Όταν σε ένα τροχαίο δυστύχημα χάνουν συνάνθρωποί μας τη ζωή τους, θεωρούμε πως για όλα αυτά φταίνε η υπερβολική ταχύτητα ή/και οι κακοφτιαγμένοι δρόμοι.
Όσες φορές τα παιδιά μας δυσκολεύονται στα σχολικά τους μαθήματα, ισχυριζόμαστε ότι φταίνε τα κακογραμμένα βιβλία ή/και το εκπαιδευτικό μας σύστημα διά των δασκάλων.
Οσάκις βρίσκουμε κάποιο από τα καταναλωτικά αγαθά σε υψηλή κατά τη γνώμη μας τιμή, λέμε πως φταίχτες είναι οι κερδοσκόποι, οι πολυεθνικές και το κράτος που δεν τους κυνηγά.
Όταν γίνονται εγκλήματα κατά της ανθρώπινης ζωής και της αξιοπρέπειας, πιστεύουμε ότι υπαίτιοι είναι η ζήλεια και η μικροψυχία ή η οικονομική και κοινωνική κρίση που έχει διαφθείρει, κατά την άποψή μας, και τα ήθη και τις σχέσεις των ανθρώπων.
Κάθε φορά, τέλος, που ξεχνάμε να ευχαριστήσουμε το Θεό για όσα μας προσφέρει ως στοργικός πατέρας, θεωρούμε ότι φταίνε οι πολλές εκτός σπιτιού και κουραστικές δουλειές μας που δεν μας αφήνουν ελεύθερο χρόνο ή/και ο κλήρος που συχνά κοιτά τα επίγεια και δεν φρονεί τα άνω.
Κοιτώ έξω από το παράθυρο. Η Αμερική είναι πολύ μακριά! Άσε που μας έχει προλάβει ο Χριστόφορος ο Κολόμβος και την ανακάλυψε… Έτσι, το μόνο που μας απομένει είναι να βρούμε ποιος πραγματικά φταίει για όλα τα παραπάνω, έτσι δεν είναι;
