«Με φωνάζουν Μελαχρινή» είναι ο τίτλος της συναυλίας με τους greCanto που θα δοθεί την Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2020 και ώρα 8:00 μ.μ. στην αίθουσα «Παντελής Πρεβελάκης» (Ωδείο). Πρόκειται για ένα καλλιτεχνικό γεγονός που οργανώνει ο Σύλλογος Φίλων Μουσικής και Τεχνών Aλma Libre και αποτελεί ένα μουσικό περίπλου σε χώρες της Μεσογείου.
«Ψυχή» του μοναδικού αυτού μουσικού ταξιδιού είναι η Μαριέλλα Βιτώρου, που αποφάσισε να επαναλάβει τη συναυλία μετά την επιτυχία που σημείωσε πέρυσι ικανοποιώντας την απαίτηση πολλών μουσικόφιλων της πόλης μας.
H Mαριέλλα Βιτώρου με τις συνεχείς καλλιτεχνικές αναζητήσεις της έχει καταφέρει να δημιουργεί συναισθήματα στο κοινό της. Κάθε της συναυλία είναι και μια αποκάλυψη του ταλέντου της στη φωνητική, στη σκηνοθεσία, στη συγγραφή… Έχει καθιερώσει μια θεματική που ανταποκρίνεται στην τάση του σύγχρονου ανθρώπου να ζητά τρόπο διαφυγής από τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Να βρει μέσον που θα του ανοίξει τις Πύλες του Ονείρου. Και η Μαριέλλα Βιτώρου διαθέτει τα μαγικά αυτά κλειδιά που είναι η υπέροχη φωνή της και η άψογη σκηνική της παρουσία. Αυτή η φωνή ενώ προσαρμόζεται σε κλασικές τεχνικές, αποτέλεσμα σοβαρών σπουδών πλάι σε κορυφαίος δασκάλους έχει εκείνη τη θεία σφραγίδα της δωρεάς που την κάνει ξεχωριστή ακόμα κι αν ακούγεται πλάι σε άλλες επίσης εξαιρετικές φωνές.
Πρόσφατα η Μαριέλλα Βιτώρου μας είχε ταξιδέψει σε ένα μοναδικό ταξίδι σε χώρες της Μεσογείου με τον γενικό τίτλο «Με φωνάζουν μελαχρινή…». Το κοινό απαίτησε να παρουσιαστεί ξανά το θέμα και η Μαριέλλα φυσικά ανταποκρίθηκε ευχαρίστως δίνοντάς μας και την αφορμή για την παρακάτω ενδιαφέρουσα συζήτηση.
Ικανοποιήσατε μια επιθυμία πολλών να παρακολουθήσουν αυτή τη συναυλία που άφησε εποχή. Πως αισθάνεστε παραμονές της εκδήλωσης;
Κάθε συναυλία ή κάθε μουσική παράσταση στην οποία συμμετέχω είναι μια μοναδική στιγμή για μένα. Χαίρομαι που συναντώ τους μουσικούς που συνεργάζομαι, που δημιουργούμε μουσική, που επικοινωνούμε με το κοινό και μοιραζόμαστε την αγάπη μας γι’ αυτό που κάνουμε με όσους επιλέξουν να ταξιδέψουν κάθε φορά μαζί μας. Πάντα υπάρχει άγχος για τις τελευταίες λεπτομέρειες της διοργάνωσης κάθε συναυλίας αλλά και η γλυκιά προσμονή για τη στιγμή που θα ξεκινήσουμε το ταξίδι μας.
Θυμίστε μας γιατί επιλέξατε τότε αυτή τη θεματική;
Η συγκεκριμένη ιδέα προέκυψε μετά από τη μουσικοθεατρική παράσταση με γαλλικά τραγούδια των Jacques Brel, Barbara και Édith Piaf την οποία παρουσιάσαμε αρχικά τον Μάρτιο του 2013 στο Ρέθυμνο σε σκηνοθεσία Θωμά Καντιφέ και έπειτα πολλές φορές στην Κρήτη, την Αθήνα και τη Γαλλία μαζί με τον εξαιρετικό μουσικό και πιανίστα Γιάννη Κιαγιαδάκη και τις περισσότερες φορές σε συνεργασία και με τον Μανώλη Κανακάκη στο ακορντεόν.
Καθώς πάντα μας γοήτευε το ιδιαίτερο ύφος των σεφαραδίτικων τραγουδιών, των τραγουδιών του αραβικού κόσμου, της Τουρκίας (που τόσο μοιάζουν άλλωστε με πολλά ελληνικά), των τραγουδιών της Κάτω Ιταλίας, Ισπανίας και Γαλλίας και γνωρίζοντας την αγάπη του Μανώλη Κανακάκη για την παραδοσιακή μουσική και για το κανονάκι σκεφτήκαμε με τον Γιάννη να φτιάξουμε μια παράσταση με τραγούδια Μεσογείου. Προτείναμε στον Μανώλη, στον αδερφό του Αλέξανδρο Κανακάκη εξαιρετικό παίχτη πνευστών και μαντολίνου και στον Χρήστο Σαγιέντ έναν κρουστό με έντονα στοιχεία πολυρρυθμίας στο παίξιμό του να μας συντροφεύσουν στο εγχείρημά μας. Έτσι η πρώτη παράστασή μας παρουσιάστηκε στο Ηράκλειο τον Αύγουστο του 2018 σε σκηνοθεσία Γιάννη Πετράκη.
Κρατήσατε και την προηγούμενη φορά καθηλωμένο το κοινό… Πόσο εύκολο ήταν αλήθεια; Πως καταφέρνετε να μας οδηγείτε σε μια μέθεξη; Είναι θέμα τεχνικής άραγε γιατί είστε και εξαιρετική καθηγήτρια.
Με συγκινεί πάντα όταν καταφέρνω να επικοινωνήσω με το κοινό και να μεταφέρω αυτά που αισθάνομαι τραγουδώντας το κάθε τραγούδι. Στα περισσότερα κομμάτια έχω προσπαθήσει να μεταφέρω με μια σύντομη απόδοση στα ελληνικά που απαγγέλω στην αρχή το νόημα του τραγουδιού. Κάθε τραγούδι είναι μια ιστορία. Ιδιαίτερα όταν υπάρχει το «εμπόδιο» της γλώσσας, αυτό που μένει είναι να μπορέσει ο ερμηνευτής να μεταφέρει το συναίσθημα που του δημιουργεί η μελωδία και η ιστορία που διηγείται το κάθε τραγούδι. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα σε κάθε παράσταση.
Πόσο κοντινές μας είναι οι ιστορίες που μας αφηγείστε τραγουδώντας; Ποιες από αυτές θεωρείτε πως είναι διαχρονικές;
Η Μεσόγειος είναι το σπίτι μας. Όσο κι αν μας χωρίζουν σύνορα, οι άνθρωποι μοιάζουμε τόσο πολύ, μας ζεσταίνει ο ίδιος ήλιος, μας δροσίζει η ίδια θάλασσα. Μια θάλασσα που γνώρισε πολλές «τρικυμίες», που έδωσε ζωή αλλά σήμανε και το τέλος για πολλούς ανθρώπους που αναζήτησαν ένα καλύτερο αύριο. Οι άνθρωποι της Μεσογείου όμως ποτέ δεν έπαψαν και δεν θα πάψουν να τραγουδούν για την αγάπη, τον ήλιο, τις αγαπημένες ή τις χαμένες πατρίδες τους, τον πόνο αλλά και την ελπίδα. Και πόσο υπέροχο είναι όταν αντιλαμβανόμαστε τις αλληλεπιδράσεις σε όλες αυτές τις μουσικές από τη Δύση ως την Ανατολή που μιλούν στην καρδιά ανθρώπων τόσων διαφορετικών εθνικοτήτων.
Θυμόμαστε στην πρώτη παρουσίαση του έργου που κάνατε και «φροντιστήριο» για να προφέρετε άψογα τις γλώσσες που δεν ανήκουν στις ευρωπαϊκές. Γιατί επιμένετε τόσο στην τελειότητα; Είστε πολύ απαιτητική από τον εαυτό σας;
Είναι πολύ δύσκολο να χαρακτηρίσουμε κάτι τέλειο αλλά σε ό,τι αφορά την προφορά των ξένων κειμένων σίγουρα προσπαθώ πάντα να υπηρετώ το στίχο με σεβασμό. Η κάθε γλώσσα έχει και αυτή τη δική της μουσική και θεωρώ πως είναι σημαντικό να αποδίδεται η προφορά όσο πιο πιστά γίνεται από έναν ξένο ομιλητή. Βρήκα πράγματι ανθρώπους με μητρική γλώσσα τα αραβικά, τα τούρκικα, τα σλοβένικα και άλλες γλώσσες και δούλεψα μαζί τους για να μπορέσω να πλησιάσω τη σωστή προφορά των κειμένων και για να καταλάβω καλύτερα το νόημα των τραγουδιών.
Πως συνδυάζετε αλήθεια την εκπαιδευτικό, με την καλλιτέχνιδα, τη σύζυγο και μητέρα; Ο Μάνος σας, ο χαριτωμένος και επίσης χαρισματικός γιος σας, πως αντιδρά;
Όλες οι γυναίκες σήμερα έχουμε αναλάβει πολλούς ρόλους και καλούμαστε να ανταποκριθούμε με συνέπεια σε όλους. Πιστεύω πως το μυστικό είναι να αγαπάμε αυτά που κάνουμε και πραγματικά αγαπώ όλα όσα κάνω: τη διδασκαλία των γαλλικών, το τραγούδι και τη διδασκαλία του τραγουδιού. Οι γύρω μας είναι ευτυχισμένοι μόνο όταν είμαστε και εμείς και τα παιδιά νομίζω παίρνουν το σωστό παράδειγμα από γονείς που δεν ξεχνούν ότι είναι άνθρωποι με όνειρα και επιθυμίες. Ο Μάνος γεννήθηκε μέσα στη μουσική και ήταν από μικρός μαζί μας στις παραστάσεις των Aλma λibre (μια και ο σύζυγός μου Γιώργος Βεριδάκης είναι κι αυτός μουσικός εκτός από Μηχανολόγος) και μάλιστα στις περισσότερες απ’ αυτές συμμετείχε και ο ίδιος παίζοντας και τραγουδώντας. Αγαπάει τη Μουσική και νομίζω ότι χαίρεται που είναι μέρος της ζωής μας.
Τι ετοιμάζετε μελλοντικά;
Είναι πολλές οι ιδέες που τριγυρνούν στο μυαλό μου και δεν έχω ακόμα αποφασίσει. Σε ό,τι αφορά τα ατομικά μου σχέδια, ίσως επιλέξω κάτι ελληνικό αυτή τη φορά, ίσως πάλι κάτι τελείως διαφορετικό… Υπάρχει όμως και το 12μελές Μουσικό σχήμα το οποίο συντονίζω και προετοιμάζω φωνητικά, οι Αλma λibre με το οποίο είμαστε στην τελική ευθεία για τη νέα μας μουσικοθεατρική παράσταση στα μέσα Μαρτίου στο Ωδείο Ρεθύμνου. Η παράσταση θα είναι σε σκηνοθεσία Ελένης Δάγκα και θα έχει ως θέμα δύο σπουδαίους Έλληνες ποιητές: τον Άλκη Αλκαίο και τον Νίκο Καββαδία.
Η συναυλία της Κυριακής θα κάνει κάποια τουρνέ;
Η συγκεκριμένη παράσταση έχει παιχτεί ήδη στο Ηράκλειο στο Φεστιβάλ 5+1 Πολιτισμοί και στο Πολιτιστικό Κέντρο, στα Χανιά στο καλοκαιρινό φεστιβάλ της ΚΕΠΕΔΔΗΧ ΚΑΜ και στον Άγιο Νικόλαο και προγραμματίζουμε μια συναυλία ακόμα στα Χανιά στις 15 Φεβρουαρίου στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων. Στη συνέχεια θα προγραμματιστούν και κάποιες συναυλίες σε καλοκαιρινά φεστιβάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Ευχόμαστε πάντα επιτυχίες στη Μαριέλλα Βιτώρου και περιμένουμε με σχετική ανυπομονησία τη συναυλία που βασίζεται σε δυο τόσο σημαντικές ποιητικές μορφές: Τον Άλκη Αλκαίο και το Νίκο Καββαδία.
