Στις 10 Νοεμβρίου του 2019 μας άφησε ο τ. Καθηγητής των Μαθηματικών στη Μέση Εκπαίδευση Κωνσταντίνος Γεωργ. Τουρνάκης. Τον αείμνηστο καθηγητή αποχαιρέτησαν με νεκρολογίες ή δημοσιεύματα στον τύπο έγκριτοι συνάδελφοί και μαθητές του, όπως: οι κ.κ. Β. Αναστασάκη-Σταγάκη και Παγώνα Ασκοξυλάκη, πρόεδρος και αντιπρόεδρος του Συνδέσμου μας, Θεόδωρος Πελαντάκης, Ευσεβία Παπαδογιαννάκη, Χάρης Στρατιδάκης.
Στις 30 Ιανουαρίου του 2020, ημέρα εορτής των «Τριών Μεγάλων Διδασκάλων και Ιεραρχών» της Ορθόδοξης Ελληνικής Παιδείας, η οικογένειά του από κοινού με το Σύνδεσμο των Καθηγητών Μέσης Εκπαιδεύσεως του Νομού Ρεθύμνης, του οποίου ο αείμνηστος Κώστας υπήρξε δημιουργός και θεμελιωτής, τέλεσαν λίαν προσφυέστατα το σαρανταήμερο μνημόσυνό του στο Μοναστήρι της Μεταμορφώσεως του Κουμπέ. Τη λειτουργία και την επιμνημόσυνο ακολουθία παρακολούθησαν όλα σχεδόν τα μέλη του Συνδέσμου, καθώς και άλλοι συνάδελφοί του.
Τα προαναφερθέντα δημοσιεύματα, το πλήρες συμβολισμού και νοήματος 40ήμερο μνημόσυνο, τη συγκεκριμένη εκείνη εορτή, καθώς και οι πολυπληθείς εκδηλώσεις πένθους και αγάπης προς αυτόν φανερώνουν ότι το πέρασμα του Κώστα Γ. Τουρνάκη άφησε βαθύ αποτύπωμα στο ζωτικό χώρο της εκπαίδευσης αυτής της πόλης. Ο υπογράφων είχε γνωρίσει από πρώτο χέρι και όχι εξ ακοής το έργο του Κ. Τουρνάκη στο Πολυκλαδικό, αφού και τα τρία του παιδιά φοίτησαν σ’ αυτό το καινοτόμο και πρωτοποριακό Σχολείο, η επιτυχία του οποίου στην πόλη μας, εκτός των άλλων, οφείλεται και στο ζήλο και τις εξαιρετικές οργανωτικές ικανότητες του πρώτου διευθυντή του, του Κώστα Τουρνάκη.
Μια από τις πιο στενές συνεργάτιδές του στο Πολυκλαδικό μας ανέφερε τις προάλλες: «Κάθε πρωί, μόλις με έβλεπε, έβγαζε ένα χαρτί από την τσέπη του με τις οδηγίες και τις δουλειές που θα έπρεπε να κάνω εκείνη την ημέρα στο Σχολείο. Το ίδιο έκανε και με καθένα συνάδελφο ξεχωριστά. Παρέδιδε και σ’ αυτούς τα χαρτάκια τους με τις δουλειές που είχαν να κάνουν. Με τον Τουρνάκη διευθυντή δεν μπορούσες να ξεφύγεις. Γνώριζε τις ιδιαίτερες δεξιότητες του καθενός συναδέλφου και φρόντιζε να τους αναθέτει τις αντίστοιχες εργασίες». Ως σύγχρονος manager, γνώριζε να διαμορφώνει τους καθηγητές του σχολείου του από αυτόνομες ετερόκλητες μονάδες σε συντονισμένη και αλληλοσυμπληρούμενη ομάδα με συνοχή και κοινούς στόχους, αξιοποιώντας θετικά τις επί μέρους διαφορές και ιδιαιτερότητες των. Είχε εξελιχθεί, δηλαδή σε ένα προικισμένο και χαρισματικό διευθυντή ορχήστρας, διαθέτοντας ένα σπάνιο στο χώρο της εκπαίδευσης συνδυασμό επιστημονικής και διδακτικής επάρκειας από τη μια μεριά στον καίριο χώρο της μαθηματικής παιδείας και μοναδικού οργανωτικού-διευθυντικού ταλέντου από την άλλη.
Μετά την τόσο καταξιωμένη εκπαιδευτική του καριέρα, ως συνταξιούχος πλέον, ο Κώστας Τουρνάκης από χαρακτήρα και… κεκτημένη ταχύτητα δεν έμεινε, δεν θα μπορούσε άλλωστε ένας τέτοιος άνθρωπος, να μείνει ανενεργός. Ίδρυσε το Σύνδεσμο Συνταξιούχων Καθηγητών Νομού Ρεθύμνης, όπου και πάλι διέπρεψε. Ξεδίπλωσε για μια ακόμη φορά το μοναδικό ταλέντο του να προσλαμβάνει ένα σύνολο μεμονωμένων ατόμων και να το αναπλάθει σε συγκροτημένη ομάδα. Σε μια παρέα όπου ο άλλος δε λειτουργεί ως αντίπαλος, ως απέναντι, αλλά ως σύντροφος και συμμέτοχος.
Είδε το πρόβλημα και τους κινδύνους που δημιουργεί η απότομη μετάβαση από την πλήρη δράση και ενέργεια ζωή του εν ενεργεία εκπαιδευτικού, σ’ αυτήν του άπραγου συνταξιούχου, όπου αποκομμένος από φίλους και εδικούς αναπολεί και… κλαίει για τα περασμένα μεγαλεία. Και έτσι το 2003 «φτιάχτηκε» ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ. Τον οργάνωσε στην κάθε του λεπτομέρεια.
Με το κύρος του και τη στιβαρή προσπάθεια όλου του Δ.Σ., ένας μεγάλος αριθμός συνταξιούχων καθηγητών προσήλθε στις τάξεις του. Οι ήδη γνωστές ικανότητες και τα διοικητικά χαρίσματά του μπήκαν ξανά σε πλήρη δράση. Τα χαρτάκια, που από βραδύς συμπλήρωνε για να τα δώσει στους συνεργάτες του, ξεκίνησαν πάλι. Οργανώθηκαν αξέχαστες εκδρομές και δράσεις. Οι άνθρωποι του Συνδέσμου ανταποκρίθηκαν πέρα για πέρα. Μια νέα σχέση δημιουργήθηκε μεταξύ τους, και αυτή η σχέση έδωσε ποιότητα, περιεχόμενο και νόημα στη ζωή τους, τόσο στο ατομικό, όσο και στο συλλογικό επίπεδο. Η για πολλά χρόνια συνεργάτης του στο Σύνδεσμο και σημερινή Αντιπρόεδρός του ανέφερε στο λόγο της στην εξόδιο σύναξη χαρακτηριστικά: «Το 2010 παραιτήθηκε για λόγους υγείας, είχε βάλει όμως γερά θεμέλια, ώστε ο Σύνδεσμος να μη διαλυθεί, αλλά να συνεχίζει απρόσκοπτα το έργο του».
Πράγματι ο Σύνδεσμος, δέκα χρόνια μετά την αποχώρησή του παραμένει το ίδιο σφριγηλός, το ίδιο δυναμικός. Όχι μόνο δεν έχει γίνει μια άδεια, σουφρωμένη σφραγίδα, ανάμεσα σε πολλές άλλες, αλλά με περισσότερα από 150 ενεργά μέλη που ανταποκρίνονται με εντυπωσιακούς αριθμούς στις εκδρομές και τις άλλες εκδηλώσεις του, συνεχίζει το δρόμο και την πορεία που χάραξε ο αξέχαστος, ο χαρισματικός δημιουργός και πρώτος του πρόεδρος. Ο Κώστας Γ. Τουρνάκης. Ο Σύνδεσμός μας τον ευγνωμονεί.
