Συνήθως πίνοντας καφέ και χαλαρώνοντας καθένας μας κάνει διάφορες σκέψεις. Σήμερα 9-9-2021 σκεπτόμουν αν είναι δυνατόν να γίνει σεισμός που να ταράξει τους πάντες και τα πάντα με μηδέν Ρίχτερ; Σε μια πρώτη σκέψη η απάντηση βέβαια ήταν όχι. Με μια δεύτερη όμως σκεπτόμουν πως όσο περίεργο και να ακούγεται μπορεί να γίνει! Σήμερα ήταν μια τέτοια μέρα στην ιστορία της Κρήτης, της Ελλάδας, μα και του κόσμου ολόκληρου! Γιατί στην ιστορία της Κρήτης έχουν γίνει πολλοί σεισμοί. Μερικοί από αυτούς ήταν ιδιαίτερα σημαντικοί και σημαδιακοί. Άλλοι ήταν καταστροφικοί λόγο της έντασης των ρίχτερ, με πολλά θύματα και άλλοι, εδώ είναι το περίεργο, έγιναν με μηδέν ρίχτερ και μόνο ένα «θύμα» ή έστω ελάχιστα θύματα, αλλά ήταν πιο συγκλονιστικοί και από τον μεγαλύτερο βαθμό της κλίμακας σεισμών ρίχτερ!
Ανασκαλεύοντας τη μνήμη έχω την εντύπωση ότι ο πρώτος μεγάλος σεισμός με μηδέν Ρίχτερ, που όμως τάραξε συθέμελα όχι μόνο όλη την Κρήτη, αλλά και όλο τον κόσμο ήταν η ανατίναξη της μπαρουταποθήκης στο Αρκάδι στις 8 Νοεμβρίου στα 1866.
Ο δεύτερος μεγάλος σεισμός κι αυτός με μηδέν ρίχτερ! Ήταν στις 9 Φεβρουαρίου στα 1897 όταν ένας επαναστάτης Κρητικός ο Σπύρος Καγιαλές, μετά από το βομβαρδισμό των μεγάλων δυνάμεων και την πτώση του κονταριού με τη σημαία των επαναστατών από οβίδα, κάνει ο ίδιος το κορμί του κοντάρι στο ύψωμα του Προφήτη Ηλία στο Ακρωτήρι στα Χανιά και η σημαία κυματίζει πάλι αγέρωχα, κάνοντας τους αρχηγούς των μεγάλων δυνάμεων να μην πιστεύουν στα μάτια τους!
Ο τρίτος μεγάλος σεισμός γίνεται στις 13 Δεκεμβρίου το 1913 όταν η ελληνική σημαία υψώνεται περήφανα στο φρούριο Φιρκά στα Χανιά από δυο υπέργηρους αγωνιστές της Κρητικής επανάστασης, τον Χατζή Μιχάλη Γιάνναρη και τον Αναγνώστη Μάντακα, επισημοποιώντας έτσι την ένωση της Κρήτης με τη μητέρα Ελλάδα.
Ο τέταρτος μεγάλος σεισμός των μηδέν Ρίχτερ ήταν το 1936 στις 30 Μαρτίου όταν η κρητική γη δέχονταν στα σπλάχνα της μια για πάντα, τον αναμορφωτή της σύγχρονης Ελλάδας τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
Ο πέμπτος σεισμός ήταν στις 5 Νοεμβρίου του 1957 όταν η κρητική γη και ο λόφος του Μαρτινένγκο στο Ηράκλειο, δέχονταν για πάντα στα σπλάχνα τους τη σορό του μεγάλου Κρητικού στοχαστή Νίκου Καζαντζάκη.
Ο έκτος μεγαλύτερος σεισμός γίνεται στις 9 Φεβρουαρίου το 1980, όταν ο θεός βάζει σημάδι παλικάρι στ’ Ανώγεια και ο αρχάγγελος της Κρητικής και Ελληνικής μουσικής, με τη μοναδική φωνή, Νίκος Ξυλούρης κηδεύεται στην Αθήνα.
Ο έβδομος μεγαλύτερος σεισμός κι αυτός με μηδέν ρίχτερ, ήταν αυτός που ζήσαμε σήμερα 9 Σεπτεμβρίου 2021, όταν στο Γαλατά στα Χανιά η Κρήτη δέχτηκε τη σορό του Μίκη Θεοδωράκη, του ΟυρανοΜίκη όπως τον είχε αποκαλέσει ο Μητροπολίτης Ειρηναίος, για πάντα στην Κρητική γη.
Στο τέλος βέβαια δεν απέφυγα και τη σκέψη, πως όσο η Κρήτη συνεχίζει να παράγει Γιαμπουδάκηδες και Καγιαλέδες, Χατζημιχάληδες και Μάντακες, Βενιζέλους και Καζαντζάκηδες, Ξυλούρηδες και Θεοδωράκηδες, οι εκκωφαντικοί σεισμοί των μηδέν ρίχτερ θα συνεχίσουν να γίνονται και θα συνταράσσουν όχι μόνο την Κρήτη, μα την Ελλάδα και τον κόσμο ολόκληρο!
