Στην Ελληνική Μυθολογία η Γαία είναι θεότητα, η οποία ταυτίζεται με την Κυβέλη και με τη Δήμητρα. Δεν είναι σπάνιες οι παραστάσεις της Γαίας εις τα μνημεία της αρχαιότητας. Κατά τον Ησίοδο η Γαία νυμφεύεται τον Ουρανό και γεννά εξ’ αυτού τους Τιτάνες τους Εκατόγχειρες, τους Γίγαντες και τους Κύκλωπες. Πολλά επίθετα δίδονται εις αυτήν υπό των αρχαίων, συγγραφέων: Ευρύστερνος, Καρποφόρος, Κουροτρόφος, Μητέρα Παμμήτωρ, Μεγίστη κλπ. Εξάλλου συνηθίζονται στην κουβέντα οι φράσεις: βρεγμένη γη, πατρώα γη, παρθένος γη, τα αγαθά της γης κλπ. Η «Παμμήτωρ γη» δηλαδή η μητέρα των πάντων γη, θα μπορούσε να μας προσφέρει τα πάντα, χωρίς να υπομένομε στερήσεις. Η ελληνική γη η απαξιωμένη, και περιφρονημένη, αν θα θέλαμε να στραφούμε και να αφοσιωθούμε σ’ αυτήν με αγάπη και ενθουσιασμό, αλλά και με σύγχρονη επιστημονική γνώση, θα μπορούσαμε να την κάνουμε όχι απλά εύφορη, αλλά μια ευτυχισμένη γωνιά του Παραδείσου για όλη την οικογένεια.
Η εργασία δεν είναι μια πράξη που θεωρείται ηθικά και κοινωνικά απαράδεχτη. Η δουλειά δεν είναι ντροπή. Είναι όμως ντροπή, να εισάγουμε όσπρια από την Τουρκία, τον Καναδά και από άλλες χώρες, ενώ θα μπορούσαμε να τα παράγουμε εμείς οι ίδιοι στα εγκαταλελειμμένα λόγω κηφηνειακής οκνηρίας, χέρσα χωράφια. Είναι ντροπή η υπερκατανάλωση λουλουδιών και η αλόγιστη σπατάλη χρημάτων με τα αθρόως εισαγόμενα από την Ολλανδία. Είναι ντροπή να μαζεύουν τα χαρούπια οι Αλβανοί και να αφήνομε στο έλεος της τύχης τα δέντρα. Είναι ντροπή να μαζεύουν τις ελιές οι Πακιστανοί, και να βόσκουν τα πρόβατα οι Ιρακινοί. Ας το ομολογήσομε. Φοβόμαστε την εργασία με ότι αυτό συνεπάγεται. Η έλλειψη εθνικού προϊόντος στην αγορά επιφέρει ανυπολόγιστη ζημιά στην εθνική οικονομία. Ωστόσο το τελευταίο καιρό παρατηρείται συχνά κάτι το απρόσμενο. Υπάρχουν χειροπιαστά τεκμήρια, ότι η κατάσταση βελτιώνεται. Πρόκειται για μια αναπάντεχη, μαζική επιστροφή στην ύπαιθρο.
Μετά τις τελευταίες εξελίξεις βλέπομε πολλούς νέους, να βρίσκουν διέξοδο στην καλλιέργεια της γης, είτε σε άλλες παρεμφερείς εργασίες και αποδοτικές ασχολίες.
Πτυχιούχοι Ανωτάτων Σχολών, αντί για έναν επαγγελματικό προσανατολισμό στην πόλη, επέλεξαν τη ζωή και την εργασία στην ύπαιθρο. Αρχιτέκτονες, φιλόλογοι, γιατροί, μαθηματικοί επέστρεψαν μετά από χρόνια στην πατρώα γη και σήμερα καλλιεργούν και παράγουν συστηματικά πλείστα όσα αγροτικά προϊόντα. Και όχι μόνον αυτά καθαυτά τα παραδοσιακά, αλλά και άλλα ασυνήθιστα, πρωτόγνωρα καλλιεργήσιμα και μη, τα οποία εμφανίζουν αυξημένη ζήτηση στις ευρωπαϊκές χώρες. Ο κρόκος π.χ. της Κοζάνης κοινώς η ζαφουρά είναι ένα προϊόν με υψηλή ζήτηση λόγω της περιεκτικότητας σε βιταμίνες. Ένα άλλο νόστιμο για τους Γάλλους έδεσμα είναι τα σαλιγκάρια. Αξιόλογη κερδοσκοπική επιχείρηση είναι και η μελισσοκομία για την παραγωγή μελιού, κεριού και άλλων προϊόντων (βασιλικός πολτός, γύρις).
Μια ιδέα που μπορεί εύκολα και με μικρό κόστος να υλοποιηθεί, ακόμα και σε σπίτια, που είναι εκτός πόλης, για να συμπληρωθεί το οικογενειακό εισόδημα είναι τα μανιτάρια. Είναι προϊόντα περιζήτητα λόγω της πολύ υψηλής διατροφικής τους αξίας παραπλήσια του κρέατος και με βιονεργείς ουσίες, που επενεργούν ευεργετικά στην υγεία και συμβάλλουν θετικά στην ομαλή λειτουργία του οργανισμού. Το σημαντικό είναι ότι, σύμφωνα με σχετικές επιστημονικές μελέτες, η συχνή βρώση του μανιταριού, όχι μόνο συμβάλλει στην ενίσχυση της φυσικής άμυνας του οργανισμού, αλλά προλαμβάνει την εκδήλωση της επάρατης νόσου.
Πριν από καιρό έχει αρχίσει η συστηματική καλλιέργεια και η επιστημονική παραγωγή οσπρίων σε πολλές ελληνικές περιοχές. Προσεγμένα, αρίστης ποιότητας συσκευάζονται σε περιποιημένο, αισθητικό και τυποποιημένο αμπαλάζ. Χαρακτηριστική «φίρμα» του προϊόντος είναι ο τόπος παραγωγής, ο οποίος αναφέρεται σε εμφανή εκτύπωση και σε ετικέτα ενδεικτική της ποιότητας, για να γίνει εμπορεύσιμο. Ένα από τα εξαιρετικά όσπρια είναι εκείνα τα πλακέ μεγαλόσπερμα φασόλια των Πρεσπών. Δίπλα στις ήρεμες λίμνες των Πρεσπών, με ντόπιο σπόρο, εμπειρία και άφθονο μεράκι οι ακρίτες αγρότες μας καλλιεργούν τα περίφημα φασόλια πλακέ. Λεπτόφλουδα, στην ίδια αισθητική συσκευασία, εφάμιλλα όλα και ανταγωνιστικά των ξένων, τα φασόλια της Καβάλας και της Χρυσούπολης, οι φακές των Φαρσάλων και της Καστοριάς, τα ρεβίθια της Λάρισας και των Γρεβενών, η φάβα του Φενεού, καθώς και η άλλη η ακριβή άλλα ποιοτικά ανώτερη εκείνη της Σαντορινής. Η αγροτική ζωή έχει το μόχθο, αλλά έχει και το χαμόγελο έχει τον ιδρώτα αλλά έχει και τη χαρά.
Κατά τον Αδαμάντιο Κοραή: «Η γη της Ελλάδος είναι και καρποφόρος και πάμφορος, ικανή και τους κατοίκους της να θρέψη και πολλούς έξωθεν να προσκαλέση… Από την φροντίδα της γεωργίας πρέπει να αρχίσωμεν, διότι πληθύνουσα τας τροφάς πληθύνει τους κατοίκους της ερημωθείσεης από τον τύραννον Ελλάδος (εννοεί τους Τούρκους)… Ο γεωργικός βίος είναι βίος αρετής, επειδή και αγαπά την ειρήνην και γυμνάζει με τους καθημερινούς κόπους τα σώματα».
Υποσημείωση:
Με την ευκαιρία θα ‘θελα να αναφέρω μια τιμή και προσφορά στον πολιτισμό, με την ευκαιρία της εκατονταετηρίδας της ενώσεως της Κρήτης με την Ελλάδα. Ο πρόεδρος της «Ένωσης Κρητών Παλαιού Φαλήρου» κ. Αριστόδημος Δρυγιαννάκης μας εντυπωσίασε και μας κατέπληξε μ’ αυτήν την πρωτόγνωρη, υποδειγματική, όσο και καλλιτεχνική εκδήλωση, μέσα σε μια πλούσια γιορταστική ατμόσφαιρα, στη νεόδμητη, αχανή αίθουσα του προαστιακού Δήμου.
