Αυτόν τον καιρό, ως γνωστόν, οι άνθρωποι μαζεύουν τις ελιές τους. Άλλοι έχουν καλή χρονιά και κάποιοι εξαιτίας των καιρικών μεταβολών ή ασθενειών των ελαιοδένδρων έχουν πενιχρή συγκομιδή.
Έτσι, με την ευκαιρία αυτή, ξαναέρχονται στο νου μου διάφορες σκέψεις για τον αγροτικό πληθυσμό της χώρας μας. Και τούτο, διότι στα χρόνια της οικονομικής κρίσης που βιώσαμε και βιώνουμε οι αγρότες ήσαν σε μεγάλο βαθμό οι «αιμοδότες» των μεγαλουπόλεων.
Ένα πάγιο αίτημα της αγροτιάς είναι η αύξηση της τιμής των προϊόντων τους. Αυτό, όμως, θα επιφέρει και αύξηση της λιανικής τιμής τους και μείωση του πραγματικού εισοδήματος του καταναλωτικού κοινού. Η κυβέρνηση, λοιπόν, έχει χρέος να ενισχύσει την τιμή των αγροτικών προϊόντων και να προστατέψει τα εισοδήματα των μισθωτών έτσι, προκειμένου όλοι οι κρίκοι της αλυσίδας να λειτουργούν εύρυθμα και χωρίς πιέσεις που θα τους συνέθλιβαν και θα έθραυαν την αλυσίδα.
Για την επιτυχή αντιμετώπιση των ασθενειών που πλήττουν τα αγροτικά προϊόντα, η κοινωνία, δηλαδή το κράτος διά των αρμοδίων οργάνων του, οφείλει να ενισχύσει την σχετική επιστημονική έρευνα και την εκπαίδευση του αγροτικού κόσμου. Έτσι, η παραγωγή θα αυξάνεται και οι αγρότες δε θα δαπανούν χρήματα για τις νόσους που την πλήττουν μα θα τα διαθέτουν, με την αρωγή των επιστημόνων, για τη βελτίωσή της.
Τέλος, ένα σημαντικό μέτρο που πρέπει η κυβέρνηση, σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση, να λάβει υπέρ των αγροτικών πληθυσμών είναι η μείωση της φορολογίας του εισοδήματός τους και η ταυτόχρονη ενίσχυση των επιδοτήσεων. Δεν μπορούν, όπως όλοι ξέρουμε, οι αγρότες πάντα να αντεπεξέλθουν στις βαριές τους φορολογικές υποχρεώσεις, ιδίως οσάκις οι δυσμενείς εξωτερικές (π.χ. καιρός) συνθήκες δεν ευνόησαν την παραγωγή τους και μείωσαν τα έσοδα και αύξησαν τα έξοδά τους. Χρειάζονται και τις επιδοτήσεις για να τους στηρίξουν. Έτσι, οφείλει η κυβέρνηση και το φορολογικό σύστημα να τροποποιήσει και να προχωρήσει σε καθορισμό τιμών ασφαλείας, ώστε οι αγρότες μας να είναι σίγουροι ότι αν η σοδειά τους δεν είναι η αποδοτικότερη θα εισπράξουν ως προστατευμένη επιδότηση από το κράτος τα ελάχιστα που τους χρειάζονται για να ανακάμψει η παραγωγή τους και να ζήσουν.
Καλά όλα αυτά θα πείτε, μα πώς να επιτευχθούν; Νομίζω μονάχα εάν ο αρμόδιος υπουργός βγει στην ύπαιθρο και δίχως ΜΜΕ να τον ακολουθούν και μεσάζοντες και αγροτοσυνδικαλιστές -αγροτοπατέρες να τον παραπληροφορούν κάτσει και αφουγκραστεί τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν από τους ίδιους τους αληθινούς βιοπαλαιστές αγρότες μας…
* Ο Γεώργιος Η. Ορφανός είναι φιλόλογος
