Μια προτομή μια ιστορία

Στην αρχή εψάλη μνημόσυνος δέησης στη μεγάλη αίθουσα τελετών που ήταν κατάμεστη από Κρητικούς και φίλους της Κρήτης από τον πατέρα Αρσενίου στη μνήμη των ιδρυτών, των ευεργετών, δωρητών και αφιερωτών της Κρητικής Εστίας. Στη συνέχεια ο πρόεδρος της Εστίας κ. Μπάμπης Σαλβαράκης αναφέρθηκε στο έργο της Κρητικής Εστίας, στους ανθρώπους που την υπηρέτησαν και στη συμβολή του αειμνήστου προέδρου κ. Βογιατζάκη, που είναι ο κυριότερος συντελεστής της ιδρύσεως της Κρητικής Εστίας, ακολούθως, ο γράφων μίλησε για το κοινωνικό και ανθρωπιστικό έργο του τιμωμένου μεγάλου ευεργέτη της Κρήτης και όχι μόνο. Τόνισε μάλιστα για ιστορικούς λόγους πως ο πρόεδρος τότε της Παγκρητίου μαζί με το συμβούλιο επήραν την ιστορική απόφαση της ίδρυσης Κρητικής Εστίας με σκοπό την φιλοξενία απόρων σπουδαστών την 3η Δεκεμβρίου του 1962 και τον Απρίλιο του 1963 συνεστήθη με την υπογραφή του ιδρυτικού συμβολαίου.
Έτσι ψυχή αγαθή μας αξιώνει να γιορτάζουμε και τα 50 χρόνια από την ίδρυση αυτού του ιδρύματος που αποτελεί το καμάρι της κρητικής παροικίας της Αθήνας. Ο Γεώργιος Μαριδάκης πρόεδρος της Παγκρητίου τόνισε εμπεριστατωμένα το γεγονός ότι αν έλειπε ο Γεώργιος Βογιατζάκης δεν θα εγένετο το ίδρυμα αυτό και ότι ιδρυτής και μόνο είναι η Παγκρήτιος με πρόεδρο τον Γεώργιο Βογιατζάκη που διέθεσε τότε το 1963 τον ένα όροφο της ιδιοκτησίας της και 110.000 χιλιάδες δραχμές για να πραγματοποιηθεί το όνειρο των Κρητικών που σαν ιδέα ξεκίνησε τότε το 1890 από τον αείμνηστο Μάρκο Ρενιέρη διοικητή τότε της Εθνικής τράπεζας. Μίλησε ακόμα για τα έργα που η Παγκρήτιος πραγματοποίησε με πρόεδρο τον Βογιατζάκη που ανέβασε τότε το κύρος της Παγκρητίου και την κατέστησε το σπουδαιότερο πολιτιστικό σωματείο της Αθήνας.
Τέλος η κυρία Φαλή Βογιατζάκη έλαβε τον λόγο και είπε τα κάτωθι λόγια συνοδευόμενη από τον γιο της Γεώργιο Βογιατζάκη Ραφαήλ:
«Ευχαριστώ θερμά εκ μέρους της οικογένειάς μου το Δ.Σ. της Κρητικής Εστίας για την τιμή που κάνει σήμερα στη μνήμη του πατέρα μου Γεωργίου Βογιατζάκη, ο οποίος στις 27 Απριλίου συμπληρώνει 12 χρόνια αφότου έφυγε από κοντά μας. Ευχαριστώ όλους εσάς που τον τιμάτε με την παρουσία σας στη σημερινή εκδήλωση.
Με ιδιαίτερη συγκίνηση βρίσκομαι σ’ αυτό το χώρο, της Κρητικής Εστίας που γνωρίζω καλά την ιστορία του, λόγω των δεσμών μου με την Παγκρήτιο Ένωση στα χρόνια του πατέρα μου, αλλά και την δικιά μου θητεία, ως Προέδρου.
Το να τιμώνται οι ευεργέτες και δωρητές αποτελεί οφειλόμενη τιμή σ’ εκείνους που προσέφεραν κατά οποιονδήποτε τρόπο σ’ ένα σημαντικό κοινωφελή σκοπό και αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση.
Θεωρώ ότι η σημερινή μεγάλη τιμή στον Γεώργιο Βογιατζάκη δεν αφορά μόνο τη συμβολή του στην Κρητική Εστία, αλλά αποτελεί ευρύτερα αναγνώριση της προσφοράς του στην Κρήτη και τους Κρητικούς.
Είμαστε υπερήφανοι και ευγνώμονες για όσους σκοπό τους έταξαν τη δημιουργία και λειτουργία του ιδρύματος της Κρητικής Εστίας που τόσα προσέφερε και προφέρει στους νέους της Κρήτης.
Τέτοια έργα δεν είναι έργα ενός ανθρώπου.
Περιμένουμε να αναγνωριστεί και να τιμηθεί, όπως υποσχέθηκε ο Πρόεδρος κ. Σαλβαράκης το σημαντικό θεμελιακό έργο του Πολύδωρου Βαρδουλάκη. Επίσης να τιμηθούν όσοι κατά καιρούς προσέφεραν στους σκοπούς του ιδρύματος.
Δεν θα μιλήσω για τη ζωή και την κοινωνική προσφορά του Γεωργίου Βογιατζάκη. Είναι γνωστά και κυρίως στους Κρητικούς.
Θα αναφερθώ μόνο σε μερικά λόγια του από μια τελευταία του συνέντευξη: «Δύο λέξεις θέλω να συμπληρώνω για την προσφορά μου στο κοινωνικό σύνολο. Είναι άπειροι εκείνοι που βοηθήθηκαν από εμένα, αναδείχθηκαν και σταδιοδρόμησαν. Θέλω να τονίσω ότι σε όλη τη διάρκεια της δραστηριότητάς μου, ποτέ δεν ξεχώρισα κανένα με βάση τα πολιτικά του φρονήματα. Όλους τους έβλεπα ως συμπατριώτες μου. Μου ήταν αδιάφορο αν επρόκειτο για βενιζελικούς, λαϊκούς ή κομμουνιστές. Μου αρκούσε ότι ήταν κρητικοί.
Μπορεί να έμειναν μερικοί, ελάχιστοι, ανικανοποίητοι. Αλλά τούτο οφείλετο μόνο σε αδυναμία μου να τους βοηθήσω και λυπάμαι γι’ αυτό.
Από την πείρα των τόσων πολλών δεκαετιών μου, μια υποθήκη θα ήθελα να αφήσω στους επερχόμενους: Συγκρητισμό. Μια λέξη μια έννοια, που τα λέει όλα. Το κλειδί για τη λύση κάθε προβλήματός μας. Έκκληση απευθύνω για συγκρητισμό. Και προσθέτει.
Ας ελπίσουμε, ότι ο κόσμος κάποτε θα συνέλθει. Και πως γρήγορα θα ξεχαστούν τα πάθη, ώστε να επανέλθουμε στις παλιές άδολες αξίες, αυτές που τιμούν και σέβονται τις πατροπαράδοτες έννοιες της συγγένειας της μακροχρόνιας φιλίας, της καλής γειτονίας. Τότε μόνο υπάρχει ελπίδα να αναβιώσει και η μεγάλη ιδέα του Συγκρητισμού, που θα αποτελεί όσο ζω το όνειρό μου».
Η προτομή που θα αποκαλυφθεί σήμερα ας είναι εκεί ως σύμβολο αλληλεγγύης, κατανόησης και αγάπης και ανθρωπιάς μεταξύ μας που σήμερα το χρειαζόμαστε ίσως περισσότερο από άλλοτε.
Σύμβολο συγκρητισμού όπως το επιθυμούσε ο ίδιος. Πιστεύω ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να τον τιμήσουμε».