Διανύουμε μια δεύτερη δύσκολη με πολλές ιδιαιτερότητες, χρονιά ελέω κορονοϊού. Παράλληλα όμως διανύουμε και μια εποχή όπου ακόμη και τα προσβάσιμα τετραγωνικά μέτρα του προεδρικού μεγάρου της Ελλάδας έχουν έντονη οσμή από «άρωμα γυναίκας».
Και όμως, σε μια χώρα που από την επίσημη έναρξή της, και δημιουργεί αλλά και ακολουθεί τις επάλξεις της παγκοσμιοποίησης ιδίως τα τελευταία χρόνια, υπάρχουν κάποιες «γωνιές» της, «κρυφές» και «φανερές» όπου η εξέλιξη, όχι απλά είναι ανύπαρκτη, αλλά δεν «ακούει» καν στο «περάστε» όταν χτυπήσει η πόρτα της επόμενης ημέρας. Εκείνης όπου αναγνωρίζει την ισχύ του «ασθενούς φύλου» αλλά παράλληλα δυσκολεύεται να ξεπεράσει και κάποια στερεότυπα που είναι ριζωμένα ή μάλλον ξεχασμένα σε μια κακή συνήθεια…
Και για να το συγκεκριμενοποιήσουμε, χαρακτηριστικό είναι ότι το «όνειρο»… ναι, καλά διαβάζετε, το «όνειρο» εν μέσω πανδημίας των γυναικών που προπονούνται στις αθλητικές εγκαταστάσεις του γηπέδου του Ρεθύμνου, γνωστό περισσότερο ως «Σοχώρα», συναντούν καθημερινές δυσκολίες πάνω στις υποδομές υγιεινής.
Τα δικά τους αποδυτήρια, τις δικές τους ασφαλείς τουαλέτες, τους δικούς τους ιδιαίτερους χώρους όπου θα μπορούν να φορέσουν την αθλητική τους περιβολή και να πετύχουν μετά από προσπάθεια από το αρχαϊκό «νους υγιής εν σώματι υγιεί», μέχρι την μεγάλη για το Ρέθυμνο αντιπροσωπευτική αθλητική διάκριση. Αυτή που έχουν πετύχει στα 5 χρόνια ύπαρξης τους .
Προσπάθησαν, ίδρωσαν, μόχθησαν και κατάφεραν να φτάσουν την πόλη των «γραμμάτων και τεχνών» στο ψηλότερο «σκαλί» του αθλήματός τους. Ήταν μάλιστα έτοιμες με θέληση και όνειρα πριν την έλευση του δεύτερου κύματος του κορονοϊού να φιλοξενήσουν μερικά από τα ονόματα της «πασαρέλας» της Α’ Εθνικής. Σε «δανεικές» όμως εγκαταστάσεις. ‘Όχι εκείνες που αποτελούν την φυσική τους έδρα, το «σπίτι» τους, αλλά τις αντίστοιχες που θα μπορούσαν να πληρούν τις στοιχειώδεις προδιαγραφές μιας εγκατάστασης εξυπηρέτησης γυναικείων φυσικών αναγκών. Μιας τουαλέτας για παράδειγμα στο γήπεδο του Γάλλου. Και αυτό δεν θα συνέβαινε λόγω του «μποτιλιαρίσματος» που επικρατεί τόσο στις ώρες προπονήσεων όσο και τα Σαββατοκύριακο των επίσημων υποχρεώσεων στο γήπεδο του Περιφερειακού. Απλά στην φιλοσοφία τους ως οικοδέσποινες περιλαμβάνονται όλα τα στοιχεία που αντιπροσωπεύουν τον όρο «φιλοξενία».
Ξεκινώντας φυσικά από τα αυτονόητα. Έστω και αν στις αθλητικές εγκαταστάσεις της Σοχώρας θέματα όπως, τα αποδυτήρια που θα μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες των αθλητικών εκπροσώπων του «ασθενούς” φύλου, υπερβαίνουν τις δυνατότητες των κονδυλίων που μπορούν να διατεθούν για την βελτίωση των συνθηκών.
Δεν είναι μόνο οι «κυρίες» του Αστέρα Ρεθύμνου…
Για όσους ίσως δεν το γνωρίζουν δεν είναι μόνο η γυναικεία ομάδα του Αστέρα Ρεθύμνου εκείνη που χρησιμοποιεί το ιστορικό γήπεδο της πόλης για τις προπονήσεις της εκπροσωπώντας τις αθλούμενες «κυρίες». Υπάρχει παράλληλα σε καθημερινή βάση και το τμήμα στίβου του ΟΚΑ Αρκαδιού που περιλαμβάνει στις τάξεις του αρκετά κορίτσια αλλά και κοπέλες προεφηβικού, αλλά και εφηβικού ηλικιακού σταδίου που και εκείνες έχουν τις ίδιες ανάγκες ενός χώρου αποδυτηρίων που θα εξυπηρετεί γυναικείες ανάγκες. Αυτό άλλωστε προασπίζει στις δηλώσεις του και ο υπεύθυνος της γυναικείας ομάδας ποδοσφαίρου του Αστέρα Ρεθύμνου Κώστας Μάκρας που βλέπει την προσπάθεια των «κυανοκίτρινων» στα μόλις 5 χρονιά ύπαρξής τους στο ποδοσφαιρικό στερέωμα να μετατρέπεται σε μια θέση στο πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής κατηγορίας των γυναικείων πρωταθλημάτων ποδοσφαίρου. Όμως για πολλά περισσότερα χρόνια όντας ο ίδιος αθλητής και συχνός «θαμώνας» της Σοχώρας, παρατηρεί ένα θέμα που μπορεί να μετατραπεί χωρίς υπερβολή σε υγειονομική «βόμβα» να διαιωνίζεται χωρίς η λύση του να είναι τόσο ορατή όσο οι επιτυχίες των γνωστών σε όλους «κυριών» του Ρεθεμνιώτικου ποδοσφαίρου.
Κ. Μάκρας: “Ένα πρόβλημα που χρίζει άμεσης λύσης”
«Πως μπορείς να προχωρήσεις στο επόμενο «βήμα» και να φτάσεις σε ακόμη μεγαλύτερες επιτυχίες και διακρίσεις, όταν δεν έχεις το αυτονόητο;» τονίζει χαρακτηριστικά ο νεαρός σε ηλικία αλλά με πολύ ώριμες αντιλήψεις για τις ανάγκες των αθλητριών υπεύθυνος της γυναικείας ομάδας του Αστέρα Ρεθύμνου που σπεύδει όμως διευκρινίσει ότι οι ανάγκες αυτές δεν περιορίζονται μόνο σε κυανοκίτρινες «αποχρώσεις». «Εμείς έχουμε το πρόγραμμά μας και δεν αντιμετωπίζουμε μεγάλα προβλήματα στην κοινή χρήση των αποδυτηρίων με τα υπόλοιπα τμήματα του Αστέρα. Όμως δεν είμαστε η μοναδική ομάδα που αποτελείται από γυναίκες. Υπάρχει και το τμήμα στίβου του Αρκαδίου που έχει πολλά κορίτσια, αλλά και κοπέλες που θα ήθελαν ενδεχομένως να κάνουν αλλαγή στα ρούχα τους, ίσως και να κάνουν μετά την προπόνηση και ένα ντους και φυσικά να έχουν σύμφωνα με τις σωστές υγειονομικές συνθήκες μια τουαλέτα για να εξυπηρετηθούν. Είμαι σίγουρος ότι η απουσία γυναικείων αποδυτηρίων είναι ένα πρόβλημα στην Σοχώρα που χρίζει άμεσης λύσης» επισήμανε ο Κώστας Μάκρας,
Κατανόηση των αναγκών… Ε και;
Ίσως αυτές οι λακωνικές αλλά γεμάτες παράπονο λέξεις του να αποτελούν μια μορφή απογοήτευσης για όλα όσα συνέβησαν μετά τον Μάϊο του 2019, όταν για πρώτη φορά απευθύνθηκε στον Δήμο Ρεθύμνου για ένα αίτημα που και μόνο αν «τιτλοφορήσει» ως «υγειονομικά απαραίτητο» δεν χρειάζεται χρονοβόρες διαβουλεύσεις και διεργασίες.
Από τότε μέχρι και σήμερα, οι υπεύθυνοι και αρμόδιοι του αθλητισμού του Ρεθύμνου συμμερίζονται και συμφωνούν στο… σωστό του αιτήματος. Κουνώντας καταφατικά το κεφάλι τους κατανοούν τη σημασία της ύπαρξης αποδυτηρίων γυναικών στις αθλητικές εγκαταστάσεις που, σημειωτέον, έστω και μετά την πρόσφατη σχετικά ανακατασκευή τους διαθέτουν χώρους για την δημιουργία τους. Υπάρχει όμως ένα «αλλά» που αναζητεί ακόμη απάντηση. Την απάντηση ενός ερωτήματος-αιτήματος που μέσα από τις σύντομες αλλά ουσιαστικές δηλώσεις του Κώστα Μάκρα αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό κομμάτι του αθλητισμού του Ρεθύμνου. Εκείνου που μπορεί να κατονομάζεται ως «ασθενές φύλλο» μέχρι και την ώρα που θα μπει επίσημα στον τάπητα της Σοχώρας ή στα «κουλουάρ» στίβου ανά την επικράτεια. Γιατί όταν έρχεται εκείνη η ώρα τότε, αποκτά εκείνο το σθένος που στόχο έχει την διάκριση και την καλύτερη δυνατή εκπροσώπηση της πόλης των «γραμμάτων και των τεχνών». Ίσως μετά την πλήρη αντιμετώπιση αλλά και ολοκλήρωση της «μάχης» με τον κορονοϊό να πιστέψουμε ότι έχουμε λύσει κάθε πρόβλημα υγειονομικής φύσης. Και όμως, οι αθλήτριες που χρησιμοποιούν τις εγκαταστάσεις του Περιφερειακού δεν θα έχουν το ίδιο «πλατύ χαμόγελο» με τους υπόλοιπους. Γιατί ξέρουν ότι θα πρέπει ξανά να περιορίζονται, θα πρέπει ξανά να φοβούνται, θα πρέπει ξανά να προσέχουν…
Το γήπεδο της Σοχώρας θα πρέπει να είναι το ίδιο φιλόξενο σε όλα τα επίπεδα. Πόσο μάλλον όσον αφορά το όμορφο φύλο…
