαιδευτικούς ως δυνάμει παιδονόμους, αδιαφορώντας μεταξύ άλλων εάν οι αποφάσεις της φέρνουν τους συλλόγους των καθηγητών αντιμέτωπους με πιθανές ενστάσεις, αγωγές και συγκρούσεις με τους μαθητές και τους γονείς τους.
Ως εκπαιδευτικοί συζητάμε με τους μαθητές μας, στεκόμαστε δίπλα στα προβλήματά τους, που είναι και δικά μας, δεν πατρονάρουμε ούτε χειραγωγούμε τους αγώνες τους.
Το Υπουργείο Παιδείας, αν θέλει να τιμήσει μια φορά τον τίτλο του, οφείλει να εισακούσει τα αιτήματα της εκπαιδευτικής κοινότητας και να σταματήσει να λειτουργεί απλά και μόνο κατασταλτικά και αντιπαιδαγωγικά.
Ενωτική Αριστερή Συνεργασία
στην ΕΛΜΕ Ρεθύμνου
