Όταν κατασκευαζόταν ο ΒΟΑΚ για πάρα πολύ καιρό οι εργασίες είχαν σταματήσει στον κόμβο Αμαρίου. Όλα τα οχήματα που ερχόταν από ανατολικά άλλαζαν πορεία προς την οδό Αθηναγόρα. Στο σημείο αυτό έγιναν αμέτρητα ατυχήματα, μερικά ήταν σοβαρά. Κάθε μέρα αλλά κυρίως τις νύκτες ακούγαμε ένα κρότο και στη συνέχεια κραυγές και φωνές να καλούν σε βοήθεια. Όλοι οι γείτονες τρέχαμε να βοηθήσομε όπως μπορούσαμε. Όταν άρχισε η κατασκευή του ΒΟΑΚ προς τα δυτικά υπήρξε μεγάλη καθυστέρηση λόγω των κοιλαδογέφυρων. Ίσως να υπήρχε και διαφωνία από πού θα περνούσε ο δρόμος. Κάποια στιγμή ο δρόμος ολοκληρώθηκε με τις όποιες ατέλειες. Άρχισε μετά η συζήτηση για την κατασκευή κόμβου στη διασταύρωση του ΒΟΑΚ με τον Αμαριώτικο δρόμο. Επειδή χρησιμοποιώ πολλές φορές το δρόμο προς όλες τις κατευθύνσεις μπορώ να πω ότι υπήρχε πράγματι ένα πρόβλημα για τα οχήματα που ερχόταν από δυτικά και ήθελαν να στρίψουν αριστερά προς την οδό Αθηναγόρα. Στο σημείο αυτό έγιναν και ατυχήματα, γιατί μερικοί οδηγοί τολμούσαν την υπέρβαση μπαίνοντας στο αντίθετο ρεύμα. Οι συνετοί οδηγοί είχαν βρει μια λύση με μικρή παράκαμψη. Έχω τη γνώμη ότι μετά την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου μια παράκαμψη μέχρι τον Αμαριώτικο θα έλυνε και αυτό το πρόβλημα. Βέβαια όλα τα έργα είναι ευπρόσδεκτα, γιατί τα οφέλη από αυτά είναι πολλαπλά. Πρέπει να κάνομε υπομονή, όταν ταλαιπωρούμαστε και κυρίως όταν δεν γίνεται διαφορετικά. Στο συγκεκριμένο όμως έργο έχουν υπερβεί κάθε όριο. Κόπηκε η Κρήτη στα δυο για να δημιουργηθεί ένας χώρος στάθμευσης βαρέων μηχανημάτων και οχημάτων. Πρέπει να γίνει κάτι πριν είναι αργά, γιατί εκεί υπάρχει χάος και μεγάλη αναρχία. Θέλω ακόμα να αναφερθώ σε δημοσίευμα κατοίκου της περιοχής και πρώην Αντιδημάρχου. Στο δημοσίευμα αυτό ο πρώην Αντιδήμαρχος εξέφρασε τις ανησυχίες του για τα νέα όμβρια που οδηγούνται στο ρέμα Κουτσολίδι. Δεν γνωρίζω τι μελέτη έχει γίνει αλλά φοβούμαι μήπως έχει δίκιο. Έχουμε ζήσει στο παρελθόν τουλάχιστο δυο υπερχειλίσεις του ρέματος και όσοι έχουμε υπόγεια κάθε χειμώνα ανησυχούμε. Με την ευκαιρία θα περιγράψω την ιστορία ενός δρόμου στην ίδια περιοχή. Το 1978 αγόρασα οικόπεδο σε ανώνυμη οδό που αρχίζει από την Αθηναγόρα και φθάνει μέχρι το ρέμα Κουτσολίδι που τότε ήταν ανοικτό. Ο δρόμος έχει μήκος 50 μέτρα και περιλαμβάνει εννέα οικόπεδα. Σήμερα έχουν κτιστεί ισάριθμες οικοδομές. Αργότερα ονομάστηκε οδός Αχέλη. Οι πρώτοι κάτοικοι πληρώσαμε τους στύλους για να πάρομε ρεύμα από τη Δ.Ε.Η. Επίσης με χρήματα των κατοίκων κατασκευάστηκε αποχέτευση. Μετά ζητήσαμε τη διαμόρφωση του δρόμου, γιατί ήταν χωματόδρομος. Η πρώτη επέμβαση έγινε παραμονές δημοτικών εκλογών. Έφεραν δυο αυτοκίνητα χώμα και το σκόρπισαν στο δρόμο. Οι λάσπες και η σκόνη ήταν τώρα περισσότερες. Δεύτερη επέμβαση πάλι παραμονές εκλογών. Μια βροχερή μέρα τοποθέτησαν με μεγάλη προχειρότητα τσιμέντο πάνω στις λάσπες και έγινε ένα με αυτές. Αμέσως οι λάσπες έβγαιναν πάνω από το τσιμέντο και τα νερά δημιουργούσαν λίμνες στο δρόμο. Τρίτη επέμβαση πάλι παραμονές εκλογών αποφάσισαν να βάλουν άσφαλτο. Πράγματι μια μέρα που γύριζα από τη δουλειά μου γύρω στις 2:00 μ.μ. τοποθετούσαν άσφαλτο παρουσία δυο υπαλλήλων του Δήμου. Πλησίασα και μιλούσα με τους υπαλλήλους. Τότε ήλθε κάποιος και τους είπε «θα φέρομε ακόμα δυο αυτοκίνητα υλικό να στρώσομε όλο το δρόμο». Οι υπάλληλοι έφυγαν, αλλά άλλο υλικό δεν ήλθε. Αποτέλεσμα: γλυτώσαμε από τις λάσπες αλλά όχι και από τα λιμνάζοντα νερά. Βαρεθήκαμε και για αρκετά χρόνια ζούσαμε με αυτές τις συνθήκες. Την άνοιξη του 2012 συνεργείο έσκαψε το δρόμο βρήκε την αποχέτευση, την κατέστρεψε και πάνω στα λύματα τοποθέτησε πλαστική σωλήνα. Οι συνδέσεις με τα σπίτια ήταν τόσο πρόχειρες που πριν σκεπαστούν υπήρχαν διαρροές. Όλα αυτά δημοσιεύτηκαν και με φωτογραφίες. Οι συνδέσεις συνεχίστηκαν με τον ίδιο τρόπο απλώς έβαζαν λίγη κόλλα και τις σκέπαζαν αμέσως. Σε μερικά σημεία έπεσαν πέτρες και χώματα πάνω στο σωλήνα. Χωρίς να τα καθαρίσουν σκέπασαν το χαντάκι. Για αρκετές μέρες το χαντάκι έμεινε έτσι. Κάποια μέρα έφεραν άσφαλτο να το καλύψουν. Το υλικό όμως ήταν λίγο με αποτέλεσμα τώρα εκτός από τις λίμνες όταν πέσει νερό στο δρόμο να δημιουργείται και ένα στάσιμο ρυάκι. Όσοι είμαστε από αυτή την πλευρά δυσκολευόμαστε να μπούμε στα σπίτια μας. Όταν ρωτήσαμε ποιο σκοπό εξυπηρετεί αυτό το έργο μας είπαν ότι θέλουν να καθαρίσουν το ρέμα Κουτσολίδι από τα λύματα. Αναφέρω όμως και κάτι πολύ χαρακτηριστικό. Δεν σύνδεσαν όλα τα νοικοκυριά με τη νέα αποχέτευση. Όλα αυτά για το δρόμο τα μεταφέραμε στο σημερινό Δήμαρχο καταθέτοντάς του και σχετικό υπόμνημα. Ο Δήμαρχος μας είπε ότι θα αναλάβει το θέμα προσωπικά και θα το λύσει. Από τότε έχει περάσει παραπάνω από ένας χρόνος, εμείς όμως περιμένομε, αφού αυτό κάνομε πάνω από τριάντα χρόνια.
Αναρωτιέμαι αν όλα αυτά είναι συμπτώσεις ή μια μικρογραφία λειτουργίας του κράτους.
