Μετά τις εκλογές, τι;

Η Ευρώπη, δειλά – δειλά, μπαίνει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, πλην της Ελλάδας. Η Γερμανία επιβεβαιώνει την ηγεμονία της στην Ευρώπη, και η συνταγή της για άκρατη λιτότητα και παράδοση άνευ όρων στο νεοφιλελευθερισμό μοιάζει να αποδεικνύεται, εκ του αποτελέσματος, πετυχημένη. Αποδεικνύεται, καθημερινά, ότι στην Ελλάδα η συνταγή της, απέτυχε να αποδώσει στο προκαθορισμένο χρονικό πλαίσιο, λόγω αδυναμίας της ελληνικής πολιτικής ελίτ να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στις δεσμεύσεις, που αναλάμβανε. Ακόμα, όμως και στην Ελλάδα, από την εποχή της κυβέρνησης Σαμαρά, ακροφαινόταν η έξοδος από την ύφεση, και η είσοδος της χώρας, σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.

 

Στην Ελλάδα ζούμε την εποχή παντοδυναμίας, του «άχρωμου» και «πολιτικά αδιάφορου», κατά πολλούς, κ. Τσίπρα, και την «επταετία» του «νέου» ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Αναμένεται το προσεχές διάστημα, άλωση κάθε σωματείου, επιμελητήριου, δήμου, περιφέρειας από δυνάμεις φιλικά προσκείμενες στη κυβέρνηση. Θυμάμαι, με λύπη και οργή, τη δήλωση υποψήφιου Αντιπεριφερειάρχη στα Χανιά, σε κομματική σύσκεψη «Το θέμα είναι ποιοι από μας, θα στελεχώσουν τον κρατικό μηχανισμό». Μερίδα του κόσμου, έχει προσαρμοστεί, πια, στη κρίση, και, ένα, μέρος της οικονομίας ανταποκρίνεται, πια, με ευκολία στο συνεχώς μεταβαλλόμενο οικονομικό περιβάλλον. Κυρίαρχη πολιτική, πια, είναι ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός που πρέσβευαν ο Μάνος και ο Ανδριανόπουλος, και προσπάθησε να εφαρμόσει ο Μητσοτάκης το 1990. Στη χώρα, πια, υπάρχουν επενδυτικές ευκαιρίες δηλώνουν οι υποψήφιοι επενδυτές, ενώ η ύφεση από το τρίτο μνημόνιο, αποδεικνύεται μικρότερη της αναμενόμενης. Η Ευρώπη, με μοχλό το χρέος και τα δάνεια, πιέζει για συνέχιση της ίδιας πολιτικής, του ακράτου νεοφιλελευθερισμού, και μετά από την έξοδο από τη κρίση και τα μνημόνια. Όλοι θεωρούν ότι η ελληνική οικονομία, έχοντας εξασφαλίσει φθηνή χρηματοδότηση για τα επόμενα τρία χρόνια, θα περάσει σχετικά σύντομα σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, μετά από τόσο χρόνια βαθιάς ύφεσης. Το αποδεικνύει η πορεία του τουρισμού φέτος, άλλα και οι σχετικές προβλέψεις για την επομένη δεκαετία. Μόνο από ατύχημα, και από εγκληματική ανικανότητα της κυβέρνησης η χώρα θα έχει πρόβλημα στη πρόσβαση στις αγορές, στο προσεχές διάστημα. Όμως, η χώρα είναι βαθιά διχασμένη, μετά από την έντονη αναδιανομή του πλούτου που προηγήθηκε, σε βάρος των δυνάμεων της εργασίας, με την μεσαία τάξη εξαθλιωμένη από την υπερφορολόγηση, και ένα μεγάλο μέρος του λαού να ζει κάτω από τα επίπεδα της φτώχειας.

 

Η Ν.Δ. προσπαθεί να βρει το προσανατολισμό της αντιλαμβανόμενη ότι η επάνοδος στην εξουσία, θα αργήσει. Παλιότερα της στελέχη δεν έχουν τέτοια χρονικά περιθώρια, ενώ νεώτερα στελέχη προσπαθούν ανεπιτυχώς να αντιγράψουν τον κ. Τσιπρα και την αναρρίχηση του στην πρωθυπουργία. Επίσης, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, αδυνατούν να παίξουν κεντρικό ρόλο στη πολιτική ζωή του τόπου, αδυνατούν να πείσουν ότι αποτελούν μέρος της λύσης και όχι της κρίσης, και απλά φιλοδοξούν να γίνουν μελλοντική «πατερίτσα» στα κυρίαρχα κόμματα εξουσίας.

 

Το πολιτικό κενό που άφησε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., με τη μετάλλαξή του, δεν έχει καλυφτεί, ουσιαστικά, ακόμα. Ο τόπος χρειάζεται, ένα αριστερό κόμμα, με θέσεις και αρχές, αντίβαρο στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Το κόμμα αυτό θα περιλαμβάνει το σύνολο των δυνάμεων της αριστεράς που με τον ένα η τον άλλο τρόπο αποστασιοποιήθηκαν η αποστασιοποιούνται από το «νέο» ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ανένταχτους αριστερούς και οικολόγους, μέρος των ψηφοφόρων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της υπόλοιπης εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, και μερίδα του κόσμου που δεν εμπιστεύεται το Κ.Κ.Ε. Σαν ένα τέτοιο πετυχημένο πείραμα θα μπορούσε να θεωρηθεί η προσπάθεια της ιστοσελίδας iskra το τελευταίο χρόνο, να δώσει χώρο έκφρασης και σε άτομα, ομάδες και τάσεις που δεν ανήκουν στο «αριστερό ρεύμα». Από την άλλη, η προσπάθεια της ΛΑ.Ε. στις τελευταίες εκλογές, παρά τα αρχικά πρώτα ενθαρρυντικά μηνύματα, απέτυχε για πολλούς λόγους, πολλοί από τους οποίους ήταν εξωγενείς. Όμως υπήρχαν και λάθη, όπως η εμμονή στη τοπικό νόμισμα ως πανάκεια, η συμπόρευση με συντηρητικές δυνάμεις, η μη έκφραση καθαρού, αριστερού, λόγου, η αντιγραφή κανόνων και ιεραρχιών από το ΣΥΡΙΖΑ κλπ.

 

Παρά την αποτυχία όμως στις εκλογές, η προσπάθεια πρέπει να συνεχιστεί, με ηγέτη τον Παναγιώτη Λαφαζανη, με θέσεις και όχι αντιθέσεις και κυρίαρχο στίγμα, ότι υπάρχει αριστερός, ρεαλιστικός, εναλλακτικός δρόμος ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, με δίκαιη κατανομή του παραγομένου πλούτου, και δίκαιη κατανομή των βαρών, όπως ορίζει το σύνταγμα. Χρειάζεται η ανάδειξη των προβλημάτων που δημιουργεί ο νεοφιλελευθερισμός και τα μνημόνια. Χρειάζεται αγώνας, συστράτευση, αλληλεγγύη, συμπαράσταση και προβολή – αξιοποίηση κάθε εναλλακτικής άποψης και πρωτοβουλίας ενάντια σε αυτά που επιτάσσουν οι δανειστές μας, και αποδέχονται οι ντόπιοι υπηρέτες τους.