Μακεδονικό και ΣΥΡΙΖΑ

Μακεδονία του Ίλιντεν, Βόρεια Μακεδονία, Μακεδονία …«άνω- κάτω», του ενός ή του άλλου, με κάθε τρόπο και πάση θυσία βάλθηκαν να «βαπτίσουν» τα Σκόπια …«Μακεδονία»!

Οι «σύντροφοι» του ΣΥΡΙΖΑ με πρωτοφανή και περίεργη ακόμα προθυμία και με την υποστήριξη βεβαίως όλων των εγχώριων εθνομηδενιστικών- αποδομητικών «δυνάμεων» επιδιώκουν μανιωδώς, η περί ονοματοδοσίας των Σκοπίων υπόθεση να έχει οποιαδήποτε κατάληξη θα εμπεριέχει- «παραδίδει» το όνομα «Μακεδονία», ενώ την ίδια στιγμή φαίνεται πως αδυνατούν να «συλλάβουν» το μέγεθός του από εθνικής, ιστορικής και διπλωματικής απόψεως, ατοπήματος.

Φαίνεται κατ’ αρχάς να αντιλαμβάνονται και να προσεγγίζουν το μείζονος πολιτικής ευθύνης ζήτημα του ονόματος των Σκοπίων, ως να πρόκειται περί μίας ταμπέλας σε κάποιο σταυροδρόμι ή οικόπεδο! Κατά την εμβληματική όμως επισήμανση του Ανδρέα Παπανδρέου το 1993, γεγονός είναι ότι: «Το όνομά μας είναι η ψυχή μας»!

Επίσης, δεν χρειάζεται κανείς να είναι εμβριθής γνώστης της ιστορίας, ή οξυδερκής πολιτικός αναλυτής ώστε να κατανοήσει ότι: το όνομα «Μακεδονία» είναι από μόνο του «φορέας» αλυτρωτικών αντιλήψεων και τάσεων, έως και οποιουδήποτε τύπου διεκδικήσεων (ιστορικών, πολιτισμικών, εδαφικών, γεωστρατηγικών συμφερόντων κτλ).

Δεν υπάρχει «μακεδονικό έθνος»! Εδώ και χιλιάδες χρόνια υπάρχουν μόνο Έλληνες Μακεδόνες. Όπως παραδέχεται ο σκοπιανός καθηγητής Deskoski: «Προσπαθήσαμε να μετατρέψουμε ένα σλαβικό έθνος σε ελληνικό»! 

Δεν υπάρχει «μακεδονική γλώσσα». Υπάρχει μόνο μία σλαβοβουλγαρική διάλεκτος, την οποία μάλιστα οι Βούλγαροι …καταλαβαίνουν χωρίς μετάφραση! (Σαν να λέμε δηλαδή ότι τα Κρητικά …δεν είναι ελληνικά αλλά κάτι άλλο!)

Ακόμα, η περιοχή των Σκοπίων δεν λέγεται Μακεδονία! Εκτός του γεγονότος ότι επί εκατοντάδες/χιλιάδες χρόνια για την περιοχή των Σκοπίων ήταν σε χρήση άλλες ονομασίες (πχ. Δαρδανία, Βαρδάσκα, Παιονία κ.α), μοιάζει περίπου το ίδιο σαν να απαιτούσαν πχ. και στο Ιράν (που κάποτε υπήρξε τμήμα της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας) η περιοχή τους να μετονομαστεί ας πούμε σε …«Άπω Νοτιοανατολική Μακεδονία»!!

Ενώ και ο Georgievski, πρώην Πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ παραδέχεται: «Η αρχαία Μακεδονία δεν βρίσκεται εδώ αλλά νοτιότερα (στην Ελλάδα)»! Τελικά, εφόσον όλοι γνωρίζουν και συμφωνούν ότι αποτελούν στην περιοχή έναν καινούργιο -μετά τον 6^ο αιώνα- πληθυσμό, γιατί δεν διεκδικούν απλά και ένα καινούργιο όνομα;

Δεν χρειάζεται τέλος και ιδιαίτερη φαντασία ή ρεαλιστικότητα προκειμένου τουλάχιστο να συμφωνήσει κανείς για το πασιφανές: Τελικά, οποιαδήποτε σύνθετη χρήση ή παράγωγο του όρου «Μακεδονία» για τα Σκόπια και τους έχοντες σλαβική (και κατά 30% αλβανική) συνείδηση Σκοπιανούς, αυτομάτως θα σημαίνει …σκέτο «Μακεδονία» και σκέτο «Μακεδόνες»! (όπως πχ. και το όνομα της «Υπεριορδανίας» ως γνωστόν, πολύ σύντομα και αναπόδραστα οδήγησε στο «Ιορδανία»)

Σημειωτέον ότι στη νέα πραγματικότητα η «Μακεδονία», από τη μια θα είναι ένα ολόκληρο κράτος (όλον), από την άλλη το τμήμα απλά ενός κράτους (επί μέρους). Κατόπιν τούτου ας κρίνει καθένας μόνος του: Ποια απ’ τις …δύο «Μακεδονίες» υπερτερεί διπλωματικά και επικοινωνιακά στα περί Μακεδονίας, ποικίλης φύσεως ζητήματα και διεκδικήσεις;; Μα χρειάζεται σκέψη; Το «όλον» φυσικά!

Ειρήσθω εν παρόδω ότι δυστυχώς, διανύουμε περίοδο κατά την οποία μεταξύ άλλων η φιλοπατρία και ο υγιής εθνισμός (ακόμα και οι περί φυσιολογικής οικογένειας αξίες…), εκλαμβάνονται από πολλούς (και τα ΜΜΕ) και διαβάλλονται ακρίτως ως αντιλήψεις εμφορούμενες από φανατισμό, ρατσιστικά-φασιστικά ιδεώδη, ή γενικά από «ακραίες» τάσεις κοκ… Ρητορική βέβαια χιλιοειπωμένη τα τελευταία χρόνια (για διάφορα ζητήματα) και στα όρια πλέον της γραφικότητας… Πρόκειται για μία ακραία ρητορική, που ασφαλώς δεν προσδοκά να διαλεχθεί ή και να αντιπαρατεθεί, αλλά πολλές φορές μόνο να υπονομεύσει ή και να διαβάλλει πρόσωπα, αντιδράσεις επί ενός θέματος και αντίθετες γενικά απόψεις …Μάλλον μαρτυράει τελικά και την απουσία ουσιαστικών επιχειρημάτων!

Ως συνέπεια της επί του θέματος «επαναστατικής» (sic) πολιτικής προχειρότητας και μνημειώδους μειοδοτικής στάσεως …«ωσάν να είμεθα εμείς οι ένοχοι και οι πλαστογράφοι της Ιστορίας». (Μανώλης Ανδρόνικος-Αρχαιολόγος), στις 29/5 και αφού είχαν προηγηθεί εξώδικες δηλώσεις στην κυβέρνηση από διάφορες ανά τον κόσμο Μακεδονικές Ενώσεις, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Μακεδόνων υπέβαλε μήνυση στον Υπουργό κ. Κοτζιά για «εσχάτη προδοσία»!!

Νομίζω ότι τα παραπάνω, οι αλλεπάλληλες παλλαϊκές συγκεντρώσεις και γενικότερα οι εύλογες αντιδράσεις για το αυτονόητο, τη μη απόδοση δηλαδή του ονόματος «Μακεδονία» σε οποιαδήποτε εκδοχή, οφείλουν να τύχουν της δέουσας προσοχής και συνετής εκτιμήσεως, από πολιτικούς αλλά και από πολίτες κάθε ιδεολογίας και να ληφθεί σοβαρά υπόψη μεταξύ άλλων και το τι ενδεχομένως εξελίξεις ή αντιδράσεις στον ελληνικό (ειδικά τον «ιδιοκτήτη» μακεδονικό) λαό, δύναται να σηματοδοτήσει μία «εφιαλτική» (βλ. Θερμοπύλες) κατάληξη-«συμφωνία», όπως αυτή η οποία «κυοφορείται» τους τελευταίους μήνες.

Η πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση στο ζήτημα των Σκοπίων βρίσκεται πράγματι απέναντι σε κάθε ιστορικό-πολιτισμικό δεδομένο, απέναντι στο συμφέρον και τα δίκαια της χώρας τα οποία οι πολιτικοί μίας χώρας υποτίθεται ότι οφείλουν να υπερασπίζονται (πάντα βέβαια σε πλαίσια δικαιοσύνης και ανθρωπιάς) απέναντι σε κάθε εθνική, διπλωματική ή απλώς κοινή λογική, απέναντι και ερήμην της του λαού γνώμης και καθολικής συνειδήσεως…

Απορεί πάντως πράγματι κανείς και για το εάν οι περί «μεγάλης νίκης» (κ.Τσίπρας), «οριστικής λύσης» όπως επίσης και οι περί …«ωραίας γιορτής!» (κ.Κοτζιάς) δηλώσεις και θριαμβολογίες των κυβερνώντων, είναι εκδηλώσεις σε κατάσταση νηφαλιότητας (έστω στα πλαίσια των ιδεολογικών τους αγκυλώσεων) ή συνδέονται τελικά κάπως με την ‘ασμένως’ υπό του ΣΥΡΙΖΑ προβαλλόμενη …«ψυχαγωγική»(??) -όπως την αποκαλούν οι ίδιοι- κάνναβη!

Ένας αντικειμενικός παρατηρητής πάντως, ή κάποιος που έχει έστω και μια «πανοραμική εικόνα» από την ελληνική ιστορία είναι σε θέση να διακρίνει ότι η «φωταδιστική» κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τη στιγμή αυτή με τις ενέργειές της (όχι φυσικά με αποκλειστικά δική της ευθύνη), ‘διολισθαίνει’ τη χώρα σε μία πορεία που στον «ορίζοντά» της διακρίνονται ήδη σημεία που θυμίζουν εθνικό διχασμό! «Ανασταίνουν» θα λέγαμε στο εσωτερικό της χώρας -άνευ κάποιας ουσιαστικής ανάγκης ή διλλήματος- τάσεις και συναισθήματα που συνδέονται με τις πλέον ασταθείς και δυσάρεστες καταστάσεις στην νεώτερη ελληνική ιστορία και ζωή.

Και το χειρότερο: Ακόμα και αν οι κυβερνώντες όλα τα παραπάνω τα αντιλαμβάνονται, δεν δείχνουν ούτε καθ’ υποψία πρόθυμοι και συνετοί, ώστε να επανεκτιμήσουν καταστάσεις και να επανακαθορίσουν τη στάση τους δεν διακρίνει κανείς … «ίχνος» διαλλακτικότητας…