Μελωδική πανδαισία η συναυλία για τον Σταύρο Ξαρχάκο

Μέρα γιορτής είναι κάθε συναυλία του Μουσικού Καρπού. Επικρατεί μια γλυκιά αναστάτωση στις οικογένειες των παιδιών που είναι μέλη, αν και ελλοχεύει ο κίνδυνος διαταραχής των σχέσεων, αν επιμένουν οι συγγενείς μέχρι τέταρτου βαθμού να διεκδικούν διαμεσολάβηση για την εξασφάλιση θέσης.

Κάποτε στις πρώτες εμφανίσεις δεν υπήρχαν τέτοια προβλήματα. Χωρούσαν όλοι και στη σκηνή και στην πλατεία. Σήμερα υπάρχει πρόβλημα που τα μέλη πολλαπλασιάστηκαν ως η άμμος της θαλάσσης. Λογικό από τη στιγμή που αποτελεί εύσημο για κάθε γονέα η συμμετοχή του παιδιού του στον Μουσικό Καρπό.

Αυτή τη φορά ο Σταύρος Ξαρχάκος έδωσε την αφορμή για να βρεθούμε στη φιλόξενη αίθουσα του Ωδείου. Για το Περιβαλλοντικό Μουσείο ήταν ο αρχικός προορισμός αλλά η γνωστή πάντα φιλοσοφία του Αντώνη Μαυράκη να προλαμβάνει προβλήματα πριν δημιουργηθούν, μας έφερε τις μικρές αυτές αλλαγές. Ας όψονται τα sites που έδιναν υψηλές τιμές στην υγρασία, οπότε για κανένα λόγο δεν θα έβαζε ο Αντώνης σε κίνδυνο την υγεία των «παιδιών» του.

Τελικά ήταν μικρή η αίθουσα του Ωδείου για να χωρέσει τόσο κόσμο.

Ήταν όμως τόση η λαχτάρα όλων να μη χάσουν τη συναυλία, που ακόμα και οι αρχικά διαμαρτυρόμενοι, που δεν βρήκαν θέση, πρόθυμα έμειναν όρθιοι και αποζημιώθηκαν τα μέγιστα για τη μικρή τους αυτή «θυσία».

Με τη γνωστή τους πάντα τάξη και με την καθοδήγηση μιας χορωδού μεγαλύτερης, πήραν τη θέση τους στη σκηνή του Ωδείου μας, περίπου 100 θαυμάσια παιδιά, με τα διακριτικά του Μουσικού Καρπού να δεσπόζουν περήφανα στην κομψή τους μπλούζα.

Την προσοχή μας κέρδισε αμέσως και η παρουσία των εκλεκτών μουσικών που πλαισίωσαν και πάλι τη συναυλία του Μουσικού Καρπού υπό τη διεύθυνση του Αντώνη Μαυράκη.

Ήταν ο Γιάννης Καραμπέτσος Κορυφαίος Α’ στις Τρομπέτες της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, που αξίζει να αναφέρουμε κάτι περισσότερο για τον εκλεκτό καλλιτέχνη.

Γεννήθηκε στην Άρτα. Ξεκίνησε τις μουσικές του σπουδές στη Φιλαρμονική Εταιρεία Λευκάδος με δάσκαλο τον Αναστάσιο Κοψιδά και μετά στο Ωδείο Αθηνών, με καθηγητή τον Νίκο Ξανθούλη, στο Ορφείο Ωδείο Αθηνών, με καθηγητή τον Γεράσιμο Ιωαννίδη και στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών, με καθηγητή το Σωκράτη Άνθη απ’ όπου και πήρε το δίπλωμά του. Συνέχισε τις σπουδές του στην φημισμένη σχολή Trompeten Akademie Bremen στη Γερμανία, με καθηγητές τους Bo Nilsson, James Thompson και Thomas Stevens. 

Τη διετία 2003 – 2005 είχε τη θέση του κορυφαίου στην Ορχήστρα των Εθνών με έδρα τη Γερμανία με την οποία έχει παίξει στα μεγαλύτερα θέατρα της Γερμανίας, της Ουαλίας, της Ιρλανδίας και της Αγγλίας και έχει περιοδεύσει στη Νότιο Αφρική και στην Κίνα. Είναι μέλος του συγκροτήματος μουσικής δωματίου «Νικόλαος Μάντζαρος» και του συνόλου χαλκίνων της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών «Metallon».

Διδάσκει στο Ορφείο Ωδείο Αθηνών και στο Ωδείο της Πολυφωνικής Χορωδίας Πατρών.

Διακρίναμε και τον γνώριμο από παλιά Μανόλη Σφακιανάκη στο κόρνο. Ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της Συμφωνικής Ορχήστρας Ρεθύμνου, ένας καλλιτέχνης για τον οποίο πάντα εκφράζεται με θέρμη ο συνθέτης Μπάμπης Πραματευτάκης, που γνώρισε από κοντά τη συνέπεια και την καλλιτεχνική ευσυνειδησία του Μανόλη Σφακιανάκη. Και αυτή τη φορά ο κ. Σφακιανάκης, ανέδειξε από τη δική του πλευρά την εμπνευσμένη ενορχήστρωση του Αντώνη Μαυράκη των τραγουδιών που είχε συμπεριλάβει στο αφιέρωμα για το μεγάλο συνθέτη Σταύρο Ξαρχάκο.

Μια ακόμα σημαντική παρουσία αυτή του Διονύση Αγαλιανού που ανήκει στη νέα γενιά των δραστήριων σολίστ τρομπέτας, 43^ε2με πλούσια καλλιτεχνική παρουσία στα μουσικά δρώμενα της Ελλάδας. Γεννημένος στη Ζάκυνθο και έχοντας κάνει τα πρώτα του βήματα στη Φιλαρμονική του Δήμου και στη συνέχεια στο Μουσικό Σχολείο Ζακύνθου, φοίτησε αρχικά στην τάξη του Νίκου Ξανθούλη στο Ωδείο Αθηνών, πήρε το δίπλωμα τρομπέτας με άριστα παμψηφεί στο ωδείο Ορφείο Αθηνών με καθηγητή τον Γιάννη Καραμπέτσο. Από το 2000 αποτελεί μόνιμο μέλος της Φιλαρμονικής Ορχήστρας Πνευστών του Δήμου Πειραιά και από το 2019 συνεργάζεται με το Ωδείο Φίλιππος Νάκας ως καθηγητής τρομπέτας στο παράρτημα Μελισσίων.

Εκλεκτές και οι άλλες συμμετοχές. Καλλιτέχνες κύρους πλαισίωσαν πάλι την προσπάθεια του Αντώνη Μαυράκη όπως ο Χαράλαμπος Παλιός (τούμπα), ο Αλκιβιάδης Καμινάρης (κόρνο), νέος αλλά ελπιδοφόρα παρουσία στο χώρο, η Νίκη Καπετανάκη (φλάουτο) και η Ελεονόρα Άντη (σαξόφωνο άλτο).

Ιδιαίτερα οι Ρεθεμνιώτες καμαρώσαμε την Νίκη Καπετανάκη που από μικρή έδειχνε πόσο καλή μουσικός θα γινόταν. Και δικαίωσε απόλυτα κάθε μας προσδοκία με έντονη καλλιτεχνική παρουσία, αποτελώντας πάντα πρότυπο ήθους και συνέπειας στην ποιότητα.

Αναφερθήκαμε στους μουσικούς για να αντιληφθούν όσοι δεν παροικούν στην Ιερουσαλήμ ότι δεν είναι τυχαία η αλματώδης εξέλιξη της χορωδίας αυτής που μπορεί να σταθεί σε κάθε καλλιτεχνική σκηνή επιπέδου. Η προσπάθεια του Αντώνη Μαυράκη να φέρνει τα παιδιά κοντά στους εκλεκτούς της μουσικής παιδείας δίνουν αυτά τα αποτελέσματα. Και όπως αποδείχτηκε η καινοτομία του από καιρό να φέρει για διεύθυνση μαέστρους του επιπέδου ενός Γιώργου Αραβίδη, ήταν μια πολύτιμη εμπειρία για τους μικρούς χορωδούς.

Το πρόγραμμα της συναυλίας που μας καθήλωσε για μια ακόμα φορά ήταν γνωστά τραγούδια του Σταύρου Ξαρχάκου που ενορχήστρωσε για την περίπτωση ο Αντώνης Μαυράκης. Και κατάφερε με εμπνευσμένο τρόπο να τα αναδείξει ικανοποιώντας τον ακροατή από κάθε πλευρά, ώστε να μην αναζητά το αρχικό άκουσμα του κάθε τραγουδιού.

Όσο για την απόλυτη αρμονία των δύο συνόλων, ορχήστρας και χορωδίας που διεύθυνε αποτελεί άθλο αφού, λόγω συνθηκών και αντικειμενικών δυσκολιών, μόνο μισή πρόβα πρόλαβε να κάνει. Όταν όμως έχει τόση εμπειρία αποκτήσει πλάι σε μαέστρους κύρους και όταν συνεργάζεται με καλλιτέχνες τόσο υψηλού επιπέδου, καμιά δυσκολία δεν μπορεί να επηρεάσει το αποτέλεσμα.

Αγγελικές οι φωνές των παιδιών. Ακούγοντας τόσο σωστές, τόσο χαρισματικές φωνούλες, σκεφτόμουν πως και το ωραίο έχει τις διαβαθμίσεις του. Σε γοητεύει ο απλός περίπατος στη λεωφόρο της μελωδίας που σου προσφέρουν αρκετά σχήματα, αλλά είναι διαφορετικό το πέταγμα με τις φτερούγες που δίνει μια ξεχωριστή ευλογία.

Κι εμείς αυτό το πέταγμα απολαύσαμε στη συναυλία αφιέρωμα στον Σταύρο Ξαρχάκο.

Βρήκαμε επίσης εξαιρετικές τις μελωδίες από πράξεις ανθρωπιάς που κυριάρχησαν στην εκδήλωση, κρυμμένες διακριτικά σε μια ευγενική σιωπή. Από τα δέματα αγάπης για τους αναξιοπαθούντες που ήταν μια προαιρετική συνεισφορά του κοινού μια και η είσοδος ήταν ελεύθερη, μέχρι τις αφιερώσεις κάποιων τραγουδιών σε πρόσωπα που μας λείπουν αλλά πάντα υπάρχουν, όπως ο αγαπημένος μας Μανόλης, αλλά και οι τιμητικές θέσεις σε πρόσωπα αγωνιστές της ζωής που κάνουν πρωταθλητισμό θέλησης.

Στο τέλος της εκδήλωσης ζήτησε το λόγο από τον κ. Μαυράκη ο τρομπετίστας της Κρατικής Ορχήστρας κ. Γιάννης Καραμπέτσος για να τονίσει τη σημασία τέτοιων προσπαθειών όπως αυτή του Αντώνη Μαυράκη μέσα από το Μουσικό Καρπό, που δεν αποκλείεται να δώσει αργότερα στο μουσικό στερέωμα αστέρια με τη λάμψη μιας Κάλας ή μιας Μπάλτσα. Και πρόσθεσε πως είναι άξιο λόγου ότι χωρίς να διαθέτουν πακτωλό ενισχύσεων οι προσπάθειες αυτές επιτελούν αυτό το θαύμα. Γιατί ο πολιτισμός και το μεράκι αυτών που τον υπηρετούν είναι βασικά κεφάλαια για την ανάπτυξη μιας κοινωνίας με αξίες.

Αυτή η παρέμβαση έδωσε την ευκαιρία στον Αντώνη Μαυράκη να θυμίσει στον γενικό γραμματέα της Περιφέρειας Κρήτης κ. Σταύρο Αρναουτάκη, τις δικές του μεγάλες συμβολές στην ανάπτυξη της πολιτιστικής παιδείας από τα σεμινάρια κιθάρας, που διοργάνωνε όταν ήταν ακόμα δήμαρχος Αχαρνών μέχρι τις μεγάλες διοργανώσεις κορυφαίων θεσμών. Δράσεις που παρακολούθησε από κοντά και ο δημιουργός του Μουσικού Καρπού. Αυτές που αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για όλους που διεκδικούν ένα αξίωμα στην τοπική αυτοδιοίκηση.

Στη συνέχεια ο Αντώνης Μαυράκης απένειμε δια χειρός Σταύρου Αρναουτάκη, μια αναμνηστική πλακέτα στην αντιπεριφερειάρχη κ. Μαρία Λιονή για την μεγάλη στήριξη των προσπαθειών του Μουσικού Καρπού. Επάξια αναγνώριση σημαντικής προσφοράς.

Ένα εύγε από καρδιάς σε όλους τους συντελεστές της μαγικής εκείνης βραδιάς κι ένα μεγάλο φιλί σε όλα εκείνα τα υπέροχα πλασματάκια που μας ταξίδεψαν με τις αγγελικές φωνούλες τους. Να είναι πάντα καλά να μας ανεβάζουν εκεί που επιτάσσει η πολιτιστική προϊστορία του τόπου μας και να μας κάνουν περήφανους σαν πόλη με το μουσικό σχήμα που αποτελούν.