Σχετικά με τα ελληνικά μνημόνια υπάρχουν δύο πολύ μεγάλες αλήθειες, που όποιος τις παραβλέπει, αδικεί τον εαυτό του ως έλλογο ον. Η πρώτη αλήθεια είναι ότι: καλά ή κακά τα μνημόνια, χωρίς αυτά η χώρα θα είχε χρεοκοπήσει, θα είχαμε υποστεί πελώρια εθνική ήττα και ο λαός θα διαβιούσε πάρα – πάρα πολύ χειρότερα, απ’ ό,τι περνά σήμερα με τα μνημόνια. Η δεύτερη αλήθεια είναι ότι: τα μνημόνια είχαν πολλά λάθη, ηθελημένα ή αθέλητα. Υπήρχε η άποψη στους δανειστές ότι οι «σπάταλοι» και «τεμπέληδες» Έλληνες, έπρεπε να τιμωρηθούν. Υπήρχε η λάθος εκτίμηση (των δανειστών) για τη βιωσιμότητα του χρέους. Υπήρχε η δογματική άποψη πως ότι ισχύει για ένα κράτος (είτε στη Σκανδιναβία, είτε στην Αφρική βρίσκεται), μπορεί να ισχύσει και στην Ελλάδα. Τέλος δεν υπήρχε (και δεν υπάρχει ακόμα) η αναπτυξιακή διάσταση, ώστε να μπορέσει η Ελλάδα να βγει από την κρίση και να μπορεί να ξεπληρώσει το χρέος της. Αυτές οι δυο αλήθειες είναι εξώφθαλμες. Συνήθως όμως οι κυβερνήσεις παραδέχονται μόνο την πρώτη και η (όποια) σοβαρή αντιπολίτευση (γιατί η παλαβή αντιπολίτευση μιλάει για «κατοχή» και «κουϊσλιγκ»…) παραδέχεται μόνο τη δεύτερη. Μα η μισή αλήθεια (όπως και το ψέμα) οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα. Και αλίμονο σε όσους σχεδιάζουν τη ζωή τους ή τη ζωή ενός λαού σε λανθασμένες εκτιμήσεις.
Έτσι τα μνημόνια είχαν απόλυτη ανάγκη να τροποποιηθούν, ώστε να καταστεί το ελληνικό χρέος βιώσιμο. Αλλά οι δανειστές μας (π.χ. η Γερμανία) έχουν κάνει και αυτοί τις λάθος εκτιμήσεις τους και τώρα που τις βλέπουν, δεν μπορούν εύκολα να περάσουν τις αναγκαίες αλλαγές από την κοινή τους γνώμη, που μέχρι τώρα την είχαν βομβαρδίσει με τις δικές τους αερολογίες περί «τεμπέληδων» κ.λπ. Ελλήνων. Έτσι οι τελειωτικές(;) αποφάσεις αναβάλλονται για μετά τις γερμανικές εκλογές το Σεπτέμβριο του 2013. [Γιατί ακόμα και σήμερα το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο, τα μέτρα που λήφθησαν δεν δείχνουν ανάκαμψη και φυσικά δεν καλυτερεύουν τη ζωή των εργαζομένων, των συνταξιούχων και των ανέργων].
Ας αρχίσουμε όμως με τις κυβερνητικές αερολογίες. Η κύρια (όχι όμως και η μοναδική) αερολογία ανήκει στον κ. Σαμαρά και τη Ν.Δ. Αυτή είναι ότι: ΤΩΡΑ μόνο γίνεται διαπραγμάτευση, σε αντίθεση με τις προηγούμενες διαπραγματεύσεις. Πρόκειται για απύθμενη αερολογία. Για να κάνει κάποιος διαπραγμάτευση πάνω σε ένα κείμενο μιας σύμβασης, που έχει σχεδιάσει ο αντισυμβαλλόμενος, πρέπει πρώτα να έχει φτιάξει ένα δικό του σχέδιο σύμβασης, ώστε, αντιπαραβάλλοντάς το με το άλλο, να γίνει η διαπραγμάτευση. Έτσι, λοιπόν, όταν οι κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά «διαπραγματεύονταν» τα διάφορα μνημόνια, από τη στιγμή που δεν είχαν εκπονήσει σχέδια μνημονίων (=σχέδια εξόδου από την κρίση), δεν ήταν εις θέση να κάνουν ουσιαστική διαπραγμάτευση. Η μόνη «διαπραγμάτευση» που έκαναν, ήταν όταν είχαν να διαλέξουν από πού θα εισέπρατταν έσοδα: από τους έχοντας και μη πληρώνοντας φόρους ή από τους μη έχοντες και νόμιμους φοροδότες. Τότε όλες οι κυβερνήσεις διάλεξαν τους δεύτερους. Όσον αφορά το πρόγραμμα δανειοδότησης, αποπληρωμής των δανείων, βιωσιμότητας του χρέους, της ύφεσης ή της ανάπτυξης, το έφτιαξαν από μόνοι τους οι δανειστές, χωρίς να υπάρχει αντίθετη πρόταση από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Αυτό άλλωστε είναι φυσικό, γιατί μεταξύ δανειστή και δανειζόμενου, επικρατεί η γνώμη του πρώτου, ιδίως αν δεν υπάρχουν άλλοι πρόθυμοι δανειστές.
Υπήρξαν όμως και δύο διαπραγματεύσεις, για τις οποίες οι τροϊκανοί δεν μας ρώτησαν καθόλου. Η πρώτη ήταν όταν έγινε το κούρεμα, όπου οι διαπραγμάτευση έγινε μεταξύ Τρόικας και Τσαρλς Νταλλάρα. Η δεύτερη, προ ημερών, όταν το Δ.Ν.Τ. ζητούσε νέο κούρεμα και η διαπραγμάτευση έγινε μεταξύ Λαγκάρντ και Σόιμπλε.
Ας έρθουμε τώρα στις αερολογίες της αντιπολίτευσης. Οι σοβαροί αντιπολιτευόμενοι (δυστυχώς στην κατηγορία αυτή υπάγονται λίγοι δημοσιογράφοι και κανένα κόμμα) βλέπουν, πολύ σωστά, την προαναφερθείσα δεύτερη αλήθεια και αναλώνουν τις κριτικές τους στο ότι «δεν βγαίνει» το πρόγραμμα, στο ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, στο ότι η κυβέρνηση δεν έκανε καμία διαπραγμάτευση, στο ότι η κυβέρνηση δεν έχει σχέδιο και στο ότι ο λαός υποφέρει (όντως). Όμως, δεν λένε τίποτα για το τι θα γινότανε στην Ελλάδα χωρίς τα μνημόνια (χρεοκοπία, εθνική ήττα και λαϊκή καταστροφή), κάνουν πως δεν βλέπουν ότι οι δανειστές συνεχώς αναγνωρίζουν (έστω με καθυστέρηση) τα λάθη τους και τα διορθώνουν και τέλος κάνουν ότι δεν αντιλαμβάνονται τα προβλήματα των κυβερνήσεων των δανειστών μας σε σχέση με τα κοινοβούλια και την κοινή γνώμη των χωρών τους. Επομένως αερολογούν.
Όσο για τη λαϊκίστικη αντιπολίτευση, αυτή μας έχει γεμίσει με τερατώδεις αερολογίες. Ζητάει να μην πληρώσουμε το χρέος κηρύσσοντάς το επαχθές (και μάλιστα τα λένε τις παραμονές των αποφάσεων των δανειστών για να δοθούν οι δόσεις του δανείου). Ζητάει να κάνουμε μονομερή αναστολή πληρωμής του χρέους (ΣΥΡΙΖΑ). Μιλάει για γερμανική κατοχή και για τοκογλύφους δανειστές (όταν όλοι σχεδόν οι δανειστές, μας δανείζουν με επιτόκιο μικρότερο απ’ αυτό που δανείζονται οι ίδιοι!). Διακηρύσσει ότι μόλις αναλάβει την κυβέρνηση θα ακυρώσει με νόμο τα μνημόνια (ΣΥΡΙΖΑ). Ο λαϊκισμός στο απέραντο μεγαλείο του.
Τα κόμματα που κυβερνούν καθώς και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης πρέπει να σταματήσουν την αερολογία και να αρχίσουν επιτέλους να φτιάξουν ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΣ εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση και να πουν όλη την αλήθεια στο λαό. Αν συνεχίσει ο σημερινός μνημονιακός διχασμός, τότε η χώρα κινδυνεύει να μην βγει ποτέ από την ύφεση και την κρίση. Και τότε θα συνεχίσουμε να καταναλώνουμε ως λαός τις αερολογίες αυτών που δεν έχουν ιδέα για το πώς θα βοηθήσουν τη χειμαζόμενη χώρα μας.
Υ.Γ. Πρέπει να ανασκευάσω ένα λάθος μου σε άρθρο μου στις αρχές Νοέμβρη. Έβαλα το ΚΚΕ μαζί με τα κόμματα που προτείνουν να τεθεί εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή. Όχι, το ΚΚΕ δεν έκανε αυτό το λάθος. Άλλοι το κάνανε.
