Απαξιώνει πλήρως τον άνθρωπο θεωρώντας τους μετανάστες «υπανθρώπους», χαϊδεύει τους φτωχοποιημένους Έλληνες με έναν δήθεν φιλανθρωπικό οίστρο, ψαρεύει στα θολά νερά εκμεταλλευόμενη το αίσθημα ανασφάλειας, την αδυναμία του πολιτικού προσωπικού να σταθεί στο ύψος τον δύσκολων συνθηκών και να απλώσει ένα δίχτυ ασφαλείας στην κοινωνία.
Η Χρυσή Αυγή δυστυχώς είναι δημιούργημα δικό μας. Η φύση απεχθάνεται το «κενό». Ο τρόπος άσκησης της εξουσίας, η παρεοκρατία, οι φαυλότητες, η κομματοκρατία, η ανασφάλεια, η ανυπαρξία μεταναστευτικής πολιτικής, η ατιμωρησία, η δικαιοσύνη «α λα καρτ» (κυρίως σε ό,τι αφορά το πολιτικό προσωπικό και την οικονομική ελίτ), ο κρατικο-(κομματικό)-δίετος συνδικαλισμός, η αναξιοκρατία, η ένταση των ανισοτήτων, η υποχώρηση θεσμών-αρχών-αξιών, το έλλειμμα αλληλεγγύης (κυρίως κρατικής), η ανεργία και η φτωχοποίηση μεγάλου τμήματος της κοινωνίας, στρέφουν ένα μεγάλο ποσοστό των πολιτών να αναζητήσει πολιτική στέγη σε ένα μόρφωμα που απεχθάνεται την Δημοκρατία. Ακόμα και αυτή τη Δημοκρατία που κάνει βήματα «υποχώρησης» και αναζητά τρόπους να βελτιωθεί και να αντέξει στο χρόνο.
Όμως, από ό,τι φαίνεται η απογοήτευση του κόσμου είναι σε τέτοιο βαθμό που αναζητά χέρι να πιαστεί ακόμα και στους εχθρούς του πολιτεύματος.
Το φιλοναζιστικό-ρατσιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής δεν ήρθε από το πουθενά… Δημιουργήθηκε από τις αμαρτίες του πολιτικού μας συστήματος. Ενός πολιτικού συστήματος που αν συνεχίσει να μην αντιλαμβάνεται την κοινωνική πραγματικότητα ο τόπος θα οδηγηθεί σε πιο επικίνδυνα μονοπάτια και σε κοινωνική έκρηξη που θα είναι δύσκολο να ελεγχθεί. Η εκμετάλλευση της κατάστασης αυτής από τους κάθε είδους ακραίους (τόσο στα δεξιά όσο και στα αριστερά) θα οδηγήσει και σε πολιτικά αδιέξοδα μη ελεγχόμενα…
Το πολιτικό σύστημα ρίχνει νερό στο μύλο των ακραίων και αντιδημοκρατικών συμπεριφορών και στην συνέχεια «δάκρυα» και ηθικολογικά κηρύγματα, αντί για αυτοκριτική και εν συνεχεία σχεδιασμό μιας ρεαλιστικής πολιτικής προσανατολισμένη στην αντιμετώπιση μιας πραγματικότητας, που όσο περνά ο καιρός διαλύει ό,τι έχει αφήσει στο πέρασμά του ο φαύλος τρόπος άσκησης εξουσίας τα τελευταία χρόνια…
Τα σύγχρονα ανοικτά μέτωπα δεν αντιμετωπίζονται με νοοτροπίες του παρελθόντος, με ιδεοληψίες, ταμπού, ψέματα ή μισές αλήθειες.
Τα λόγια του αέρα, οι ωραιοποιήσεις, οι επικοινωνισμοί, ο λαϊκισμός, η ανυπαρξία σχεδιασμού δεν γίνονται πια πιστευτά και ανεκτά. Τώρα μετρούν τα έργα…
Υπάρχει όμως και ένα άλλο επίπεδο δράσης. Αυτό της κοινωνίας… Της αλληλεγγύης και της διατήρησης των ισορροπιών. Αλλά και στο επίπεδο αυτό δοκιμάζονται νοοτροπίες, αντοχές, αρχές, αξίες, στάσεις ζωής…
Είναι ανάγκη το «Εγώ» να δώσει την θέση του στο «Εμείς»…Η κοινωνία μας δεν είναι ρατσιστική. Γίνεται φοβική (ξενοφοβική), ανασφαλής και αναζητά από κάπου να πιαστεί.
Ο ρόλος της πολιτείας, των θεσμών, των πολιτών είναι συμπληρωματικός και κρίσιμος, προκειμένου να κλείσει ο δρόμος που οδηγεί σε ακραία μονοπάτια τόσο στα δεξιά όσο και στα αριστερά…
Αν θέλουμε να λειτουργήσουμε ως οργανωμένο κράτος και ως κοινωνία αρχών και αξιών, δεν έχουμε να διαλέξουμε άλλο δρόμο από εκείνον της οργάνωσης και λειτουργίας των θεσμών και λειτουργιών του κράτους και παράλληλα της κοινωνικής αλληλεγγύης.
Σε κάθε άλλη περίπτωση τα συσσίτια ή οι αιμοληψίες που οργανώνει η ρατσιστικά σκεπτόμενη Χρυσή Αυγή θα φαντάζουν στο κοντινό μέλλον ως πταίσματα.
Πολιτικό σύστημα και κοινωνία βρίσκονται σε ένα μονόδρομο. Ή τον βαδίζουν από κοινού ή μοιρολατρικά αναμένουν ένα χαοτικό μέλλον…
Θα το διακινδυνεύσουμε;
