Μετά την πρώτη αρνητική αυτή εντύπωση, αυτό το τεταμένο, εχθρικό κλίμα άλλαξε και το διαδέχτηκε μια εντελώς διαφορετική περιρρέουσα ατμόσφαιρα και αντίληψη. Αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα προκάλεσαν σε πολλούς τα ονόματα της λίστας.
Διαβάζοντάς τα ένα-ένα εξεπλάγησαν, όταν είδαν τα αναφερόμενα ονόματα γνωστών τους, οι οποίοι, μέχρι τη δημοσίευση της λίστας, ουδέποτε είχαν δώσει την εντύπωση ότι είναι πλούσιοι και εν τούτοις διέθεταν στην Ελβετία καταθέσεις εκατομμυρίων ευρώ!…
«Είδες ο τάδε; Πάμπλουτος κι όμως κλαιγόταν, πως δεν είχε πόρους και ότι δεν του έφτανε ο μισθός του».
Όταν ρωτήθηκε σε φιλική συναναστροφή κάποιος, αν πρόκειται για τον ίδιο στη λίστα ή πρόκειται για συνωνυμία, απάντησε με πομπώδες ύφος εκατό καρδιναλίων!…
«Τι λέτε Κύριε. Και βέβαια είμαι εγώ ο ίδιος στη λίστα. Συνέβη να είμαι ο μοναδικός κληρονόμος ενός άκληρου θείου μου».
Μια άλλη κυρία του υπογείου πολυκατοικίας, άσημη και άγνωστη μέχρι χθες, που αναφερόταν στη λίστα με το ίδιο όνομα μιας άλλης νοικοκυράς, της οποίας ο εξωφρενικός λογαριασμός στην Ελβετία αντιστοιχούσε στην αξία χρυσορυχείου, σήμερα προσπερνούσε τους ενοίκους κορδωτή με βλέμμα υπεροπτικό.
Με την πάροδο των ημερών η δημοσιοποίηση των ονομάτων πήρε ανοδική πορεία τέτοια, ώστε να μην προσάπτει η λίστα Λαγκάρτ μομφή, δυσφήμιση και ηθική κηλίδα, αλλά εισιτήριο για τα lobi και τα κλειστά κοσμικά club των επωνύμων της high society (χάι σοσάιετυ).
Εξάλλου το όνομα της Κριστίν Λαγκάρντ έχει το χαρακτηριστικό γνώρισμα εκείνο που διακρίνει και δηλώνει αριστοκρατική καταγωγή όπως των κυριών της πολυτελούς Αυλής του Λουδοβίκου ΙΕ’ με τα ευνοιοκρατικά προνόμια. Είναι παραπλήσιο και αντίστοιχο με το όνομα π.χ. της μαντάμ Πομπαντούρ, είτε της μαντάμ Ρεκαμιέ με τους τίτλους ευγενείας, τα οικόσημα και την εκθαμβωτική μεγαλοπρέπεια.
Δεν ξέρω ωστόσο, για ποιο λόγο έχουν δημιουργηθεί τόσα προβλήματα, έχουμε υποβληθεί σε τόσες θυσίες και έχουμε εναποθέσει όλες μας τις ελπίδες στην κυρία Λαγκάρντ, ενώ υπάρχει η ουρανοκατέβατη λύση και εναπόκειται στους Έλληνες πολίτες να την θέσουν σε ενέργεια.
Όπως άκουσα να λένε και να βαυκαλίζουν τον ελληνικό λαό με ψευδαισθήσεις οι αρχηγοί της αντιπολίτευσης, αντί να καθόμαστε, να παρακαλάμε την αξιότιμη κυρία Λαγκάρντ, ζητώντας ελεημοσύνες και ευνοϊκή μεταχείριση, δεν έχουμε παρά να προχωρήσουμε σε μονομερή διαγραφή του χρέους και να μπει ένα τέλος σ’ αυτήν την ιστορία. Είναι τόσο απλό και αποτελεσματικό, να τυπώνονται χρήματα όπως στην Κατοχή, για να έχουν όλοι!…
Σύμφωνα με όσα υποστηρίζουν οι αντιπολιτευόμενοι αρχηγοί και τα οποία αποτελούν ευσεβή πόθο, θα υψώσουμε το επιβλητικό ανάστημά μας υπερήφανα και μόλις μας ζητήσει η κ. Λαγκάρντ να καταβάλουμε τις δόσεις, θα την κοιτάξουμε στα μάτια ασκαρδαμυκτί, που σημαίνει με ατενές βλέμμα και χωρίς να ανοιγοκλείνουν τα μάτια και θα της πούμε με αγέρωχο ύφος «Μη μας σκοτίζεις άλλο κυρία μου. Δεν πρόκειται να σου καταβάλουμε ούτε ένα ευρώ. Πάρ’ το απόφαση κυρία μου, ότι έχασες τα λεφτά σου και άσε μας ήσυχους».
Αυτό θα είναι το δεύτερο ΟΧΙ που θα πει η χώρα στην κυρία και σε αυτούς τους απαιτητικούς δανειστές. Το ανεπανάληπτο «ηρωικό» αυτό γεγονός θα το γιορτάσουμε όχι μόνο με γενικό σημαιοστολισμό και με τις καμπάνες να χτυπούν χαρμόσυνα απ’ άκρη σ’ άκρη της επικράτειας, αλλά στην Κρήτη και με μπαλωτιές, που θα μεταφέρουν το συγκινητικό μήνυμα της νίκης! Ιστορικές στιγμές που θα μείνουν στη μνήμη ανεξίτηλες, σε όσους θα ‘χουμε την ευτυχία να τις ζήσουμε. Με συγκλονίζει και με συνταράσσει αυτή η αυταπάρνηση των αρχηγών της αντιπολίτευσης, αυτή η υπέρβαση και η άρνηση του προσωπικού συμφέροντος.
Αλλά μετά τη διαγραφή του εθνικού μας χρέους πολλοί, με πειστική πλέον δικαιολογία, θα πηγαίνουν στο έφορο και θα του δηλώνουν χωρίς περιστροφές «Δεν πρόκειται να σου δώσω δραχμή για τους φόρους μου. Προβαίνω σε μονομερή διαγραφή του χρέους μου». Αναφέρομαι στη δραχμή, εφ’ όσον τότε αυτό θα είναι το νόμισμα. Εξ’ άλλου και οι ενοικιαστές θα εφαρμόσουν την μονομερή διαγραφή του χρέους. Εν συνεχεία απολύτως δικαιολογημένο και «απελευθερωμένο» από τα χρέη κράτος, θα προβεί σε μονομερή διαγραφή μισθών και συντάξεων οπότε θα επανέλθομε στις αλησμόνητες ημέρες της γερμανοκατοχής και θα ζούμε λιτοδίαιτοι, όντως ολιγαρκείς και όντως λιγόφαγοι, πορευόμενοι με το χαρουπόψωμο, τους χορτοκεφτέδες (ένα αυγό και χόρτα) τα λούπινα και τις ψαρές (όχι ψάρια, αλλά ζωοτροφή). Θα ‘χουμε όμως και τις ατραξιόν. Θα μας αποζημιώνουν οι γραφικές φιγούρες στην πόλη με τις κατσίκες στις αυλές, τα κουνέλια στις ταράτσες και στα μπαλκόνια, τους χοίρους στα υπόγεια των σπιτιών και τα κοτόπουλα στα σοκάκια και στα σώχωρα. Και… πάπαλα, όπως μας έλεγε η μακαρίτισσα η γιαγιά μου η Ρούσσα με τα παραμύθια της που σημαίνει: «Και εδώ τελειώνει το παραμύθι και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς… καλύτερα. Πάπαλα,α,α…».
Υποσημείωση: Πομφολυγώδεις υποσχέσεις ακούστηκαν πάλι χθες. Με ανερμάτιστη επιπολαιότητα η οποία τρομάζει, συνεχίστηκε το ίδιο βιολί: «Θα επαναφέρομε και πάλι μισθούς και συντάξεις με ένα νόμο και ένα άρθρο». Καθώς φαίνεται θα υπάρχει κάπου κάποιος κρυμμένος, αναπάντεχος θησαυρός. Τόση ολέθρια δημαγωγία και ανευθυνότητα! Για όνομα του Θεού!…
