Του ΚΩΣΤΗ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ
Ήταν ένα μουσικό Αφιέρωμα αγάπης κι ευγνωμοσύνης των μαθητών -που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του 28ου Αναγεννησιακού Φεστιβάλ του Δήμου Ρεθύμνου- προς τον Δάσκαλό τους και Αρχιμουσικό της Δημοτικής Φιλαρμονικής Ρεθύμνου Κώστα Αποστολάκη, που στην πολύχρονη θητεία του γαλούχησε γενιές ολόκληρες μουσικών της πόλης μας. Οι μαθητές του, λοιπόν, καταξιωμένοι μουσικοί σήμερα, την Κυριακή 1 Οκτωβρίου, το βράδυ, επέστρεψαν, με συγκίνηση, ένα μικρό δείγμα των όσων έμαθαν δίπλα του, τιμώντας κι εκείνοι, με τη σειρά τους, τον χαλκέντερο δάσκαλο.
Το όμορφο αυτό «Μουσικό Αφιέρωμα» πραγματοποιήθηκε από τον παρουσιαστή του Αναγεννησιακού Φεστιβάλ Αλέξη Κωστάλα, με τον γενικό συντονισμό του Ανδρέα Πλαῒτη και την βιογραφική παρουσίαση του φιλολόγου Δημήτρη Περβολιανάκη, του οποίου η στοχαστική κι εμπεριστατωμένη ομιλία στάθηκε το λογοτεχνικό κέντρο της εν λόγω μουσικής βραδιάς, μαζί με την, επίσης, ανθρώπινη και βαθιά συναισθηματική ομιλία, «Στον δάσκαλό μας με αγάπη», του Μανόλη Καρνιωτάκη, σχετική με την οφειλόμενη προς τον δάσκαλο τιμή.
Στην κεντρική ομιλία της βραδιάς, «Η προσωπικότητα, το έργο και η προσφορά του Κώστα Αποστολάκη», του Δημήτρη Περβολιανάκη, ακούστηκαν πολλά και σπουδαία για τον τιμώμενο, όπως, επίσης, και τα μεγάλα ονόματα των δασκάλων του στην Αθήνα, Μανόλη Καλομοίρη, Αντίοχου Ευαγγελάτου, Μιλτιάδη Κουτούγκου και Μάριου Βάρβογλη, από τα πρώτα στο μουσικό στερέωμα της Ελλάδας. Κι ενώ πλάι σε τέτοιους δασκάλους και με συνήγορό του τις σπουδαίες περγαμηνές επίδοσής του, ο Κ. Αποστολάκης θα μπορούσε -όπως και ακούστηκε από τον ομιλητή της βραδιάς ότι το πρότεινε ο εκ των δασκάλων του Μ. Βάρβογλης- να συνεχίσει σπουδαία καριέρα στην Αθήνα, όμως επιστρέφει στο Ρέθυμνο (1962) και επωμίζεται το βαρύ καθήκον της αναβίωσης της παρηκμασμένης, τότε, Φιλαρμονικής του Ρεθύμνου, της οποίας και παρέμεινε, έκτοτε, ο Αρχιμουσικός μέχρι το έτος 1970. Για δυο δεκαετίες, συνέχισε ο κ. Περβολιανάκης, ο Κ. Αποστολάκης εκπονεί ένα σπουδαίο εκπαιδευτικό έργο στον τόπο μας, μεταδίδοντας την αγάπη του για τη μουσική στους νέους του Ρεθύμνου. Οργάνωσε, περαιτέρω, μιαν εξαιρετική μπάντα, δημιούργησε αξιοπρόσεκτα μουσικά σύνολα και προσέφερε στη ρεθεμνιώτικη κοινωνία την ευκαιρία να παρακολουθήσει μουσικές εκδηλώσεις υψηλού επιπέδου. Σε ένα νέο ξεκίνημα το έτος 1982, πετυχαίνει τη μεταστέγαση της Δημοτικής Φιλαρμονικής στο τότε εγκαταλελειμμένο κτίριο της λεωφόρου Κουντουριώτη και καταφέρνει να προσελκύσει στον χώρο της μουσικής πολλά παιδιά, τα περισσότερα από τα οποία σήμερα διακρίνονται όχι μόνο στη μουσική αλλά και στις επιστήμες, εντός κι εκτός του Ρεθύμνου. Στις αρχές, τέλος, της δεκαετίας του 1990 πετυχαίνει την ίδρυση του Δημοτικού Ωδείου της πόλης μας, ενώ, ταυτόχρονα, η επιρροή του στην ίδρυση στην πόλη του Ρεθύμνου ενός από τα πρώτα Μουσικά Σχολεία της ελληνικής επικράτειας υπήρξε καθοριστική.
Στο μουσικό μέρος της βραδιάς, στη συνέχεια, έπαιξε πλήθος μαθητών του δασκάλου, τόσο ερμηνεύοντας τα έργα των Γ. Κουμεντάκη και Γιώργου Κυριακάκη, όσο και σε ξεχωριστά μουσικά σχήματα, όπως το παραδοσιακό των Ν. Κατριτζιδάκη – Γ. Παπατζανή και Στ. Συκάκη, που έδωσε δυναμικά και το δικό του καλλιτεχνικό διαμέτρημα, ερμηνεύοντας μιαν κρητική σούστα και τον «Αποχαιρετισμό» του Κ. Μουντάκη, στον οποίο εντυπωσίασε η φωνή του Γιάννη Παπατζανή, μια φωνή καθάρια, ακριβής, αγέρωχη κι ομοιογενής, με τη χαρακτηριστική εκείνη κρητική λεβεντιά.
Ακροτελεύτια και πανηγυρικά, την όμορφη τιμητική βραδιά έκλεισαν πρώτα το Κουϊντέτο χάλκινων πνευστών οργάνων Ρίθυ Brass της Δ.Φ.Ρ. και τελευταία η Δημοτική Φιλαρμονική Ρεθύμνου, με τους δεκάδες εκκολαπτόμενους νέους ευέλπιδες μουσικούς, με ένα θαυμάσιο μουσικό πανόραμα του Μάνου Χατζιδάκη, υπό την ορχηστική διεύθυνση του Στέλιου Αποστολάκη.
Και τα δύο σύνολα τα ένιωθες να στήνουν γύρω σου ένα απίστευτο πανηγύρι, οι ορχήστρες των οποίων εντυπωσίασαν και κυριολεκτικά ενθουσίασαν με το πλουσιότατο ρεπερτόριό τους, δυναμικά συντονισμένοι στο «El Gato Montes», του Manuel Panella το πρώτο, το Ρίθυ-Brass, και σ’ ένα καταπληκτικό pot-pourri, το δεύτερο, η Φιλαρμονική μας, με κομμάτια του αξέχαστου Μάνου Χατζιδάκη, που κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον του πολυπληθούς ρεθεμνιώτικου ακροατηρίου, που από ενωρίς είχε κατακλύσει τον χώρο της αίθουσας του Ωδείου, «Παντελής Πρεβελάκης».
Για τη βραδιά αυτή, να σημειώσουμε, επίσης, ότι συνέθεσαν έργα ειδικά για το δάσκαλό τους οι μαθητές του Μανόλης Ανδρουλιδάκης (ένα δεξιοτεχνικότατο «Νανούρισμα» για κιθάρα και φλάουτο και το «Απόσπασμα από ένα Κοντσέρτο»), ο Γιώργος Κουμεντάκης (το «Ένας Γρύλλος στο Φαράγγι του Κοτσιφού», ένα καταπληκτικό βιωματικό και βαθιά ατμοσφαιρικό έργο για πιάνο και τέσσερα χέρια, ένα έργο θα το έλεγα Προγραμματικής Μουσικής, με έντονο τον αφηγηματικό, περιγραφικό και αναπαραστατικό χαρακτήρα, από το πατρικό τού Γιώργου χωριό, τον Άι- Γιάννη τον Καμένο, σ’ όλη τη διάρκεια του οποίου ακούγεται πιστά το χαρακτηριστικά μονότονο τραγούδι του γρύλλου) και ο Γιώργος Κυριακάκης («Στροφή μία, ένα ξόρκι», για σόλο μελωδικό όργανο, ένα εξαιρετικά απαιτητικό, ως προς τον χρόνο και την εκτέλεση, κομμάτι, στο οποίο με το βαρύτονο σαξόφωνο της Στέλλας Αραμπατζόγλου ένιωσα, όσο ποτέ άλλοτε, δυνατά μέσα μου να τονίζεται κι η μουσική της… σιωπής, ενώ σ’ ένα δεύτερο έργο του Γιώργου, αφιέρωμα στον εμβληματικό δάσκαλο, Κ. Αποστολάκη, με τον τίτλο: «Κι όμως. Δύο αναπαραστάσεις κι ένα ρέκριεμ», έργο και αυτό Προγραμματικής, θα το έλεγα, Μουσικής -απαρτιζόμενο από δύο ηχητικές αναπαραστάσεις ενός περιπάτου στον διάδρομο της τότε Φιλαρμονικής- ακούγονται από τις αίθουσες εκατέρωθεν τα ανατριχιαστικά φάλτσα των τότε -περί την μουσική- «στραβαδιών» και σήμερα καταξιωμένων ρεθεμνιωτών μουσικών…, ενώ παρεμβάλλεται κι ένα ρέκβιεμ -φόρος τιμής- για όσους εργάτες της παλαιάς φρουράς της Φιλαρμονικής δεν είναι πια κοντά μας στη ζωή).
Στην όλη διοργάνωση της μεγαλειώδους εκδήλωσης διέλαμψε ο απεριόριστος, γενικά, σεβασμός και η αγάπη των μαθητών προς το πρόσωπο του Δασκάλου, αλλά κι ο σεβασμός του ίδιου και η σπουδαία προσφορά του στα μουσικά πράγματα και στη μουσική παιδεία των νέων του τόπου. Δεν μας μένει παρά να σφίξουμε θερμά το χέρι και να συγχαρούμε, έναν προς έναν, όλους τους προαναφερθέντες συντελεστές της θαυμάσιας αυτής μουσικής εκδήλωσης «Τιμής και Αγάπης» προς τον Δάσκαλο, αφενός, και για τη σαφή, άκρως ευσυνείδητη και καταξιωμένη ερμηνεία τους, αφετέρου, ενώ και ο τιμώμενος φίλος και συνάδελφος, Κώστας Αποστολάκης, είναι άξιος πολλών συγχαρητηρίων και των θερμών ευχαριστιών όλων μας, ότι όλα αυτά τα χρόνια: «ὂντως ἒργον καλόν εἰργάσατο».
