Αφησα να περάσουν μερικές μέρες από το απόγευμα που απόλαυσα την «Καλοκυρά».
Σκέφτηκα
να κάνω για πρώτη φορά την απόφαση και να μην γράψω «εν θερμώ» τις
εντυπώσεις μου, γιατί είναι γνωστός ο θαυμασμός μου στον Θωμά Καντιφέ
και σε ό, τι καταπιάνεται ο «Θεατρικός Περίπλους» του. Το αποτέλεσμα ωφέλησε και πάλι εμένα την ίδια γιατί γέμισαν οι «άραχνες» ώρες της καθημερινότητας με εικόνες, από το έργο, που επιτρέπουν στο λογισμό να ονειρευτεί.
Κι αυτή τη στιγμή να το προσπαθούσα, χωρίς καμιά πρόσθετη επιβάρυνση, θα ξαναζούσα με το νου όσα θαυμάσια βίωσα, στο φιλόξενο θεατράκι του «Περίπλου» το απόγευμα μιας Τετάρτης.
Πρώτα το συνθηματικό κουδούνισμα που καλεί ν’ ανοίξουν οι θύρες της φαντασίας κι έπειτα ένα γνωστό παραδοσιακό τραγούδι να σου δίνει το στίγμα της παράστασης.
Άρωμα Κρήτης ξεχύθηκε παντού στην αίθουσα με την τέλεια ηχητική κάλυψη. Κι έπειτα φιγούρες αγαπημένες έδωσαν ατμόσφαιρα με το φαναράκι τους και την κίνηση του κάρου της Αναγέννησης που ξεκινά το ταξίδι του στο χρόνο…
Το παραμύθι της «Καλοκυράς» άρχισε να ξετυλίγεται και μαζί η απορία πως είναι δυνατόν να πρόλαβε ο Θωμάς Καντιφές να διανθίσει με τη μαγευτική του σκηνοθετική μπαγκέτα και την παραμικρή λεπτομέρεια. Ο άνθρωπος αυτός, που γεννήθηκε για να σκορπίζει μαγεία από θεατρικής σκηνής, δεν μας αφήνει, ώρες και στιγμές, ν’ ανασάνουμε καθώς μας δίνει όλο και καινούργια στοιχεία. Με τα θαυμάσια κοστούμια πάντα να «κλέβουν» την παράσταση…
Σε μια σκηνή, για παράδειγμα. που δείχνει ξημέρωμα, ένας ηθοποιός μεταμφιεσμένος σε πετεινό θα δώσει την εικόνα. Κι αφήνω για το μέλλοντα θεατή τη συνέχεια που είναι πάντα απρόβλεπτη.
Κι εκεί που νόμιζες ότι παρακολουθείς ένα ωραίο παραμύθι, η πλοκή εξελίσσεται σε μάθημα πολιτικής αγωγής. Ξαφνικά αναδύεται μέσα από το μύθο η θλιβερή πραγματικότητα του λαού που πεινά. Γιατί έτσι πρέπει, καθώς θα πουν αργότερα, ο βασιλιάς και ο στρατηγός του. Καθώς λένε από καταβολής κόσμου οι δυνατοί της γης.
Τι μένει λοιπόν για να σταματήσει αυτή η κοινωνική αδικία; Μα ν’ αποφασίσει ο λαός. Κι αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος από τους μικρούς θεατές που δημιουργούν «επιτροπές» για να μεταφέρουν στο βασιλιά το αίτημα του λαού. Διαδραστική διδασκαλία με φόντο ένα πανέμορφο λαϊκό παραμύθι.
Κι όλα αυτά μέσα από υπέροχα μουσικά ακούσματα, καρπό έμπνευσης του Αντώνη Ζαχαράκη σε στίχους Στελίνας Φραντζεσκάκη και Θωμά Καντιφέ.
Όσο για την ερμηνεία τι να πεις; Πώς να περιγράψεις αυτή τη χειμαρρώδη Στελίνα, με την απίστευτη σκηνική παρουσία, που δεν διστάζει να αλλοιώσει την πανέμορφη κορμοστασιά της για να γίνει πειστικότερη σαν γριά, με το Γιάννη Σταθάκη πλάι της να κρατά, ισάξια, την καλή ισορροπία στο ρόλο του γέρου…
Είναι κι αυτό ένα από τα μυστικά του Θωμά αν έχουμε καταλάβει καλά. Όπως συμβαίνει και στο χορό, φροντίζει ο πιο απαιτητικός ρόλος να στηρίζεται γερά από τον απέναντι έτσι ώστε να ανεβαίνει περισσότερο ο ηθοποιός και να μην κάνει «κοιλιά» το έργο.
Το ίδιο απολαύσαμε με το ντουέτο Κώστα Μαμαλάκη και Γρηγόρη Καρούζου. Δεν έχουμε δει πιο ξεκαρδιστικό βασιλιά παραμυθιού και πιο απολαυστικό στρατηγό σε ένα ρεσιτάλ ηθοποιίας. Ο Κώστας, επιβλητικός μέσα στο υπέροχο κοστούμι του, βρήκε να παρουσιάσει τις πιο χαριτωμένες «μούτες» για μυθικό βασιλιά, ενώ ο Γρηγόρης ήταν μοναδικός σε κίνηση και έκφραση προσπαθώντας να δώσει έναν δαιμόνιο στρατηγό.
Κι ο Θωμάς παρέκει να μας ξεδιπλώνει σαν παραμυθάς αλλά κυρίως σαν φιγούρα της πιο ποιοτικής Comedia del’ arte, το πλούσιο και πολύπλευρο ταλέντο του.
Από τα πιο σημαντικά σκηνοθετικά ευρήματα του Θωμά στο έργο, η εντυπωσιακή «Καλοκυρά» με τη φωνή της Μαρίας Καντιφέ.
Ειλικρινά δεν μπορούμε να κλείσουμε σε μια παρουσίαση τα συναισθήματα από μια παράσταση αξιώσεων όπως αυτή. Γιατί μόνο τόσο ταλαντούχοι συντελεστές μπορεί να σε γυρίσουν πίσω στο χρόνο και να νοιώσεις και πάλι ξέγνοιαστο παιδί. Να πάρεις έτσι μια γερή ανάσα πριν σε τυλίξει η αχλή της καθημερινότητας και σε γεμίσει με γκρίζες σκιές.
Βέβαια το έργο είχε την τύχη να υποστηριχθεί από την Εύη Καννά στον ήχο και στο φωτισμό, να ντυθεί μελωδικά από τον Αντώνη Ζαχαράκη, να έχει κατασκευές με την υπογραφή της Άννας Τζανιδάκη και της Ειρήνης Καυκαλάκη, να παρουσιάσει σκηνικά του Μίλτου Εμμανουήλ και τα τραγούδια του να πλουτίζονται με τις φωνές των Μαρίας Καντιφέ, Στέλλας Φραντζεσκάκη, Λευτέρη Τζαγκαράκη, Θωμά Καντιφέ. Γι’ αυτό και είχαμε ένα τόσο καλό αποτέλεσμα.
Και πίσω από τη σκηνή οι αφανείς συντελεστές της άψογης παραγωγής όπως: ο Γιώργος Γαβαλάς με τις θαυμάσιες καλλιτεχνικές του φωτογραφίες και η Άννα Τζανιδάκη που επιμελήθηκε το σκίτσο της αφίσας και το πρόγραμμα.
Έτσι μας άφησε μια «Καλοκυρά» ακουμπώντας πότε στην Αναγέννηση και πότε στο σήμερα, ακόμα μια συναρπαστική ανάμνηση από το «Θεατρικό Περίπλου» με την τόσο επιτυχημένη διασκευή κειμένου και την ευρηματική σκηνοθεσία του Θωμά Καντιφέ.
Ειλικρινά σκεπτόμαστε ότι δεν υπάρχει καλύτερη πρόταση για το καλοκαίρι από την παράσταση αυτή που αξίζει να φτάσει σε κάθε γωνιά του νομού για να τέρψει και να ψυχαγωγήσει μικρούς και μεγάλους… Όπως κάθε παραγωγή του Θωμά Καντιφέ και του «Θεατρικού Περίπλου» που συνεχίζουν να είναι η καλή μοίρα του τόπου μας…
